Oudere kinderen bij de bevalling

A

ANONYMOUS_USERNAME

Beste medezwangere,

Ik zie (nog) helemaal niet zo ontzettend op tegen de bevalling. Ik heb vertrouwen in mijn eigen kunnen en omdat je nooit precies weet hoe het gaat probeer ik het een beetje los te laten.
Alleen er is één ding waar ik me wel heel erg druk over maak. Mijn vriend heeft al twee dochters en die willen dolgraag bij de bevalling zijn. Niet bij de bevalling zelf, maar ze willen wel graag thuis zijn vanaf het moment dat het begint. En daar zie ik dus het meeste tegen op.
Ik zou graag de periode van ontsluiting alle ruimte en vrijheid willen in huis. Alleen met mijn vriend zijn en kunnen gaan en staan waar ik wil. Daarom wil ik ook graag thuis bevallen. Ik heb dit ook al aan mijn vriend aangegeven. Hij snapt mij wel, maar hij denkt dat die meiden oud genoeg zijn om zich aan te passen en te weten dat ze niet in de weg moeten lopen. Ook wil hij ze wel graag in huis hebben omdat hij dus ook graag als één gezin dit wil meemaken. Ik snap zijn gevoel daarin ook erg goed, maar ik zou liever hebben dat ze gewoon even niet bij ons thuis zijn als ik aan het bevallen ben (maar bij hun moeder) dan heb ik geen extra zorgen daarover. Ik zou ze dan wel willen laten weten dat het bezig is (ze er wel bij betrekken) en ze dan als eerste bellen en laten komen zodra de baby geboren is. Zodat ze wel als eerste en meest speciale er gelijk bij zijn.
Ik heb ook al ergens gehoord en gelezen dat het voor hun ook een traumatische ervaring zou kunnen zijn, als ze mij pijn zien hebben of als er paniek uitbreekt. Ze zijn 15 en 17 en dat kan dan invloed hebben op hun eigen angst straks met hun bevalling.
Ik wil dit misschien als argument met hun bespreken.
Een heel verhaal. Maar ben ik erg egoistisch dat ik zo denk?
En zijn er mensen die hier ervaring mee hebben?

Groetjes
 
Hoi,

Persoonlijk zou ik er echt niet aan moeten denken om het zoontje van mijn man erbij te hebben in huis (hij is 8). Onze eigen kinderen laten we slapen als ze slapen maar als ze wakker zijn moeten ze ook weg (3 en 1 jaar). Wat je zegt, je wilt in alle rust je ontsluiting doormaken. Stel dat je je geen houding weet te geven dan remt dat misschien je ontsluiting als je teveel met hen bezig bent.

Niemand kan je vertellen wat je moet doen, het is echt iets waar je vriend en jij uit moeten komen. Wonen ze vlakbij? Kan hun moeder ze komen brengen? Misschien kun je afspreken dat ze gebracht worden als je aan het einde van de ontsluiting zit?

Syl
 
Als verloskundige kom ik dit 'probleem' vaker tegen. De meisjes zijn 15 en 17, dus je kunt redelijk met hen hierover praten neem ik aan. Misshcien kun je ze uitleggen dat je niet weet hoe je je voelt straks en dat je het misschien niet prettig vindt om iemand er bij te hebben, anders dan je man. En mocht het beginnen wanneer ze bij jullie zijn, dat het dan niet de bedoeling is dat ze de baby naar buiten zitten te kijken. Maar misschien  kunnen ze, als ze wel in huis zouden zijn, dingen voor je doen. Denk aan bijv koffie en thee zetten voor jullie, eten verzorgen, en als het je echt teveel is, toch naar hun moeder gaan. Neem ze, als je dat nog niet gedaan hebt, een keer mee naar de verloskundige.  
 
Laatst had ik een gezin met een oudere dochter uit een eerdere relatie van de vader en hoewel het niet de bedoeling was dat ze bij de bevalling zou zijn kwam het zo uit. De kraamverzorgster was te laat, en de dochter hielp me heel handig en leuk. Later in de week zei ze dat ze nog nooit aan een opleiding als kraamverzorgster had gedacht (ze was 16) maar dat ze nu de info er over opgevraagd had.
 
Dank je wel voor jullie reacties!
Afgelopen weekend ook nog eens rustig over gehad met mijn vriend.
We hebben nu afgesproken dat we gewoon aankijken hoe het gaat lopen. Aangezien we niet kunnen plannen wanneer en hoe het komt. Afhankelijk van de situatie bekijken we dan of ze blijven, komen, gaan etc. Het kan misschien ook maar zo handig zijn dat ze er zijn.
Mocht het mij belemmeren of niet goed gaan, dan kunnen we daar ook altijd de situatie op aan passen.
Ik ga me er dus gewoon wat minder druk om maken, die bevalling kunnen we toch niet plannen, haha! Nogmaals bedankt!
 
Hoi,

Ik wil hier graag nog even op reageren. Ik was zelf 15 jaar toen mijn moeder zwanger werd. Ik heb nog een oudere zus die toen  19 was. (dit is inmiddels 10 jaar geleden). Wij wilde heel graag bij de bevalling zijn. Als kind van 15 ben je veel sterker bij de zwangerschap betrokken. Je weet heel goed wat er gaat gebeuren, dat  je veel pijn hebt etc. Ik ben heel blij dat mijn moeder het ook prettig vond dat wij bij de bevalling waren. Ik ben wel goed voorbereid op de bevalling. Ik ging  onder andere regelmatig mee naar de verloskundige. De verloskundige vertelde wat me te wachten stond. Ik ben heel blij dat ik de bevalling gezien heb, ik weet het nog als de dag van gisteren.  
Ik snap overigens dat jij het liever niet hebt hoor. Ten eerste zijn het niet je eigen kinderen en ik denk dat dat al een groot verschil is. Ik vind dat je je eigen gevoel moet volgen. Het is jouw bevalling en  dat moet je op je eigen manier doen. Het is al zo zwaar en als je je dan nog eens ongemakkelijk voelt, dat is niet prettig.      
 
de dochter van mijn man was 18 en zat beneden maar ze kon het niet aanhoren dat ik zo'n pijn had dus toen is ze even weggegaan en toen hij geboren was is ze meteen naar boven gekomen,dus dat was wel goed,maar ik wou haar er niet bij hebben,het is iets van mijn man en mij,en het is vrij intiem wat er allemaal gebeurt dus dat hoefde voor mij niet,maar dat begreep ze gelukkig wel!

groetjes nienke...de trotse moeder van aaron(24-11-2006)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan