Overgeven

A

ANONYMOUS_USERNAME

Als ik zwanger ben moet ik heel veel en vaak overgeven, dit heet Hyperemesis Gravidarum. Zoveel dat ziekenhuis opname noodzakelijk is. De laatste keer ben ik behandeld met corticosteroiden. Hierdoor werd het overgeven sterk verminderd. Vorig jaar ben ik bevallen van een gezonde zoon. Wie heeft hier ook ervaring mee?
Vaak wordt gezegd dat het psychisch(?) is. Hoe is jullie ervaring met artsen over de extreme misselijkheid?
Ik hoop op veel reacties!
Groeten Ancella Willemse
 
Hallo Ancella,

Ik heb als leerling op een kraam-afdeling gewerkt, waar natuurlijk ook vrouwen met hyperemisis opgenomen waren. Bij ons was er toch ook wel een ondertoontje van "psychisch".
Veel van de mannen van die vrouwen waren erg betuttelend, en namen hun vrouw alles uit handen, wij noemden "dat soort" mannen ;hyperemesis mannen.
Ik hoop niet dat de zwangeren het aan ons gemerkt hebben, wij probeerden iedereen zeker met respect te behandelen.
Ook is het zo dat je bij bepaalde afwijkingen en meerlingen meer last hebt van misselijkheid/overgeven, dus je wist nooit wanneer het eventueel alleen medisch / of toch ook psychisch was.
Alle zwangeren wens ik een fijne zwangerschap
 
haai...
hoe kan dit nou eigenlijk psygisch zijn, en hoe weet je dat dan??
ik ben zelf ook extreem misselijk met overgeven en niets helpt ertegen, daardoor kan ik bijna niets omdat ik zo slap ben, en tja mijn man neemt me dan ook heel veel uit handen, zoals koken en schoonmaken andere kindje op bed leggen enz. ik hoefde gelukkig niet naar het ziekenhuis, want had nog geen uitdrogingsverschijnselen.
mijn ervaring is dat ik weinig serieus wordt genomen, zowel door familie de huisarts maar soms ook door reacties op dit forum, als ze horen dat je misslijk bent zeggen ze ja dat had ik ook of dat heeft ieder zwangere en als je zegt dat je braakt, krijg je te horen ja ach dat beetje waterige spuug!! neee mijn hele maaginhoud (Lees maaltijd)komt eruit.
maargoed ondertussen tobben we maar door....
groetjes margreeth
 
Hoi Ancella,
bij mijn oudste zoon ben ik 9 mnd misselijk geweest en de eerste maanden ook extreem (hield niets binnen). Om een idee te geven: in de totale zwangerschap ben ik welgeteld 500 gram aangekomen (eerst 4 kilo afgevallen; laatste twee maand 4.5 kilo aangekomen). Achteraf bleek een voedselallergie de boosdoener van de extreme misselijkheid te zijn. Bij mijn tweede zoon en nu bij mijn derde in spe ben ik de eerste maanden minder misselijk geweest omdat ik alleen at waarvan ik wist dat ik het kon verdragen. Ook nu (28 weken) luister ik goed naar mijn lichaam (dat zegt: geen groenten! geen pasta! geen koemelk, wel muesli, geitenbiogarde, etc.) en blijft de misselijkheid binnen de perken. (lang leve de vitaminepillen). Mijn zus heeft precies hetzelfde gehad. Natuurlijk zullen er vrouwen zijn bij wie het wel vooral psychisch zou kunnen zijn, maar ik vind het toch wel typisch dat de extreme misselijkheid samenvalt met de hoge hcg-gehalte in het bloed. Gelukkig waren mijn artsen ervan overtuigd dat de oorzaak lichamelijk was (goed ik kende hen al en zij weten dat ik erg down to earth ben 't zal ook wel schelen) en dat heeft mij toch wel gesteund.
Veel succes ermee! Bernadette
 
Hoi,

Ik heb ddit ook gehad met mijn eerte zwangerschap, ik was wel uitgedroogd en heb ruim een week infuus gehad.
\
Ik was doodziek en heb de hele zwangerschap overgegeven, ik moest (anders mocht ik het ziekenhuis niet uit) bij mijn ouders gaan eten, voor zeker de eerste 3 a 4 maanden.

Ik kon geen eten klaarmaken want dan ging ik al over mijn nek.

Het was een klein drama die zwangerschap, ik wwet hoe je je voelt, ik had wel een s zoiets van schiet mij maar neer, zo verschrikkelijk beroerd, moe en zweverig. Toen ik zetpillen kreeg tegen de misselijkheid (Emasafene) kon ik het redelijk onderdrukken en begon het leuk te worden en begon ik alle veloren kilo's bij te komen en eindelijk ook te groeien.

Maar het was heeeeeel erg. En ja of het geestelijk was, ik denk het niet, want ik en mijn man wilde dit kind ontzettend graag en was ook vrij snel zwanger dus ik zou niet weten waarom ik dan geestelijk dit op mijn hals haal ????

Tegenwoordig is alles geestelijk, de artsen lijken zelf wel niet wijs.....

Groetjes Ellen
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan