Ja vond ik moeilijk maar ik heb het liggend troosten echt omarmd, ook al was ze erg aan het huilen. Ik pakte haar pas op als ze er echt in stikte of na een tijdje ook niet rustiger was. Maar enkel tot ze weer kalm was en weer opnieuw proberen. Ik troostte me met de gedachte dat ik er wel bij was en dat ze dus niet alleen was. Ik suste liefdevol, legde een hand op haar rug of aaide haar bolletje, hield haar handje vast. Maar ik vond het huilen pittig. Maargoed ik kwam van een huilbaby die heel slecht sliep, als ze al sliep enkel op mij. Het was geen houdbare situatie. Ze werd iets makkelijker rond 3 maanden en met 4 maanden ging ze naar de opvang. Dus toen hebben we het moment gegrepen om iets te zoeken dat werkt en er 100% voor te gaan. Anders werkt het niet, je moet wel consistent zijn in de methode die je kiest. Ik wilde absoluut niks met laten huilen te maken hebben. Zeker niet waarbij je wegloopt. Maar methodes waarbij ik haar in slaap wiegde of steeds weer oppakte werkten gewoon niet. Dus vandaar deze methode die een beetje een middenweg is. Ik moest daarvoor echt even kijken naar wat zij nodig had, en een balans vinden met wat ik wilde.
Maargoed, nogmaals, jouw kindje is anders en jij kan het beste zien wat bij jullie werkt hoor.