Hoi Nicole,
Ik ben blij dat er nog meer vrouwen zijn die er last van hebben. Ik word er helemaal gestoord van. Overal zie ik baby's, peuters en kleuters en dan denk ik, dat wil ik ook zo graag! Al mijn vriendinnen hebben al een tweede kindje en dan al die kraambezoeken.
Of laatst was ik een dagje naar de dierentuin, alleen maar ouders met kleine kinderen. En het lijkt wel of het in de lucht hangt want iedereen vraagt aan ons. 'En, wanneer nemen jullie kinderen?'. Net of wij dat zelf kunnen bepalen.
In onze omgeving zijn er wel veel mensen die zeggen dat ze bij de eerste keer zwanger zijn geraakt. Soms vind ik dat erg moeilijk om te geloven.
Ik ben 27,5 en ik vind mezelf al oud worden om nog aan kinderen te beginnen. Het kan nog minimaal twee jaar duren voordat ik een baby heb (zwanger worden + 9 maanden). Ik heb er een beetje spijt van dat ik niet eerder ben begonnen. Toen vond ik kinderen krijgen eng en ik wilde bepaalde dingen gedaan hebben, zoals een opleiding en reizen.
Wat is dit een lang verhaal geworden zeg, volgens mij zit het me goed dwars. Ik heb ook zo weinig mensen waar ik mee kan praten. Je vertelt deze dingen niet zo makkelijk aan je omgeving.
Op het moment zit ik in een dipje omdat ik ongesteld ga worden. Nou ja, we zullen maar denken in april meer geluk.
Wat ik fijn vind om te lezen is als iemand schrijft dat ze na b.v. 9 maanden klussen zwanger is geraakt. Dan denk ik 'yes, zie je dat er nog hoop is'. Volgende maand beter.
Groetjes,
blondie27