Ouders ervaring met Pick up Put down methode?

Mijn baby is nu 4,5 maand oud. Ik wil haar graag aanleren dat ze beetje zelf in slaap kan vallen. Dit zodat ze overdag haar dutje makkelijker iets langer maakt. Ik hoop dat ze hierdoor uiteindelijk zelf wat rust ervaart en mij niet meer volledig ‘nodig’ heeft. Zie dit als dat ik haar nu nog volledig in slaap wieg en goed wacht tot ze diep slaapt. Wat zijn jullie ervaringen met deze methode?
 
Ik ken de methode niet maar wat uiteindelijk bij mijn kindje heeft geholpen is om een boekje of speelgoedje mee te hebben in bed. Kan ze nog rustig even spelen en dan in slaap dommelen. Nu weet ze dat bed fijn is, niet iets naars, en nu valt ze na een flesje heerlijk in slaap.
Heb haar altijd laten weten dat ik in de buurt ben door bijvoorbeeld te rommelen in de buurt, door de deur open te houden en om de paar minuten even te kijken als ze nog wakker is.
Heeft voor ons geholpen.
 
Onze zoon is nog een stuk jonger maar had er met een slaapcoach over die zij het volgende:
Als deze manier voor jullie werkt dan is dat prima, probeer hem echter wel langzaam af te bouwen. Dus als je normaal gesproken je kindje na 20 min weg legt begin je na 19 min dan 18 je kijkt iedere minuut minder doe je een dag over. Uiteindelijk leert die het dan zelf. Kijk verder goed naar je kindje: doet die het bij 10 min goed maar is 9 te snel hou dan nog een paar dagen 10 min aan tot je merkt dat je kindje er wel klaar voor is.
Succes!
 
Voor ons werkte het niet. We hebben een alerte dochter die licht slaapt en moeilijk in slaap komt. Inmiddels al 19 mnd hoor. Maar steeds weer oppakken toen leidde ertoe dat ze gewoon niet moe genoeg werd om in slaap te vallen. Hier werkte het liggend troosten heel goed, waarbij we niet weggingen tot ze rustig was. Naar behoefte steeds sterker ingrijpen. Dus idealiter alleen ernaast staan. Maar als het nodig was alles van sussen, tot aanrakingen, speentje, handje vasthouden, en dus alleen als het echt noodzakelijk was oppakken en troosten. Het kostte een paar weken lang bij haar bedje staan. Maar ze werd steeds sneller rustig en zelfstandig in slaap vallen is daarna niet meer het probleem geweest. Ondanks dat ze nog steeds lang doet over in slaap vallen, gaat ze wel graag naar bed. 
Je kan het gewoon proberen en kijken of het voor jouw kindje wel werkt. Het hangt gewoon helemaal af van het kindje. 
 
Zou heel goed kunnen dat dat bij mijn baby ook is. Breng haar in slaap met een doekje over haar ogen. Alleen nu ben ik nog op het putje dat ze het echt gaat uitschreeuwen als ik haar niet oppak. Hoe ben jij hier mee omgegaan?
 
Ja vond ik moeilijk maar ik heb het liggend troosten echt omarmd, ook al was ze erg aan het huilen. Ik pakte haar pas op als ze er echt in stikte of na een tijdje ook niet rustiger was. Maar enkel tot ze weer kalm was en weer opnieuw proberen. Ik troostte me met de gedachte dat ik er wel bij was en dat ze dus niet alleen was. Ik suste liefdevol, legde een hand op haar rug of aaide haar bolletje, hield haar handje vast. Maar ik vond het huilen pittig. Maargoed ik kwam van een huilbaby die heel slecht sliep, als ze al sliep enkel op mij. Het was geen houdbare situatie. Ze werd iets makkelijker rond 3 maanden en met 4 maanden ging ze naar de opvang. Dus toen hebben we het moment gegrepen om iets te zoeken dat werkt en er 100% voor te gaan. Anders werkt het niet, je moet wel consistent zijn in de methode die je kiest. Ik wilde absoluut niks met laten huilen te maken hebben. Zeker niet waarbij je wegloopt. Maar methodes waarbij ik haar in slaap wiegde of steeds weer oppakte werkten gewoon niet. Dus vandaar deze methode die een beetje een middenweg is. Ik moest daarvoor echt even kijken naar wat zij nodig had, en een balans vinden met wat ik wilde. 
Maargoed, nogmaals, jouw kindje is anders en jij kan het beste zien wat bij jullie werkt hoor. 
 
Ik heb een dochter van 4 maanden die ook geen makkelijke slaper is. Mijn methode lijkt erg op die van Lewis. Ik probeer een heel duidelijk slaapritueel te hebben (luier wissel - slaapzak aan - even voeden - slaapliedje zingen terwijl ik haar rechtop hou - witte ruis aan en in bed). Vervolgens leg ik haar knuffeltje naast haar (beetje naast haar hoofdje). Ik probeer zo veel mogelijk in bed te sussen en zit er op een stoel naast. Als ik haar eruit haal, is ze eigenlijk weer klaarwakker. Dat doe ik alleen als ik het idee heb dat ze 1. Ofwel toch nog honger heeft (heb hier een heel hongerig kind) of 2. Ze echt heel erg overstuur is en niets helpt.
Troosten door ssss te zeggen , te zingen of haar te aaien. De witte ruis gaat uit na 20 min. Meestal moet ik hem een 2de keer aanzetten voordat ik weg kan lopen.
 
Terug
Bovenaan