Overgang peuterbed: ze komt er steeds uit

<p>Onze dochter is net 2 en heeft een mooie grote meidenkamer met peuterbed gekregen.</p><p>Het is een rumoerige tijd. 7 weken geleden bevallen van nummer 2. Twee ziekenhuisopnames daarna waarin we weer even weg waren en opa of oma kwam logeren, die daarna ook weer verdwenen. De overgang naar de volgende groep op de opvang. En noodgedwongen een andere kamer. Ik heb het vanwege de leeftijd bewust niet ruim voor de bevalling al gedaan. Maar we hebben maar 1 extra slaapkamer op onze verdieping en wel een kamertje op de zolderverdieping. Haar kamer nu dus, zodat de baby in de kamer naast ons kan slapen, ook overdag. Want die is ook geen slaaptalent en begint momenteel beneden veel te veel mee te krijgen, raakt overprikkeld. </p><p>Nou ja, veel ineens dus. Maar ze blijft redelijk vrolijk onder alles. En ze is zo, zo trots op haar nieuwe kamer en bed! Ze straalt en vraagt ook steeds of ze op zolder gaat slapen. Het slapen zelf gaat ook goed. Als ze eenmaal slaapt, slaapt ze lekker tot de ochtend. Maar voor ze gaat slapen komt ze dus tig keer haar bed uit, tot half 10 savonds zijn we bezig. Ze kan de kamer uit, het halletje op. Er is een traphek. Maar vanmorgen pakte ze gewoon iets om op te staan zodat ze eroverheen kon klimmen, whaaa! Gelukkig hoorden we al lang herrie boven. Ze is vrolijk, gaat gewoon spelen en rennen. Geen gehuil of geroep. </p><p>Dat lang doen over in slaap vallen is nu 7 weken, ook al in haar oude kamer en ledikant dus. Sinds een week na de geboorte, maar ook sinds zomertijd. En ze sliep altijd 3 uur tussen de middag. Dat is meer een uur of 2 geworden, wel op de normale tijden en nu dus zomertijd. Misschien is ze nog niet moe savonds? Misschien juist heel moe en overprikkeld? Misschien is het middagslaapje te lang? Een kortere zorgde niet voor beter inslapen. Op drukke dagen gaat het savonds niet beter of slechter dan op uitgeruste dagen. Ze is ook gewoon 6 uur wakker. Ik merk aan haar dat ze nu sneller van slag kan zijn, maargoed, er gebeurt ook heel veel. Ze ontwikkelt ook nog eens razend snel en kan veel meer aan nu dan een paar maandjes terug. </p><p>Oh en haar slaapzak... Die hadden we de eerste twee nachten aan en toen ging het wel iets beter. Vanwege de temperatuur nu dud uit. En dat ging helemaal niet, vrijheid blijheid. Maar ik vind een slaapzak aan best eng in een peuterbed. En doe ik de deur dicht door de klink omhoog te monteren? Ik hou niet van opsluiten, maar over het traphekje klimmen is veel gevaarlijker. </p><p>Ondernemend typje dus. En wat doe ik hiermee? Ik heb even geen idee wat wijsheid is. Terug naar de oude kamer gaat niet en over een half jaar zal ze net zo goed niet netjes blijven liggen denk. Ze is niet bang ofzo.</p><p>Ik denk aan een duidelijker ritueel met dag afsluiten en regels. En dan in stilte steeds terugleggen. Dat zegt internet. Maar hoe gingen andere ouders hiermee om? Ik hoor in mn omgeving alleen verhalen over hoe kindjes netjes bleven liggen en alles perfect ging. </p>
 
Onze zoon kreeg na 2 weken door dat hij zelf ook uit het peuterbed kon. Wij hebben een camera boven het bed en kijken daar dus voordat hij slaapt op mee, na 2 avonden steeds terug leggen riep mijn man een keer “terug je bed in” hij schrok dan zo dat hij bevroor en moest huilen. Daarna hebben we dit nog 2x gedaan als hij ook maar een teen op de grond zette. Eigenlijk best zielig maar uit z’n bed komt hij niet meer? en als hij echt niet wilt slapen gooit hij nu alles uit zijn bed maar zelf blijft hij erin.
 
Misschien de deurklink van haar kamertje omhoog? Zodat ze er niet uit kan, maar wel even kan rommelen? Geen idee..
Hier eentje van 3 die gelukkig nog met slaapzak in ledikantje ligt in de oude babykamer. Baby heeft een nieuwe kamer gekregen met nieuwe meubels.
 
Haha Daantje supergrappig! Geloof het of niet, ik heb het gister geprobeerd, maar ze keek even om en ging gewoon verder met haar plannetjes ?
Marr dat idee loop ik nu ook mee rond. Ik vroeg me af of anderen dat ook doen. Van de trap af vallen vind ik gevaarlijk genoeg om misschien toch te zorgen dat ze haar deur niet kan openen. Al zie ik haar er ook wel voor aan dat ze zo doorheeft hoe dat dan weer werkt. 
Gisteravond hebben we als aanvulling op tandjes poetsen, omkleden, boekje lezen nog de dag doorgenomen en heel duidelijk de regels besproken: slapen doe je in bed, met je oogjes dicht en rustig liggen. En we hebben daarna weer eindeloos haar terug in bed gezet zonder lachen, knuffelen etc. Ze ging al een stuk minder echt de kamer uit. Pas toen ze 21.30 slaperig lief op de grond haar maanboek zat te lezen heb ik haar zachtjes opgetild en geknuffeld, gezegd dat ze moe is en lekker kan gaan slapen. Nog even aaien en kusjes, en weg was ze. Of dit nu betekent dat de lievere aanpak beter werkt, of omdat ze op dat moment wel echt slaperig werd en alles had gewerkt... Geen idee. 
Ik wou dat ik wist waarom ze in de avond de slaap al weken niet kan vatten. Want dat lijkt wel het enige probleem eigenlijk. Als ze eenmaal slaapt is het lekker tot de ochtend. 
 
Ons dochtetje heeft een periode gehad dat ze wilde dat we bij haar bleven. Dus in de kamer en dan ging ze na kwartiertje kletsen gewoon slapen. We hebben het langzaam afgebouwd door steeds iets verder weg te gaan zitten. Nu zitten we op de gang. Ze wil horen dat we er wel zijn, dus beetje rommeen. Ze slaapt binnen 30 minuutjes. Bij ons begon dat nadat haar broertje werd geboren. Geen idee of het bij jullie zou helpen, maar denk dat alle tips welkom zijn om te ontdekken?
 
Dit heb ik ook met m'n oudste gehad toen ze 2 jaar en 3 maanden oud was. Ze sliep al eventjes in een gewoon bed, ging goed. Ineens bedacht ze vanalles om maar niet te hoeven slapen. Dorst, kusje, nog even in ons bed een filmpje kijken, papa moest komen als hij thuis was, te donker enz. Alleen ze zette het ook op een huilen als ze dr zin niet kreeg. Ik zat dan ook uren met haar en m'n hele avond was weg. Daar was ik na een week zo klaar mee dat ik heel streng ben gaan worden. Naar bed brengen deed ik, m'n man ging niet meer mee, want ze had door dat hij minder streng was en dus meer voor elkaar kreeg. Dit was alsnog een aantal avonden met schreeuwen, huilen, uit bed en haar kamer uit willen. Ik kon de klink niet andersom zetten, dus heb haar deur vastgezet met een houten balk onder de klink. Dan kreeg ze de deur niet open. Ik kon haar op de camera in de gaten houden. Uiteindelijk ging ze wel slapen en haalde ik de balk weer weg. Dit was voor ons wel de oplossing. Na een paar dagen ging het al een stuk beter en wanneer ik dan zei je blijft in je bed anders doe ik je deur op slot, bleef ze vaak wel liggen.

Het is helaas echt een fase om te kijken hoever ze kunnen gaan. En met een beetje pech zal je deze fase nog wel vaker krijgen in meer of mindere mate. M'n dochter is nu ruim 3.5 en heb nog wel vaker zulke fases gehad waarbij ze vanalles probeerde om tijd te rekken. Gelukkig niet meer zo extreem en als ze ouder worden kun je ze ook weer wat beter uitleggen wat je van ze verwacht.
 
Liesforum, zoiets proberen we nu ook. Ik ben 2 avonden eindeloos heen en weer gelopen om haar consequent zonder aandacht weer in bed te kwakken, maar het werkte voor geen meter en ik werd er zelf ook heel snel geirriteerd van. Vond het ook wel zielig. Beetje zo'n gevoel dat ik mn best niet doe om te achterhalen wat er eigenlijk is. En ze kwam alleen maar nog sneller weer haar bed uit. Toen ze 21.45 uur voor het traphek op me zat te wachten... Ik vond het best zielig. Wil wel dat haar nieuwe kamer iets positiefs blijft. 
Dus ik ben bij haar gaan zitten tot ze sliep. Afgelopen 2 avonden is mijn man op de verdieping gaan zitten tot ze rustig was. Ze is beide avonden maar 1 keer uit bed geweest. Het duurt evengoed anderhalf uur voor ze echt slaapt. Maar geen eindeloos uit bed gaan meer. Ze probeert ook niet constant met hem te kletsen ofzo. Dus dit bliiven we even zo doen. 
Toch hebben we ook erg het idee dat ze gewoon niet moe genoeg is. Ze is gewoon vrolijk en ziet er alles behalve moe uit. Pas later op de avond zie je de slaap toeslaan en dan wordt ze rustiger in bed en gaat ze lekker liggen. Dus nog even doorzetten zo, maar misschien moeten we toch ook haar middagslaap in gaan korten.
 
Het bij haar zitten hielp dus alleen tegen het uit bed gaan. Dat is een heel stuk verminderd nu haar kamer oud nieuws begint te worden. Maar ze bleef er heel lang over doen om in slaap te vallen. 
Tot ze een keer haar middagslaap weigerde en enkel 15 min in de auto sliep. Was rond 19 uur direct vertrokken. Dit was wel echt te weinig slaap, want nu kreeg ze weer nachtmerries. 
Dus we hebben nu een aantal dagen haar middagslaap afgebroken bij 1,5 uur en haar in de middag goed buiten laten bewegen. Ze gaat in de avond dan een half uurtje later naar bed ook, rond 19.30 en dan is ze even na 20.00 uur vertrokken. 
Teveel middagslaap dus. Maar zonder kan ze ook nog niet. wilde de oplossing voor de tussentijd even laten weten. Mocht iemand ooit het topic lezen 
 
Terug
Bovenaan