Geven jullie kindjes ook zo vaak over als ze zich kwaad maken? Als ik Tjerk naar bed breng en hij heeft geen zin (maar is wel heel moe) zet hij het op een krijsen, met het gevolg dat hij alles onderspuugt. Het is niet dat hij dan niet lekker is ofzo, maar gewoon van nijd. Is dit normaal of zou het nog een staartje zijn van de reflux?
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Overgeven
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Ethan doet het niet maar heb het wel eens vaker gehoord..
Als je het niet vertrouwd kun je altijd ha of kinderarts van tjerk bellen
Als je het niet vertrouwd kun je altijd ha of kinderarts van tjerk bellen
herken het ook niet maar heb er ook wel eens over gehoord hoor, dat er kids zijn die zich zo boos kunnen maken dat ze gaan spugen.
heb trouwens op het internet onderstaande tekst gevonden
De onderstaande tekst werd eerder gepubliceerd als artikel in het dagblad Trouw.
Als kinderen braken, denk je onmiddellijk aan een lichamelijke oorzaak. Bijvoorbeeld dat er iets mis is met het maag-darmkanaal. Een bezoek aan de huisarts zal helderheid moeten verschaffen. Maar ook kinderen die kerngezond zijn, kunnen overgeven. Wat is er dan aan de hand?
In modernere handboeken kom je het niet meer tegen, maar Benjamin Spock bespreekt het in zijn 'Baby- en kinderverzorging en opvoeding' als "het braken van verwende kinderen". Een dreumes of een peuter kan zó overstuur zijn, dat hij overgeeft. Spock: "De ouders worden daar ongerust van en vinden het natuurlijk erg naar voor het kind." Daarom reageren ze vaak heel zorgzaam, lief en troostend. Dat vindt Spock begrijpelijk, maar gevaarlijk: "Soms treedt daardoor het overgeven steeds vlugger op; het kind wekt het als het ware zelf op."
De 3-jarige dochter van Angela braakt elke keer als haar ouders haar slaapkamer verlaten. Zij moeten erbij blijven tot ze slaapt, anders raakt ze zo over haar toeren dat ze overgeeft. De dochter van Mariëlle wil 's avonds niet meer eten. Als haar ouders daar toch op aandringen, geeft ze over. Spock: "Kokhalzen blijkt voor een klein kind een minder onaangename ervaring te zijn dan voor een volwassene."
Fascinerende ontdekking
Ward van Alphen, werkzaam als kinder- en jeugdpsychiater in Den Haag, merkt op dat kinderen soms per ongeluk braken. Ze steken bijvoorbeeld hun vinger in hun mond omdat ze last van hun keel hebben, waarop een lichamelijke reactie volgt.
Soms is de ontdekking dat ze kunnen braken zo fascinerend, dat ze er een tijdje opzettelijk mee doorgaan. Van Alphen: "Het is vergelijkbaar met kinderen die een tijdje met poep spelen. Of kinderen die masturberen. Dit soort handelingen komt voort uit het ontdekken van het eigen lichaam en heeft blijkbaar iets plezierigs."
Esther weet daar alles van: "Sem (16 maanden) heeft sinds een paar dagen de vervelende gewoonte om na het eten zijn vingers in zijn keel te stoppen en over te geven. Hij heeft er zelf de grootste lol om, maar ik kan er de humor niet van inzien. Minder eten geven helpt niet, boos worden ook niet."
Machtsmiddel
Van Alphen: "Soms houdt het op als ze ontdekken dat het niet hoort, althans niet in het openbaar. Maar misschien gaat het na een tijdje ook wel vanzelf vervelen of ze ontdekken dat het eigenlijk helemaal niet prettig is."
Ondertussen moet je wel voorkomen dat het kind het gaat gebruiken als machtsmiddel. Van Alphen: "Als het kind ontdekt dat hij door het overgeven aandacht krijgt of het kan gebruiken in zijn strijd om autonomie, dan kun je beter zo neutraal mogelijk reageren of zelfs negeren als dat lukt."
heb trouwens op het internet onderstaande tekst gevonden
De onderstaande tekst werd eerder gepubliceerd als artikel in het dagblad Trouw.
Als kinderen braken, denk je onmiddellijk aan een lichamelijke oorzaak. Bijvoorbeeld dat er iets mis is met het maag-darmkanaal. Een bezoek aan de huisarts zal helderheid moeten verschaffen. Maar ook kinderen die kerngezond zijn, kunnen overgeven. Wat is er dan aan de hand?
In modernere handboeken kom je het niet meer tegen, maar Benjamin Spock bespreekt het in zijn 'Baby- en kinderverzorging en opvoeding' als "het braken van verwende kinderen". Een dreumes of een peuter kan zó overstuur zijn, dat hij overgeeft. Spock: "De ouders worden daar ongerust van en vinden het natuurlijk erg naar voor het kind." Daarom reageren ze vaak heel zorgzaam, lief en troostend. Dat vindt Spock begrijpelijk, maar gevaarlijk: "Soms treedt daardoor het overgeven steeds vlugger op; het kind wekt het als het ware zelf op."
De 3-jarige dochter van Angela braakt elke keer als haar ouders haar slaapkamer verlaten. Zij moeten erbij blijven tot ze slaapt, anders raakt ze zo over haar toeren dat ze overgeeft. De dochter van Mariëlle wil 's avonds niet meer eten. Als haar ouders daar toch op aandringen, geeft ze over. Spock: "Kokhalzen blijkt voor een klein kind een minder onaangename ervaring te zijn dan voor een volwassene."
Fascinerende ontdekking
Ward van Alphen, werkzaam als kinder- en jeugdpsychiater in Den Haag, merkt op dat kinderen soms per ongeluk braken. Ze steken bijvoorbeeld hun vinger in hun mond omdat ze last van hun keel hebben, waarop een lichamelijke reactie volgt.
Soms is de ontdekking dat ze kunnen braken zo fascinerend, dat ze er een tijdje opzettelijk mee doorgaan. Van Alphen: "Het is vergelijkbaar met kinderen die een tijdje met poep spelen. Of kinderen die masturberen. Dit soort handelingen komt voort uit het ontdekken van het eigen lichaam en heeft blijkbaar iets plezierigs."
Esther weet daar alles van: "Sem (16 maanden) heeft sinds een paar dagen de vervelende gewoonte om na het eten zijn vingers in zijn keel te stoppen en over te geven. Hij heeft er zelf de grootste lol om, maar ik kan er de humor niet van inzien. Minder eten geven helpt niet, boos worden ook niet."
Machtsmiddel
Van Alphen: "Soms houdt het op als ze ontdekken dat het niet hoort, althans niet in het openbaar. Maar misschien gaat het na een tijdje ook wel vanzelf vervelen of ze ontdekken dat het eigenlijk helemaal niet prettig is."
Ondertussen moet je wel voorkomen dat het kind het gaat gebruiken als machtsmiddel. Van Alphen: "Als het kind ontdekt dat hij door het overgeven aandacht krijgt of het kan gebruiken in zijn strijd om autonomie, dan kun je beter zo neutraal mogelijk reageren of zelfs negeren als dat lukt."
nee alicia doet dat ook niet het zou misschien wel met de reflux te maken kunnen hebben. bij mij op een stage was dat wel zo. een meisje van 2 had als baby reflux en toen ze 1,5 was was er niks meer van te merken maar toen ze 2 werd en niet meer wou slapen spuugde ze alles onder. de kinderarts was komen kijken op het kdv en bleek dat het idd van haar reflux kwam
@lorena fascinerend stuk, maar denk dat het voor die van ons niet opgaat. Had het er met mijn man over gisteravond en die zei: dat heb je zelf ook. Klopt ook, als ik heel kwaad ben, ga ik ook overgeven. En hij steekt ook regelmatig zijn vingers te ver in zijn mond. Hij wint er hier niks mee, bed wordt verschoond, hij gaat er met dezelfde gang weer in. Soms moet ik het 2 keer verschonen, maar het gebeurt ook niet elke dag. ( eerder eens in de zoveel weken)
Heb zelf ook nog wel het vermoeden dat het met de reflux te maken heeft, hij zit regelmatig weer te herkauwen. Moet 3 september toch met hem naar de kinderarts, dus zal het even aankaarten. Dacht dat het wel vaker voorkwam, maar waarschijnlijk toch niet dan.
Heb zelf ook nog wel het vermoeden dat het met de reflux te maken heeft, hij zit regelmatig weer te herkauwen. Moet 3 september toch met hem naar de kinderarts, dus zal het even aankaarten. Dacht dat het wel vaker voorkwam, maar waarschijnlijk toch niet dan.
supertje geef jij ook over als je kwaad bent??? zo hoop voor je dat je niet vaak kwaad bent ;-)).
zou het idd dan even aankaarten bij ka
zou het idd dan even aankaarten bij ka
Als ik heel erg kwaad ben. Hhahaha. Dat komt heel zelden voor en kan me niet meer herinneren wat de laatste keer is geweest.