over gevoel en verstand, gyneacoloog en andere ellende

hi meiden,

ik ben niet zo'n poster...meestal lees ik mee, en geniet ik van de topics "hoera, ik ben zwanger" in het zwangerforum. tot nu toe altijd hoop gehouden dat ik ook wel zo'n berichtje zou plaatsen, ooit...
omdat we nu op de kop af een jaar bezig zijn met zwanger worden, hebben we vorige maand besloten naar de huisarts te gaan. deze heeft ons doorverwezen naar de gynaecoloog, waar we morgen terecht kunnen.
ik had zo gehoopt dat t niet nodig zou zijn, en dat ik deze maand toch nog spontaan zwanger zou worden. niets is minder waar, vanmorgen ben ik toch ongesteld geworden. aan de ene kant voel ik me onverschillig, aan de andere kant ben ik boos, omdat we nu toch nog alle onderzoeken zullen moeten ondergaan. en ik ben toch al niet zo'n held, zeker niet met bloedprikken...:(
ik ben wel blij dat we de stap verder nu hebben gezet, en dat er een einde komt aan de onzekerheid: "ik voel wat, zou ik zwanger zijn?" "zouden wij wel een kleintje kunnen krijgen?"

iedere maand dat wachten, iedere maand pijntjes, krampjes, misselijkheid, jeuk en weet-ik-het-wat-nog-meer aanzien voor zwangerschapsverschijnselen...en dan toch weer die teleurstelling.

Net als jullie hoop ik op een klein wonder, en na morgen weten we misschien meer.
Ik wilde dit gewoon even met jullie delen, laten weten dat er meer meiden zijn die onzeker zijn, en er veel meer aan denken dan dat ze lief is. dat gaat helaas vanzelf...


ik wens jullie allemaal heel veel geluk bij het zwanger worden, en ik hoop dat ik vaker wat met jullie mag delen!


liefs, Bebe
 
Hoi Bebe,

Jullie staan dus aan het begin van het traject. Ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt om de onderzoeken. Het is gewoon een standaardprocedure wat ze doen.
Je hoeft als het goed is niet erg vaak bloed te prikken hoor. Neem wel je man mee naar de gyn. want ze verwachten jullie samen.
Hij zal ook meteen instructies krijgen voor het inleveren van sperma waarschijnlijk.

Ik heb de hele molen al gehad en ik moet zeggen dat ik het goed te doen vond. Tuurlijk is het niet altijd leuk maar het is echt niet het einde van de wereld.

Succes!
inge
 
Hoi Bebe,

Ik merkte dat ik een stuk rustiger ben geworden sinds we bij de gyn lopen. Je merkt dan gewoon dat er nog zoveel mogelijkheden zijn om zwanger te raken. Het gevoel dat er eindelijk eens gekeken wordt waarom het niet lukt. Ook om met iemand te spreken die weet waar hij het over heeft lucht ook ontzettend op.

Succes morgen!

Groetjes
patricia
 
Hoi Bebe,

Ik vond de stap om naar de gynaecoloog te gaan ook groot. Ik heb het uitgesteld totdat we 1,5 jaar bezig waren met onze kinderwens. Inderdaad elke maand de teleurstelling, elke keer voor een ander blij moeten zijn als diegene zwanger is, en je tegelijk afvragen waarom ik nu niet een keer. dat ging mij op een gegeven moment echt opbreken. Ik ben 33 jaar en mijn klokje tikt toch door. Dus we hebben 6 weken geleen de stap gezet, en ik kan je zeggen dat ik heel blij ben dat we deze stap hebben gezet. In deze korte periode is ons heel veel al duidelijk geworden. Misschien zijn wij een uitzondering maar we hebben de standaard onderzoeken al gehad zoals bloedprikken om te kijken of je een eisprong hebt. 2 Inwendige echo,s gehad, mijn man heeft zijn sperma laten controleren, en ik heb ook al een laparascopie gehad (kijkoperatei) om te kijken of dat mijn eileiders doorgankelijk zijn en of de rest er ook goed uit ziet. Tot onze grote opluchting is alles tot nu toe in orde. We krijgen in mijn volgende cyclus nog een samenlevingstest. Maar al met al was ik er zeker bang voor om te moeten horen dat er iets niet in orde zou zijn. Dus ik begrijp zeker je angst. Maar meid, echt waar, bij mij heeft het heel veel rust gegeven, want je krijgt nu wel duidelijkheid waarom het zo lang kan duren. En de medische wetenschap kan heel veel voor je betekenen. Ik zou me niet al teveel zorgen maken en ik weet zeker dat het je zeker een stukje rust zal geven.
Ik wens je alle succes toe en ik hoop dat jullie wens snel mag uitkomen.

Groetejs van Lena x
 
Hoi Bebe,

Ook ik ben al bij de gyn geweest. Wij zijn nu 1 jaar en 4 maanden bezig. En ook ik heb meer rust gekregen sinds dat we in het ziekenhuis geweest zijn. Bij mij is een paar keer bloedgeprikt en heb een samenlevingstest, cyclusonderzoek gehad. Ook is het sperma onderzocht en of de zaadleiders van mijn vriend goed doorlatend waren nagekeken. Tot nu toe is alles goed. We zijn nu even gestopt, maar als ik in juni nog niet zwanger ben gaan ze een baarmoederfoto maken. Het is ook allemaal spannend en je bent er best mee bezig als je in het ziekenhuis loopt, tenminste dat had ik. Nu vind ik het fijn dat ik er even vanaf ben en hopelijk ook niet meer terug hoef. Maar ja als het wel moet is het niet anders.
Ik hoop dat alles goed is met jullie en er geen enge dingen zijn, maar dat zal vast niet!!
Heel veel succes bij de gyn allebei, want het is zeker fijn om je man/vriend mee te nemen, ook voor sperma etc.

Liefs Natas
 
hi meiden,

hier weer een  berichtje van de topicstartster...we zijn inmiddels bij de gyneacologe geweest, en ik moet zeggen dat t me 100% meegevallen is. dank zij jullie opbeurende berichten in dit topic voelde ik me al een stukje zelfverzekerder, en mn nervositeit verdween als sneeuw voor de zon toen we kennis maakten met de gyneacologe. wat een schat van een mens zeg!
er is bij mij bloed afgenomen (en deze held dacht nog wel dat ze flauw zou vallen...maar t was gebeurd voor ik er erg in had) en mn vriend moest zaad inleveren. 10 mei mogen we terugkomen en krijg ik een inwendig onderzoek (dat kon nu niet, omdat ik ongesteld was op t moment dat we de afspraak hadden). dan gaan we verder bekijken wat we gaan doen.
al met al viel het dus heel erg mee, en ben ik er heel rustig onder nu we het "uit handen gegeven hebben".

groetjes van een gerustgestelde Bebe
 
Gelukkig voor jullie dat het meeviel, ook de rest is best te doen. Misschien vinden ze niets, dan hoef je niet alles te doorstaan. Maar doe het wel samen hoor, heel belangrijk.
Veel succes, liefs ilona
 
Terug
Bovenaan