Mijn zus is 2 jaar geleden gaan scheiden na een zeer zwaar huwelijk met een man die haar psychisch heeft mishandelt. Maar gelukkig na 6 jaar dan toch vertrokken.
Net een jaar een eigen stekje en nog volop in alle scheidingsperikelen. Haar zoontjes van 5 en 6 komen bij haar wonen en hebben natuurlijk een omgangsregeling.
In december gebeurt er iets verschrikkelijks. De kinderen zijn de laatste dagen van de vakantie bij papa.
Zoals gewoonlijk tijdens de vakanties.
's ochtend wordt bij mijn ouders (opa en oma aan de overkant bij de ex van mijn zus) aangebeld. Er staan 2 kleine hummels in pyama en zeggen tegen mijn moeder, dat ze eigenlijk niet mogen oversteken van papa, maar dat ze nu wel moesten omdat papa niet meer wakker werd.
Mijn moeder belt mijn zus (de moeder van Zef en Kas) met het verhaal. 112 gebeld, maar bij aankomst blijkt hij al enige tijd dood te zijn.
De verhalen bij de kinderen komen in dagen los.
Papa voelde zich al even niet zo lekker.
Papa liep de laatste dagen wat moeilijk.
Toen papa onder de douche uitkwam viel hij op mij (Kas) op bed. Toen wisten we dat hij echt wel ziek was. Dus hebben we hem een boterham en een glaasje melk gebracht.
Maar hij wilde alleen maar slapen. Wij hebben tv gekeken en zijn toen ook naar bedje gegaan. (Let wel 5 en 6 jaar)
De volgende ochtend gingen ze papa roepen omdat de wekker afging. (de wekker werd altijd zo gezet dat ze dan pas papa wakker mochten maken) Maar papa werd niet wakker en zijn melk en brood stond nog steeds het zelfde.
Toen hebben ze de keukendeur geopend met de sleutel en d.m.v. een kruk de knip eraf gehaald, om zo over de hoge schutting naar opa en oma te lopen om ze natuurlijk te waarschuwen.
Beeld je zelf maar eens in als wij als volwassene dit meemaken, er al een flink trauma overblijft.
Maar goed het was een groot drama, voor mijn zus viel een last van haar schouders en rouwde niet zo. Dit heeft ze de kinderen nooit laten weten natuurlijk, want ze sprak nooit kwaad over hem. (hij des te meer, maar ach)
Zij bleef met 2 kleine zeer verdrietige kinderen achter met een zeer groot trauma.
Dokters, psychologen, jeugdzorg alle instanties bieden hulp maar niet direct, terwijl deze kinderen alle hulp nu kunnen gebruiken. Op school met de oudste gaat het héél slecht en is depressief. De jongste is bijna onhandelbaar.
De kinderen hebben met de scheiding een enorme knauw gekregen en nu de dood erbij is niet te behapstukken.
Mijn zus is ten einde raad en kan ook wel wat hulp gebruiken.
Maar financieel zit ze er niet lekker bij en moet dus eigenlijk blijven werken waardoor de kinderen bijna dagelijks naar de NSO moeten.
Maar buiten het feit dat ze moet werken, heeft ze natuurlijk niet de tijd om alles goed te verwerken met haar kinderen.
Het is een lang, héél lang verhaal, maar mijn zus heeft nu steun nodig uit allerhande hoeken om te zorgen dat ze een goed leven kan gaan leiden na zoveel jaren ellende en dat haar kindjes weer normaal in de maatschappij komen.
Wie biedt haar nou toch die hulp?
Net een jaar een eigen stekje en nog volop in alle scheidingsperikelen. Haar zoontjes van 5 en 6 komen bij haar wonen en hebben natuurlijk een omgangsregeling.
In december gebeurt er iets verschrikkelijks. De kinderen zijn de laatste dagen van de vakantie bij papa.
Zoals gewoonlijk tijdens de vakanties.
's ochtend wordt bij mijn ouders (opa en oma aan de overkant bij de ex van mijn zus) aangebeld. Er staan 2 kleine hummels in pyama en zeggen tegen mijn moeder, dat ze eigenlijk niet mogen oversteken van papa, maar dat ze nu wel moesten omdat papa niet meer wakker werd.
Mijn moeder belt mijn zus (de moeder van Zef en Kas) met het verhaal. 112 gebeld, maar bij aankomst blijkt hij al enige tijd dood te zijn.
De verhalen bij de kinderen komen in dagen los.
Papa voelde zich al even niet zo lekker.
Papa liep de laatste dagen wat moeilijk.
Toen papa onder de douche uitkwam viel hij op mij (Kas) op bed. Toen wisten we dat hij echt wel ziek was. Dus hebben we hem een boterham en een glaasje melk gebracht.
Maar hij wilde alleen maar slapen. Wij hebben tv gekeken en zijn toen ook naar bedje gegaan. (Let wel 5 en 6 jaar)
De volgende ochtend gingen ze papa roepen omdat de wekker afging. (de wekker werd altijd zo gezet dat ze dan pas papa wakker mochten maken) Maar papa werd niet wakker en zijn melk en brood stond nog steeds het zelfde.
Toen hebben ze de keukendeur geopend met de sleutel en d.m.v. een kruk de knip eraf gehaald, om zo over de hoge schutting naar opa en oma te lopen om ze natuurlijk te waarschuwen.
Beeld je zelf maar eens in als wij als volwassene dit meemaken, er al een flink trauma overblijft.
Maar goed het was een groot drama, voor mijn zus viel een last van haar schouders en rouwde niet zo. Dit heeft ze de kinderen nooit laten weten natuurlijk, want ze sprak nooit kwaad over hem. (hij des te meer, maar ach)
Zij bleef met 2 kleine zeer verdrietige kinderen achter met een zeer groot trauma.
Dokters, psychologen, jeugdzorg alle instanties bieden hulp maar niet direct, terwijl deze kinderen alle hulp nu kunnen gebruiken. Op school met de oudste gaat het héél slecht en is depressief. De jongste is bijna onhandelbaar.
De kinderen hebben met de scheiding een enorme knauw gekregen en nu de dood erbij is niet te behapstukken.
Mijn zus is ten einde raad en kan ook wel wat hulp gebruiken.
Maar financieel zit ze er niet lekker bij en moet dus eigenlijk blijven werken waardoor de kinderen bijna dagelijks naar de NSO moeten.
Maar buiten het feit dat ze moet werken, heeft ze natuurlijk niet de tijd om alles goed te verwerken met haar kinderen.
Het is een lang, héél lang verhaal, maar mijn zus heeft nu steun nodig uit allerhande hoeken om te zorgen dat ze een goed leven kan gaan leiden na zoveel jaren ellende en dat haar kindjes weer normaal in de maatschappij komen.
Wie biedt haar nou toch die hulp?