Overal overbezorgd over

G

Gebruiker10404820

Hallo allemaal,
Ik wil toch even wat dingen van mij afschrijven, want ik heb soms het idee dat ik Remi alleen op de wereld ben:(

Ik heb altijd een grote wens gehad in mijn leven en dat is moeder worden. Gelukkig is deze wens ook in vervulling gegaan, maar toch merk ik steeds dat ik super onzeker ben geworden sinds de geboorte van onze dochter (nu 12 weekjes). En met super onzeker bedoel ik ook echt super onzeker.. begrijp mij niet verkeerd, ik kan echt wel genieten van mijn dochter en dan vooral als ze zo’n brede glimlach op zet, maar ik merk ook dat ik heel erg bevestiging aan het zoeken ben of ik alles wel goed doe.

De eerste week is ze teveel afgevallen omdat mijn borstvoeding niet goed op gang was. Wij hebben toen besloten om over te gaan op flesvoeding en we zagen haar gewoon dagelijks groeien. Daarbij heeft ze ook erg veel last van spugen, dit hebben we gelukkig voor 80% kunnen oplossen er jbpm. Alleen sinds dat wij dat zijn gaan gebruiken drinkt ze der flessen niet helemaal leeg. Ze laat vaak tussen de 40/60 cc staan. Ik maak altijd flessen van 150 water met 5 scheppen nutrilon en 1 flinke schep nutriton. De ene keer drinkt ze 6 flessen de andere keer 5 flessen. Ik laat haar zelf altijd een beetje bepalen of ze er 3 of 4 uur tussen laat zitten. Nu heb ik van de week een weegschaal laten binnen komen en heb ik haar gewogen. Dat heb ik ingevuld bij het CB en nu schrok ik weer omdat haar lijn iets aan het dalen was:( ze zit nog netjes in het groene, maar ik ben mij alweer zorgen aan het maken of ze wel genoeg binnen krijgt. Iedereen in onze omgeving zegt dat ze goed bijgekomen is vanaf de geboorte en wij zien ook echt wel dat ze er gezond uit ziet, maar waarom heb ik dan toch zo’n onrustig gevoel over alles in mijn lichaam:(?
Zijn er meerdere moeders die hier mee zitten of is het misschien toch een probleem waarvoor ik hulp moet zoeken? Of is dat dan weer overdreven?


 
Hoi,
Ik herken je gevoel heel erg. Mijn dochtertje is nu 3 weken oud en ik ben al 2x bij huisartsen post geweest savonds. Een keer omdat ze een blauwe waas had rondom dr mond en een jeer omdat ik dr soms zo lijkbleek vind. Ze krijgt wel weer kleur als ze wakker word blijkbaar ademt ze dan oppervlakkig en is er niks ernstigs aan de hand. Ook heeft ze erg last van verborgen reflux. Je ziet haar kramperen. Dan word ze weer wakker met puistjes en dan zitten weer beide ogen dicht door de prut. Bij elk geluidje snachts hang ik over dr bedje. Ik maak me zelf helemaal gek. Als ik wat zie bij dr ga ik google en altijd eindigt dat op iets hwel ergs terwijl niks er op wijst dat ze dag heeft want ze drinkt altijd goed komt Goed aan is alert en wakker heeft goede plas en poepluiers. Toch maak ik me hele dag zorgen met regelmatige huilbuien. Ik word gek van me zelf en me vriend inmiddels ook van mij. Heb nu t gevoel van dit blijft me enige kindje. Ik ben voor de reflux naar de osteopaat gegaan die beweerde dat het miet zozeer de reflux is maar ze last heeft van de keizersnede en draaipogingen. Mijn schuld dus. Als ik wist dat de draaipogingen invloed hadden op haar had ik het nooit gedaan...het herstel vam de keizersnede valt Me ook zwaar. Je bent niet de enige die dus overbezorgt is haha denk dat het bij mij met de jaren alleen maar erger word...
 
Pff ben dus (gelukkig) niet alleen. Ik had dit echt niet van te voren gedacht.. mijn vriend zei gisteren ook al tegen mij dat hij dit niet van mij verwacht had. Waardoor ik natuurlijk gelijk weer moest huilen.. ik snap ook niet waar het vandaan komt.. ik dacht echt dat ik wel klaar was voor het ouderschap, maar begin door dit soort dingen toch echt aan mezelf te twijfelen..
Dat gevoel van; het blijft bij 1 kind. Is bij mij ook sterk aanwezig. Stom hè? Ik hoop dat het gewoon een fase is en dat het nog iets met de hormonen te maken heeft, maar de tijd zal het leren.. 
 
ik snap je. Ik ook totaaal niet. Ik was nooiit onzeker. In begin van mijn zwangerschap was ik alleen maar bezorgt of het hartje nog wel klopte. Ben vaker op controle geweest als normaal haha tot ik haar ging voelen. Maakte me ook zotgen ocer de bevalling dus toen het een geplande keizersnede werd gaf me dat wel iets meer rust.  Ik snap ook niet waar het vandaan komt en wil het ook niet continu wil genieten van haar. Hoop ook inderdaad dat het een fase is maar ben voor nu wel even genezen haha.  Je bent ook echt wel klaar voor ouderschap en weet zeker dat je het goed doet. Blijf wel met je vriend er over praten . Dit doe ik ook ookal schaam ik me.  Ik denk gewoon maar zo heb maar 1 kind dus beter alles nachecken dan een keer een signaal missen. 
 
Lieve mama's, bedenk dat je nog vol zit met hormonen, dus helemaal niet gek dat jullie je zo voelen. Blijf vooral praten met mensen in je omgeving en trek aan de bel als je denkt dat het niet goed gaat met je kindje of met jou! Er wordt vind ik te weinig gepraat over hoe zwaar de eerste weken kunnen zijn, de kraamperiode wordt zwaar geromantiseerd in mijn ogen. Je hoort niemand over de mega kraamverbanden, moeite met plassen, pijn van onder, lekkende borsten en alle andere ongemakken. Jullie doen het goed!
 
[quote quote=10588058]Hoi, Ik herken je gevoel heel erg. Mijn dochtertje is nu 3 weken oud en ik ben al 2x bij huisartsen post geweest savonds. Een keer omdat ze een blauwe waas had rondom dr mond en een jeer omdat ik dr soms zo lijkbleek vind. Ze krijgt wel weer kleur als ze wakker word blijkbaar ademt ze dan oppervlakkig en is er niks ernstigs aan de hand. Ook heeft ze erg last van verborgen reflux. Je ziet haar kramperen. Dan word ze weer wakker met puistjes en dan zitten weer beide ogen dicht door de prut. Bij elk geluidje snachts hang ik over dr bedje. Ik maak me zelf helemaal gek. Als ik wat zie bij dr ga ik google en altijd eindigt dat op iets hwel ergs terwijl niks er op wijst dat ze dag heeft want ze drinkt altijd goed komt Goed aan is alert en wakker heeft goede plas en poepluiers. Toch maak ik me hele dag zorgen met regelmatige huilbuien. Ik word gek van me zelf en me vriend inmiddels ook van mij. Heb nu t gevoel van dit blijft me enige kindje. Ik ben voor de reflux naar de osteopaat gegaan die beweerde dat het miet zozeer de reflux is maar ze last heeft van de keizersnede en draaipogingen. Mijn schuld dus. Als ik wist dat de draaipogingen invloed hadden op haar had ik het nooit gedaan…het herstel vam de keizersnede valt Me ook zwaar. Je bent niet de enige die dus overbezorgt is haha denk dat het bij mij met de jaren alleen maar erger word…[/quote]
Beste RS,
 
Ik ben persoonlijk niet zo van de osteopaten, maar m.i. is het nogal makkelijk om te zeggen 'Ja, daar ligt het aan!' Laat je geen schuldgevoel aanpraten. Je kindje is nog zo klein en die kleintjes kunnen vaak van heel veel dingen last hebben. Zoals al gezegd was is het niet gek dat jullie allebei zo reageren. Je zit vol met hormonen en je lijf is herstellende en alles is nieuw. Die eerste periode is echt niet zo makkelijk en zou, zoals al gezegd hierboven,  meer aandacht mogen krijgen over hoe zwaar het is. Jullie letten goed op je kindje en dat heeft ie nodig, liefdevolle mama's die bezorgd zijn. Partners zullen dit niet snel snappen, omdat ze zelf dit allemaal niet hoeven te ondergaan met zwangerschap, bevalling enz.  Vertrouw je het niet, bel je nogmaals de huisarts. Ik heb dit laatst ook nog moeten doen.. doorgaan totdat ze luisteren. 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan