opvoeden van een kleine peuter

Hee mama's

Onze kleine   jongen is net 18 maanden oud.
En hoe voed je een kleintje precies op? Hoe geef je grenzen aan? Hoe maak je consequenties duidelijk? Op dit moment loopt het soms wat uit de hand. Zijn we op visite en zit hij overal aan ben ik na een half uur verantwoord bezig te zijn geweest er aan toe om hem zijn gang dan maar te laten gaan. Dan geef ik mijn mobiele telefoon en is hij zoet (FOUT!) Of ik ben geneigd om maar gewoon weer naar huis te gaan. Thuis is het niet anders op het moment. Hij is erg aan het uitproberen (al een aantal maanden)
Een aantal veel voorkomende problemen:

-Wij pakken iets lekkers bij de koffie, mijn zoontje heeft zijn snack voor die ochtend al gehad (rozijntjes of een koek) Hij gaat dan vreselijk lopen schooien en na 1 minuut wordt het brullen. Alsof hij uitgehongerd is!

-We halen hem steeds weg bij de lichtknop, computer, dvd-speler, en hij blijft terug gaan met zo'n hoofd van, dit mag niet he? Steeds lijden we hem af zeggen we nee dat mag niet dat is gevaarlijk. Nee dat mag niet dat kan kappot, nee dat is van papa dit is van jou.....enzenz   Maar het werpt alleen geen vruchten af.

-Hij kan zich ook vreselijk aanstellen en dan wordt hij echt driftig,  als hij maar heel zachtjes valt, als hij niet bij zijn speelgoed kan als het achter de bank gevallen is, als hij zijn zin gewoon niet krijgt, als we aan tafel zitten en hij heeft zijn bord al gezien maar het moet nog afkoelen, als je hem op pakt voor een knuffel op het verkeerde moment.......

het gekke is dat ik en mijn man heel rustig zijn. We hebben allebei geen uitgesproken temprament, we zijn niet snel kwaad en al helemaal nooit agressief of driftig.

Graag zou ik willen weten of het jullie bekend voorkomt en of jullie al wel goede manieren hebben gevonden om toch verantwoord en consequent op te voeden.
Alle tips zijn heel welkom, bedankt alvast.

Groetjes Mama van Pip
 
Hoi Mama Lina,
Ik herken veel van je verhaal.
Ik denk dat het heel belangrijk is dat je consequent blijft en niet gaat toegeven aan de kleine.
Wanneer jij nee zegtr moet het ook nee zijn.
Als jij na een half uur gaat toegeven dan weet die kleine dat zo en gaat hij gewoon een half uur door omdat hij dan toch wel zijn zin krijgt en dat weet hij.
probeer ook 1 strafplek te bedenken bijvoorbeeld in de kinderstoel.
Wanneer hij dan   na 3 keer waarschuwen nog niet luisterd dan moet hij 2 minuten in de kinderstoel zitten.
Dit moet je echter wel steeds doen anders hebben ze gauw genoeg in de gaten wanneer ze wel door kunnen gaan en leren ze niet veel.
Ik hoop dat je er wat aan hebt.
Groeten Marieke mv van Rick 2jr 5mnd en Joost 5 mnd
 
Hoi Mama Lina,
Ik herken veel van je verhaal.
Ik denk dat het heel belangrijk is dat je consequent blijft en niet gaat toegeven aan de kleine.
Wanneer jij nee zegtr moet het ook nee zijn.
Als jij na een half uur gaat toegeven dan weet die kleine dat zo en gaat hij gewoon een half uur door omdat hij dan toch wel zijn zin krijgt en dat weet hij.
probeer ook 1 strafplek te bedenken bijvoorbeeld in de kinderstoel.
Wanneer hij dan   na 3 keer waarschuwen nog niet luisterd dan moet hij 2 minuten in de kinderstoel zitten.
Dit moet je echter wel steeds doen anders hebben ze gauw genoeg in de gaten wanneer ze wel door kunnen gaan en leren ze niet veel.
Ik hoop dat je er wat aan hebt.
Groeten Marieke mv van Rick 2jr 5mnd en Joost 5 mnd
 

Hallo Mama van Pip,

Herkenbaarheid alom!
Onze zoon is 17 maanden (van 04-09-2004) en heeft nu ook "driftige" momenten. Er zijn een aantal dingen die zijn aandacht trekken en wat hij erg leuk en interessant vindt om te doen:
- lade van een kastje open trekken. Ik zeg consequent "nee" en na 3 keer haal ik
  hem  er weg om afleiding met speelgoed te zoeken
- keukenkastje en keukenlades open trekken (en het liefste alles eruit halen).
- met de handen in de waterbak van onze hond (bah!!)
- als ik een koekje wil eten, dan wil hij ook. Als hij niet iets krijgt, dan wordt hij boos.
- afgelopen zondag zat ik nog even achter de laptop een mailtje te versturen. Meneer
  wilde aan de knopjes van de compu zitten. Dit mocht uiteraard niet. Hij werd  
  ontzettend boos  en ging met zijn hoofd op de grond bonken. Ik heb hem in de box
  gezet, erbij  verteld  waarom en dat ik zo terug zou komen. Ging aan de tafel zitten
  om de  computer af te sluiten en daarna heb ik  onze zoon weer uit de box gehaald.
Het zijn vervelende momenten en het consequent zijn en blijven werpt zijn vruchten nog niet af. Dat maakt het soms moeilijk om dit vol te blijven houden.
Met de warme hap wil Stan bij het zien van het eten meteen eten. Dit lossen we op door in de keuken alvast zijn bordje op te scheppen zodat het al iets is afgekoeld als het op tafel komt te staan. Soms wil hij niet geholpen worden met het eten, dan proberen we samen de lepel naar de mond te brengen. Als dat niet lukt, laat ik hem zelluf eten. Vaak is dat met de handen, soms probeert hij met een lepeltje/vorkje te eten. Hierbij helpen  we hem dan. Je ziet bij hem dan ook het plezier in het eten terugkomen.
Ik beperk mijn "snack-momenten" en probeer op dit moment alleen samen met hem  te eten. Hij gaat trouwens nu wel redelijk rustig op een krukje in de keuken zitten als ik een fruit-hap klaarmaakt. Dan kijkt hij naar wat ik aan het doen ben. Ik vertel er ook bij wát ik aan het doen ben.
De driften ontstaan vaak omdat je kind zijn/haar emotie op deze manier kenbaar wil maken. Ik probeer het altijd verbaal toe te lichten en uit te leggen. Het wat, hoe, waarom enzovoorts. En probeer zelf hierbij rustig te blijven. Het is natuurlijk heel makkelijk zo even opgeschreven. Maar in de praktijk is het soms best even moeilijk.
Zoals je het nu doet, doe je het volgens mij wel goed. Ik ben benieuwd hoe andere ouders er mee omgaan.

Groetjes Marieke

 
Hoi mama Lina.
Onze dochter is 22 1/2 maand en heeft al een tijd een pittig karakter. Je moet bij haar ook erg consequent zijn wil ze niet over je heen lopen. Gelukkig ben ik dit ook. (mijn man minder). Bij mij is nee, nee.
Als ze ergens aan zit waar ze niet aan mag komen, b.v. de computer, dan zeg ik: "Ilse je mag hier niet aan komen"en leg hierbij uit waarom niet. Doet ze het toch nog een keer dan zeg ik:' Ilse mama heeft gezegt dat je hier niet aan mag komen, als je dit nog een keer doet dan ga je ( bedenk dan een straf) b.v. naar bed." Vaak werkt dit wel. Als ze het toch doet dan voer ik de straf uit..
Hierdoor geef je duidelijkheid naar de kind. Je zegt niet alleen dat je iets gaat doen, Je doet het ook. Ik waarschuw haar dus 3 keer, bij de 3e keer zit er een consequentie aan vast
 Zo doe ik dat dus bij alles en dat werkt, bij ons, erg goed.
Ik hoop dat ik  je een beetje heb kunnen helpen.
p.s. gewoon op visite gaan hoor en ook daar consequent blijven, het opvoeden word niet alleen thuis gedaan. De mensen bij wie je op dat moment bent moeten daar begrip voor hebben. Hoogst waarschijnlijk snappen hun dat wel.
Groeten van Susan.
 
Hallo
ik herken je probleem wel een beetje. Ik ben wel consequent maar daarnaast speel ik er ook een beetje mee. Ik denk maar zo hoe gestresster je ermee bezig bent hoe vervelender de situatie gaat worden. Alleen wanneer we op visite zijn dan vind ik het wat moeilijker omdat anderen vaak hun mening al klaar hebben voordat jij goed en wel hebt gereageerd. Klinkt misschien raar maar vaak ga ik even met hem spelen dus zit ik ook  op de grond en dan gaat het goed.    

Alleen maar "nee, niet doen en blijf af"  daar vind ik mijn zoontje van  16 mnd nog te klein voor. Hij mag niet aan de computer komen maar als ik erachter ga zitten terwijl hij in de buurt is weet ik ook dat het heel moeilijk voor hem is. Ik beperk dit zoveel mogelijk maar komt het voor dan mag hij bij mij op schoot, even op de knopjes drukken en na een paar minuutjes is het goed en gaat hij vrolijk spelen. Lampen mag hij 's avonds altijd aan en uit maken, overdag  taalt hij er niet  na en de radio kan hij aan- en uitzetten. Nu staat deze in een kastje dus kan hij er verder niet bij maar wanneer ik de radio aan wil zetten en hij is de buurt dan  laat ik hem helpen. En zo doe ik het eigenlijk met  heel veel dingen.  
Wat ik dus eigenlijk wil zeggen is volg je hart en doe zoals jij denkt dat goed is.
Ik wens je succes met alles!        
 
Lijkt me moeilijk, een peuter opvoeden. Mijn drukke zoontje is 10 maanden en ik zie de bui al hangen, nu hij overal op af gaat en op alles slaat en ramt.

Wat me opvalt, echter, aan de reacties is het volgende (waarbij ik niet zeg, dat ik een opvoedingsdeskundige ben, hoor, want ik heb er nog geen ervaring mee):

Drie keer waarschuwen en dan pas iets doen geeft de boodschap dat er pas na 3x waarschuwen iets gebeurt. Dus altijd meteen na 1x waarschuwen iets ondernemen. Anders neemt je kind altijd een loopje met je. Je waarschuwing betekent immers de eerste twee keer helemaal niets.

Verder is een kind van anderhalf veel te jong voor de Nanny-achtige "stoute stoeltjes-methode". Een kind van anderhalf is het meteen vergeten als je zegt dat iets niet mag. Dat kan geloof ik pas vanaf 2,5 of zo (heb ik wel eens gelezen). Veel vermeende opvoedproblemen komen immers voort uit te hoge eisen die gesteld worden aan te jonge kinderen. Breng je kind niet in verleiding, dus, en wees consequent.
 
Terug
Bovenaan