over de 40

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,
Toen ik al over de 40 was, werd ik plotseling zwanger van mijn (nieuwe) vriend. Die zwangerschap bracht bij mij te weeg dat opeens heel erg graag een kindje wilde. Dat was voorheen niet zo, omdat ik voor carriere en vrijheid had gekozen. De zwangerschap liep uit op een miskraam. Inmiddels heb ik 5 miskramen achter de rug, waar er twee van op curretage uit liepen. De gynaecologen zeggen dat er fysiek niets met mij aan de hand is en dat ik nog steeds gewoon kans maak op een gezonde baby. Maar ik heb de moed een beetje laten zakken. Wie heeft advies? Bedankt, Mardi
 
Hoi Mardi,

Dit is de eerste keer dat ik iets lees over meer dan 4 miskramen, ik heb er zelf 4 gehad in een tijd van 1 1/2 jaar. Ik denk dat je de moed niet moet laten zakken, ik heb wel eens verhalen gehoord van dames die 9 keer een miskraam hebben gehad en waarbij het de 10e keer wel goed gaat.
Ik blijf het ook gewoon proberen, wel hebben we bloed afgegeven voor een chromozomen onderzoek. Hoe lang was je zwanger toen het mis ging?
Groet,
Paulien
 
Mardi,

Ik heb ook nu 4 miskramen achter de rug en ik snap je gevoel volkomen, want ik zit met dezelfde gevoelens maar naast die gevoel ben ik extreem teleurgesteld in mijnzelf.
Wel blijf ik proberen, want de wens voor de kind/kinderen blijft.
We zijn nu verwezen naar de Fertiliteit kliniek.
Hou de moed in en zoals Paulien zei in haar note naar je, het kan goed gaan de 6de ker. (ik zal voor je duimen)
Groet
Donna
 
Ha Donna en Paulien,
Heel erg bedankt voor jullie reacties.
Jeetje, Paulien, vier miskramen in 1 1/2 jaar. Wat naar! Wat heb je precies aan een chromosomenonderzoek, wat houdt dat in? Als er iets uit te voorschijn komt, kunnen ze daar dan iets aan doen? Of is het alleen om te weten of het gewoon niet gaat lukken?
Ik heb vijf miskramen in drie jaar tijd gehad. Drie na een week of negen en twee na drie maanden. Maar ik heb nooit het hartje gehoord. Ik ben gecurreteerd in Nepal, waar ik toen woonde. Dat was moeilijk omdat het daar allemaal onvoorstelbaar primitief is. Een horrorshow. Toch had ik wel een heel kundig gynaecologe daar en heb ik er geen complicaties van gehad.
Wat Donna schrijft, herken ik, het teleurgesteld zijn in jezelf. Mijn ego heeft een enorme knauw gehad. Tot nu toe lukte mij alles wat ik wilde, als ik er maar helemaal voor ging. Maar nu laat mijn lichaam me volkomen in de steek. Het misleidt me zelfs, voel ik. Wel aldoor heel snel zwanger worden, maar er daarna gewoon niets goeds van maken. Eerst dacht ik dat dat door mijn leeftijd kwam, maar dat schijnt niet zo te zijn. Probleem bij mij is dat ik het niet zo lang meer kan proberen, want dan vind ik dat ik echt te oud ben.Ben inmiddels 43. Mijn vriendinnen zijn allemaal flink jonger dan ik (en mijn man,inmiddels zijn we getrouwd,trouwens ook)en die krijgen nu allemaal kinderen. Dat vind ik hartstikke leuk, maar het geeft me wel een eenzaam gevoel. Een gevoel van mislukking ook. Heel gek, want ik wilde eigenlijk nooit kinderen...
 
Hallo meiden, het is allemaal wat, ik snap het bij mezelf ook niet hoor, ik kan heel makkelijk zwanger worden maar de rest wil maar niet lukken. Het chromozomen onderzoek, ik moet je eerlijk toegeven dat ik de meeste info van het internet haal, Jeroen( mijn vriend ) heeft ook bloed afgegeven, en nu kan het zo zijn dat in die combinatie is mis gaat, dus mijn cellen met die van hem, ik weet het niet en als er iets uitkomt weet ik ook niet of ze er iets aan kunnen doen.
Wat ik wel weet is dat er uit die onderzoeken bijna nooit iets uit komt.
Misschien heeft het ook wel te maken met mijn eigen afweer systeem, dat ik antistoffen aanmaak tegen een zwangerschap, of dat ik stolsels in mijn bloed heb.....
Vorig jaar februari kreeg ik een miskraam met 5 of 6 weken, in juni was ik 9 weken zwanger maar bleek het niet meer te leven, ik ben toen gecurriteerd en ik dacht daarna dat het niet zo`n vaart zou lopen, maar 6 weken later bleek ik weer zwanger, dat na 7 weken weer uiliep op een miskraam.
Ik heb toen bijna een jaar gewacht , en nu was ik weer 6 weken zwanger en ging het weer mis.
Ik heb dagen dan denk ik ach, het is gewoon 4 x pech geweest, maar ik heb ook momenten dat ik denk tja , voor het zelfde geld is er wel iets mis met mij , of met Jeroen, en als ik het dan maar blijf proberen, zal het ook keer op keer fout gaan...
Dus eigenlijk is het een beetje afwachten, maar ik probeer het zeker nog 2 of 3 keer, en tegen die tijd zijn de uitslagen van de onderoeken er inmiddels ook.
Donna, hoe komt het dat ze je door sturen naar de Fertiliteit kliniek, en met hoe lang is het bij jou misgegaan?
Ik moet er ook bij zeggen dat nu het dus een aantal keren mis is gegaan, ik er wel meer mee bezig ben dan dat ik was, laat ik het zo zeggen, de kinderwens is nu groter geworden, misschien wel juist omdat het steeds mis gaat....
Groet,
Paulien
 
Ha Paulien,
Ik herken helemaal wat jij schrijft. Ook dat je er soms laconiek over kan zijn, maar soms ook moedeloos. Dat de kinderwens steeds groter wordt, heb ik ook. Ik had nl. de eerste keer helemaal geen kinderwens, toen het gebeurde het 'per ongeluk'. Ik geloof dat ik maar niet aan al die onderzoeken gan beginnen. Volgens mij komt dat kind er als het er echt moete komen en anders niet. Ik hoop wel dat ik het iets van me af kan zetten, want als je er zo op gefixeerd bent, lukt het door de spanning misschien helemaal niet. Ik werd ook razendsnel zwanger, ook na de curretages. Nu hebben we een tijd gewacht. Deze maand gaan we er weer helemaal voor. Ben er wel erg nerveus voor. Bang voor weer een teleurstelling. Of dat het zwanger worden nu niet meer lukt.
Donna, is het zwanger worden ook een probleem? Want ik snap ook niet zo goed wat ze bij de kliniek voor je kunnen doen? Hoop weer wat te horen! Mardi
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan