Lieve mama’s. Mijn kindje is 2 jaar en 8 maanden. Omwille van de Corona en omdat het mogelijk was hebben we ons kleintje nooit naar een crèche of peuterspeelzaal gedaan. Al vanaf ze nog geen twee was kan ze tot 20 tellen in het Nederlands en Engels en het ABC kan ze ook al heel lang zowel in Nederlands als Engels. Al vanaf baby af aan heeft ze veel interesse in boeken en en kent ze al vanaf ze anderhalf is alle soorten voertuigen (lees: schranklader, graafmachine, limousine, taxi, ambulance, combine, luchtballon en machines die ik niet eens wist dat ze bestonden). Nu kent ze ook alle kleuren met de verschillen zoals lichtblauw, lila, paars, donkerpaars. Ze heeft ook altijd nu zogezegde gesprekken met haar eigen. Dan zegt ze bijvoorbeeld: Oh dit ijsje is van mama en deze van “haar naam”. Niet binnen opeten, maar buiten, anders gaan we morsen. Ze benoemt alles wat ze doet dus. Ze kent ook heel goed oorzaak en gevolg van dingen. Als ze op haar step gaat zegt ze ook altijd: Oppassen, eerst helm aandoen, want anders ga je vallen en moet je naar de dokter en krijg je medicijnen. Ze onthoud ook echt enorm veel. Dingen van weken geleden kan ze ineens benoemen dat je denkt huh. Nu komt het “probleempje”. Ze is toen ze 2 was is gaan oefenen op de peuterspeelzaal omdat ze zo graag met kindjes speelt maar dat was een regelrechte ramp. Ze bleef huilen tot ik haar kwam halen. Nu sinds een paar weken vraagt ze er terug achter naar de peuterspeelzaal en ben ik met haar samen geweest een paar x met mezelf erbij dus en vond ze het heel leuk maar de regels vind ze nog moeilijk. Als er iets niet gaat zoals zij wilt of denkt is het drama. Volgende week gaat ze terug voor het eerst een ochtend zonder mij. Ben benieuwd hoe dit verder gaat. Ze vind nieuwe mensen en situaties altijd heel eng en doet dan haar ogen dicht alsof ze de mensen dan niet hoeft te zien zogezegd. Ik ben ook wel een heel overbeschermde moeder en weet niet of dit er mee te maken kan hebben. Als er bijvoorbeeld babys of kindjes huilen ergens vind ze dat vreselijk en begint ze ook te huilen bijna uit paniek zo van waarom huilt die baby nou. Enfin lang verhaal kort, ik weet niet goed wat ik hier mee wil bereiken, maar ik hoop ergens dat iemand dit leest en zich heel erg herkent in dit verhaal. Is dit een normale dreumes/peuter of zou mijn mamagevoel kloppen en heb ik te maken met een hele slimme overgevoelige meid? Alvast bedankt voor het lezen.