opvoedproblemen!!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Mijn zoontje is vier en gaat daarom naar de basisschool. Sinds hij dus op school zit hebben wij steeds meer problemen met hem thuis. Vaak is het in de hand te houden maar het gaat nu van kwaad tot erger. in maart heeft ie een broertje gekregen en sindsdien is het echt uittesten wat ie nu wel en niet kan doen.
Hij luistert niet gaat zn eigen gang geeft een grote mond heeft ineens 'leuke' woorden gehoord op school die hij regelmatig thuis uit probeert.
We hebben de laatste tijd veel ruzie en ik betrap me erop dat ik soms gewoon zit te discuseren met hem!!!
Vooral bij zijn vader probeert ie veel uit hij zegt soms ipv papa, anthony (zn naam), hij geeft commentaar als zn vader zegt dit mag je niet doen of hou op en als ie geen commentaar geeft, gaat ie gekken bekken trekken en gewoon blablabla!!
Af en toe weet ik het echt niet meer en straffen doet hem niks! Als ik zeg geen toetje of ik zet hem in een 'strafhoekje/stoel' of hij moet zn bed in van mij dan gaat ie daar gerust een liedje zingen. en als ik hem er daarna af/uit haal en vraag wat ie stout deed en waarom zegt ie gewoon uhm dat weet ik niet meer (dat is tegenwoordig zijn standaard antwoord) ik weet gewoon niet meer wat ik ermee moet!!!
Iemand tips of suggesties??
Alvast bedankt!!
Groetjes Stephanie
 
Beste Stephanie,
Ik kan je niet een kant en klare oplossing aanbieden. Onze dochter is ruim 3 jaar en heeft ook haar momentjes. Ik heb zelf heel veel aan het boek: Effectief communiceren met kinderen (originele titel: How to talk to kids). Voor mij echt een eyeopener! Wil niet zeggen dat het altijd lukt maar is een andere manier van benaderen. Er worden ook workshops gegeven.
Succes en geluk toegewenst!
groetjes,
Petra
 
Beste Stephanie,

DAt boek wat Petra beschrijft heb ik ook is een echt aanrader. MAar je moet natuurlijk wel consequent blijven in de aanpak die erin staat.

Verder zou ik zijn gedrag een beetje gaan negeren. Onze meid was bijna 3 toen ze een broertje kreeg. Ze is hartstikke gek met hem en er moet niks of niemand aan hem komen hoor. Maar ze moest wel even wennen aan het feit dat ze de aandacht nu moest delen. Gevolg een erg vervelend en lastig kind. Dat alleen nog maar op een negatieve manier aandacht ging vragen. Als ik onze zoon de fles gaf dan kon ze rustig een half uur voor me staan huilen dat zij ook honger had enz. In het begin werd ik daar kwaad over maar dat werkte niet het werd alleen maar erger. Ben haar toen gewoon gaan negeren, hoe moeilijk ook. Heb vaak met gekromde tenen gezeten hoor. Maar uiteindelijk had het wel effect en deed ze het niet meer. WE zijn haar ook steeds positief gaan benaderen. ZE heeft nog steeds wel haar momentjes, maar dat hoort ook bij de leeftijd.

Ik heb het idee dat jullie mannejte gewoon aandacht vraagt en tja als je dingen doet die niet mogen krijg je altijd aandacht. Wij vinden dat negatief,maar voor hun is aandacht, aandacht.

Succes ermee
Groetjes Anninas
 
Beste Stephanie,

DAt boek wat Petra beschrijft heb ik ook is een echt aanrader. MAar je moet natuurlijk wel consequent blijven in de aanpak die erin staat.

Verder zou ik zijn gedrag een beetje gaan negeren. Onze meid was bijna 3 toen ze een broertje kreeg. Ze is hartstikke gek met hem en er moet niks of niemand aan hem komen hoor. Maar ze moest wel even wennen aan het feit dat ze de aandacht nu moest delen. Gevolg een erg vervelend en lastig kind. Dat alleen nog maar op een negatieve manier aandacht ging vragen. Als ik onze zoon de fles gaf dan kon ze rustig een half uur voor me staan huilen dat zij ook honger had enz. In het begin werd ik daar kwaad over maar dat werkte niet het werd alleen maar erger. Ben haar toen gewoon gaan negeren, hoe moeilijk ook. Heb vaak met gekromde tenen gezeten hoor. Maar uiteindelijk had het wel effect en deed ze het niet meer. WE zijn haar ook steeds positief gaan benaderen. ZE heeft nog steeds wel haar momentjes, maar dat hoort ook bij de leeftijd.

Ik heb het idee dat jullie mannejte gewoon aandacht vraagt en tja als je dingen doet die niet mogen krijg je altijd aandacht. Wij vinden dat negatief,maar voor hun is aandacht, aandacht.

Succes ermee
Groetjes Anninas
 
Beste Stephanie,

DAt boek wat Petra beschrijft heb ik ook is een echt aanrader. MAar je moet natuurlijk wel consequent blijven in de aanpak die erin staat.

Verder zou ik zijn gedrag een beetje gaan negeren. Onze meid was bijna 3 toen ze een broertje kreeg. Ze is hartstikke gek met hem en er moet niks of niemand aan hem komen hoor. Maar ze moest wel even wennen aan het feit dat ze de aandacht nu moest delen. Gevolg een erg vervelend en lastig kind. Dat alleen nog maar op een negatieve manier aandacht ging vragen. Als ik onze zoon de fles gaf dan kon ze rustig een half uur voor me staan huilen dat zij ook honger had enz. In het begin werd ik daar kwaad over maar dat werkte niet het werd alleen maar erger. Ben haar toen gewoon gaan negeren, hoe moeilijk ook. Heb vaak met gekromde tenen gezeten hoor. Maar uiteindelijk had het wel effect en deed ze het niet meer. WE zijn haar ook steeds positief gaan benaderen. ZE heeft nog steeds wel haar momentjes, maar dat hoort ook bij de leeftijd.

Ik heb het idee dat jullie mannejte gewoon aandacht vraagt en tja als je dingen doet die niet mogen krijg je altijd aandacht. Wij vinden dat negatief,maar voor hun is aandacht, aandacht.

Succes ermee
Groetjes Anninas
 
Dit is een negatieve manier van aandacht vragen, maar krijgt hij wel bewust aandacht van jullie? 1 op 1 positieve aandacht. Elke dag even! Samen spelen of een boekje lezen.
Na de komst van Sven in ons gezin was Loïs niet te genieten. Tijdens het voeden wilde ze hem soms wel slaan! Mijn man had een superingeving en zei dat ik elke dag 3 keer 5 minuten met haar moest gaan spelen. Nou en dat was wel de oplossing. Samen bouwen, verstoppertje, lezen.... en erg gezellig is dat trouwens.
Ze draaide gelijk om als een blad aan de boom, ze besefte ineens: ik besta voor papa en mama nog wel. Nu vertoont ze dit negatieve gedrag veel minder (al blijft het een peuterpuber die haar kuren heeft)
bepaal samen wat je wel en niet meer wilt bestraffen. Leg alleen op de belangrijke dingen nadruk en negeer de rest. als hij toch ineens luistert, beloon hem dan met een compliment.

Je zult zien dat het echt wel beter zal gaan!
 
Hou 1 manier van straffen aan: ik zou kiezen voor de time-out. Even 4 minuten op de trap of strafstoel. hem duidelijk zeggen waarom hij er moet zitten en hem na die minuten gewoon ophalen alsof er niets aan de hand is. Niet meer over praten (want hij grijpt die kans aan om weer negatief te doen), als ze 4 zijn snappen ze heel goed waarom ze straf hadden.

als hij van zijn strafplek komt zet je m zonder praten en zonder hem aan te kijken gewoon weer terug en dan begint de tijd opnieuw. hij moet gewoon 4 minuten blijven zitten. Huilend, mopperd of stil... als ie maar zit!
 
Geef hem elke dag een poosje de volledige aandacht. Dus een poosje helemaal voor hemzelf (bijvoorbeeld half uurtje). Elk van de ouders apart, zodat hij weet dat papa en mama echt wel van hem houden en tijd aan hem willen besteden. Liefst op een vaste tijd, zodat hij weet waar hij aan toe is. Laat je in die tijd dan ook niet afleiden met andere dingen, dus niet telefoneren, klusjes doen, praten met anderen e.d.. Helemaal er zijn voor hem.
Hij klinkt als een onzeker jongetje, die moet wennen aan hele dagen school en nu thuis ook zijn aandacht moet delen met een ander kind.
Hopelijk bekijken jullie het op deze manier van een andere kant. Sterkte ermee.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan