Bij dit onderwerp hoort voor mij ook het verliezen van een familielid. Tijdens de zwangerschap leven zoveel mensen met je mee. Mijn vader is 7 weken voor de geboorte van mijn zoon overleden. Hij was ruim 2 jaar ziek en leed aan kanker. Ik kon me, samen met hem en de rest van mijn gezin, goed voorbereiden op zijn overlijden en het feit dat hij mijn kind niet zal zien.Dit is tot op heden erg goed gegaan en heb er emotioneel (nog) geen last van gehad. Het heeft een flinke inpact gehad op alle lagen van mijn leven en mijn ervaringen: in werk (verlof), in mijn huwelijk, in mijn zwangerschap, in mijn reacties naar familie toe enz.Ik wil graag mijn ervaringen met anderen delen, in de hoop anderen in dezelfde situatie tot steun te zijn en advies te kunnen geven.
overleden vader/opa
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Hoi,
Mijn moeder is aan het hele prille begin van mijn zwangerschap totaal onverwachts overleden. Ik heb geen afscheid kunnen nemen, niet kunnen vertellen dat ik zwanger was enz.
Ik heb het hier in het begin van mijn zwangerschap heel moeilijk mee gehad. Zeker tot de vijfde maand wist ik me er geen raad mee. Ik zat zo midden in een rouwproces dat ik geen tijd had om van mijn zwangerschap te genieten.
Bovendien was ik door het onverwachte mijn hele zekerheid kwijt. Als iemand zomaar van de een op de andere dag kan overlijden, dan is niets meer zeker.
Na de vijfde maand ging het steeds beter en kon ik echt gaan genieten. Alles leek heel goed te gaan tot mijn kindje geboren werd.
De eerste weken was er niets aan de hand, maar daarna ging het mis. Ik kon niet meer slapen, kreeg angstaanvallen en lag uren verlamd op bed.
Het werd steeds erger. Na twee gesprekken met de huisarts heb ik besloten om antidepressiva te gaan gebruiken.
Alle emoties die tegelijk op me af kwamen zorgden voor een soort kortsluiting. Met de medicijnen is het heel snel beter gegaan. Ik ben nog steeds bezig met verwerken, maar dat gaat nu in kleine stapjes, waardoor ik het goed aankan. Bovendien kan ik heerlijk genieten van mijn prachtige dochter, die nu bijna 6 maanden is.
Ik mis mijn moeder enorm, dat zal altijd wel blijven, maar ik kan nu wel weer genieten van alle nieuwe dingen.
Ik heb mijn verhaal hier eerder op dit forum gezet. Dat heeft me enorm geholpen. Op het zwanger forum is nu ook een topic over zwanger zijn zonder moeder te hebben. Toch is het wel anders als je tijdens je zwangerschap een ouder of andere dierbare verliest.
Ik vond de emoties van blijdschap en verdriet erg verwarrend.
Groetjes
Mijn moeder is aan het hele prille begin van mijn zwangerschap totaal onverwachts overleden. Ik heb geen afscheid kunnen nemen, niet kunnen vertellen dat ik zwanger was enz.
Ik heb het hier in het begin van mijn zwangerschap heel moeilijk mee gehad. Zeker tot de vijfde maand wist ik me er geen raad mee. Ik zat zo midden in een rouwproces dat ik geen tijd had om van mijn zwangerschap te genieten.
Bovendien was ik door het onverwachte mijn hele zekerheid kwijt. Als iemand zomaar van de een op de andere dag kan overlijden, dan is niets meer zeker.
Na de vijfde maand ging het steeds beter en kon ik echt gaan genieten. Alles leek heel goed te gaan tot mijn kindje geboren werd.
De eerste weken was er niets aan de hand, maar daarna ging het mis. Ik kon niet meer slapen, kreeg angstaanvallen en lag uren verlamd op bed.
Het werd steeds erger. Na twee gesprekken met de huisarts heb ik besloten om antidepressiva te gaan gebruiken.
Alle emoties die tegelijk op me af kwamen zorgden voor een soort kortsluiting. Met de medicijnen is het heel snel beter gegaan. Ik ben nog steeds bezig met verwerken, maar dat gaat nu in kleine stapjes, waardoor ik het goed aankan. Bovendien kan ik heerlijk genieten van mijn prachtige dochter, die nu bijna 6 maanden is.
Ik mis mijn moeder enorm, dat zal altijd wel blijven, maar ik kan nu wel weer genieten van alle nieuwe dingen.
Ik heb mijn verhaal hier eerder op dit forum gezet. Dat heeft me enorm geholpen. Op het zwanger forum is nu ook een topic over zwanger zijn zonder moeder te hebben. Toch is het wel anders als je tijdens je zwangerschap een ouder of andere dierbare verliest.
Ik vond de emoties van blijdschap en verdriet erg verwarrend.
Groetjes
Hoi,
2 week voor de bevalling is mijn man en vader van mijn kids verongelukt!!
ik was zwanger van de 2e en lag in het ziekenhuis toen mijn man is verongelukt.
de oudste was 1 1/2 jaar!! Gelukkig wist mijn man dat hij een zoon zou krijgen, en daar was hij heel emotioneel over, zo blij!
helaas.... Hij heeft hem nooit kunnen zien, en andersom ook niet. De kinderen zijn nu 6 en 5 jaar oud. Het is erg moeilijk de oudste zei eens dat het alleen haar vader was, die in de hemel was, omdat zij met hem op de foto''s staat en de jongste niet!?
Ik heb nu ''alweer" 4 jaar een andere man en hij is echt een vader voor hun, en nu zeggen de kinderen; wij hebben 2 papa''s.
Het was een erg moeilijke kraamtijd!! heel dubbel, je bent erg verdrietig, en je bent ook blij met het nieuwe leven!!
Wij willen nu heel graag samen een kindje, maar het zal een moeilijke periode zijn, waar weer veel los komt.
groetjes en sterkte!!
2 week voor de bevalling is mijn man en vader van mijn kids verongelukt!!
ik was zwanger van de 2e en lag in het ziekenhuis toen mijn man is verongelukt.
de oudste was 1 1/2 jaar!! Gelukkig wist mijn man dat hij een zoon zou krijgen, en daar was hij heel emotioneel over, zo blij!
helaas.... Hij heeft hem nooit kunnen zien, en andersom ook niet. De kinderen zijn nu 6 en 5 jaar oud. Het is erg moeilijk de oudste zei eens dat het alleen haar vader was, die in de hemel was, omdat zij met hem op de foto''s staat en de jongste niet!?
Ik heb nu ''alweer" 4 jaar een andere man en hij is echt een vader voor hun, en nu zeggen de kinderen; wij hebben 2 papa''s.
Het was een erg moeilijke kraamtijd!! heel dubbel, je bent erg verdrietig, en je bent ook blij met het nieuwe leven!!
Wij willen nu heel graag samen een kindje, maar het zal een moeilijke periode zijn, waar weer veel los komt.
groetjes en sterkte!!
Bedankt voor jullie reacties. Wat kan het leven oneerlijk zijn he? Tamara8: ik kan me niet voorstellen door wat voor een moeilijke periode jij heen bent gegaan en nog gaat. Dan vraag je je toch werkelijk af waarom het nodig is dat je dit moet meemaken. Ik ben er erg van overtuigd dat je in je leven dingen mee maakt om er zelf emotioneel van te groeien. Maar deze visie is moeilijk vast te houden als je je man zo vroeg verliest. Het antwoord op "waarom" is dan zo ver weg zo niet onbereikbaar. Het grote verschil is of iemand onverwacht komt te overlijden. Het praten over: hoe gaat het straks als je er niet meer bent, kan na het overlijden zoveel steun geven. Ook de band die je met je dierbare hebt is vaak ook bepalend hoe je met het verlies omgaat. Ik snap dat je met moeders toch anders je zwangerschap kan beleven dan met vaders. Er komen situaties die je ineens niet meer kan delen. Wat moet je daar nou mee? Ik had soms weleens last van schaamte, omdat ik naast verdriet, zo intens gelukkig kon zijn. Weet je, je kent je man/moeder zo goed dat je weet hoe hun er over zouden denken. In alles wat je doet en denkt zit dit verweven en zo zullen je dierbaren er altijd zijn. De kunst is om het te kunnen zien en vooral kunnen voelen. Ik heb een gedicht geschreven over mijn vader waarin ik dit beschreef. Het is erg persoonlijk, maar misschien kunnen jullie hier iets mee.
Verweven
De afgelopen maanden heb ik veel nagedacht: hoe zonder jou verder te gaan
Houdt nu een vaders dochter zijn, op te bestaan?
De dingen die jij belangrijk vindt in het leven
zitten vast in mijzelf verweven
Jij zit in de betrokkenheid en kracht van ons gezin
elk lid met een bijzondere rol hierin
Jij zit in mijn manier van kijken naar mensen
jij hebt geleerd op te komen voor mijn eigen wensen
Jij zit in de felheid die ik heb
als ik oneerlijkheid bij mensen tref
Jij zit in mijn manier van het opbouwen van mijn bestaan
jij zit in alle keuzes die ik hiervoor heb gedaan
Jij zit in mijn wens hoe ik ons kind op wil voeden
jij zit in mijn wens het voor ellende te behoeden
Jij zit in mijn manier hoe ik een dochter ben
jij zit in alles wat ik ben
Er is geen sprake van zonder jou verder gaan
Er is geen sprake van: een vaders dochter houdt op te bestaan
Jij zit op alle manieren in mijn leven
Jij bent voor altijd als mijn vader in mij verweven.
De afgelopen maanden heb ik veel nagedacht: hoe zonder jou verder te gaan
Houdt nu een vaders dochter zijn, op te bestaan?
De dingen die jij belangrijk vindt in het leven
zitten vast in mijzelf verweven
Jij zit in de betrokkenheid en kracht van ons gezin
elk lid met een bijzondere rol hierin
Jij zit in mijn manier van kijken naar mensen
jij hebt geleerd op te komen voor mijn eigen wensen
Jij zit in de felheid die ik heb
als ik oneerlijkheid bij mensen tref
Jij zit in mijn manier van het opbouwen van mijn bestaan
jij zit in alle keuzes die ik hiervoor heb gedaan
Jij zit in mijn wens hoe ik ons kind op wil voeden
jij zit in mijn wens het voor ellende te behoeden
Jij zit in mijn manier hoe ik een dochter ben
jij zit in alles wat ik ben
Er is geen sprake van zonder jou verder gaan
Er is geen sprake van: een vaders dochter houdt op te bestaan
Jij zit op alle manieren in mijn leven
Jij bent voor altijd als mijn vader in mij verweven.
hey sjb, ik vind het eigenlijk een heel droevig verhaal, misschien om dat ik ongeveer in dezelfde situatie zit. het zit namelijk zo: ik heb al jaren een kinderwens, sinds kort hebben mijn vriend en ik besloten er aan te beginnen. nu is mijn vriend er ook klaar voor, gedeeltelijk omdat zijn vader kanker heeft. zijn vader zal max. nog 5 jaar te leven hebben, maar het kan ook binnen een paar maanden gedaan zijn. mijn vriend weet dat zijn vader heel blij zou zijn als hij grootvader mag worden van ons kindje. mijn vriend bekijkt het als een laatste kado dat hij zijn vader kan geven. ik ben met heel het verhaal wel akkoord maar ik weet niet goed wat me te wachten staat. misschien ben in net als jij hoogzwanger wanneer hij sterft.
Hoi,
sjb, een erg mooi, aangrijpend gedicht!! knap hoor!
Kel24, Ik kan mij voorstellen dat je het moeilijk vind, maar hoe dan ook je kunt niet vooruit kijken, je moet je leven laten lijden, hoe het ook komt, jullie weten dat er een afscheid komt, maar wanneer is nog onverwachts.
Ik ben blij dat ik zwanger was, hoe oneerlijk ook, dat mijn man en vader van kids overlijdt, wij gingen er niet van uit, niemand niet, en dan juist op DAT moment.
maar toch heb je wel weer houvast aan zo''n kleintje. het kindje zal opa/oma/papa nooit kennen, alleen uit verhalen, en van foto''s.
Ik weet zeker dat je kracht krijgt!!! ik heb het ook gehad! als iemand mij van te voren zou vertellen dat ik mijn man kwijt raakte, op het moment dat ik hoog zwanger was, dan had ik gezegt dat ik dat nooit kon. maar toch... het is mij gelukt, ook al denk ik nog iedere dag aan mijn eerste man.
Het leven gaat door.
sterkte,
Groetjes Tamara
sjb, een erg mooi, aangrijpend gedicht!! knap hoor!
Kel24, Ik kan mij voorstellen dat je het moeilijk vind, maar hoe dan ook je kunt niet vooruit kijken, je moet je leven laten lijden, hoe het ook komt, jullie weten dat er een afscheid komt, maar wanneer is nog onverwachts.
Ik ben blij dat ik zwanger was, hoe oneerlijk ook, dat mijn man en vader van kids overlijdt, wij gingen er niet van uit, niemand niet, en dan juist op DAT moment.
maar toch heb je wel weer houvast aan zo''n kleintje. het kindje zal opa/oma/papa nooit kennen, alleen uit verhalen, en van foto''s.
Ik weet zeker dat je kracht krijgt!!! ik heb het ook gehad! als iemand mij van te voren zou vertellen dat ik mijn man kwijt raakte, op het moment dat ik hoog zwanger was, dan had ik gezegt dat ik dat nooit kon. maar toch... het is mij gelukt, ook al denk ik nog iedere dag aan mijn eerste man.
Het leven gaat door.
sterkte,
Groetjes Tamara
quote: kel24 reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('09-04-2006 16:43:13&apos
);
hey sjb, ik vind het eigenlijk een heel droevig verhaal, misschien om dat ik ongeveer in dezelfde situatie zit. het zit namelijk zo: ik heb al jaren een kinderwens, sinds kort hebben mijn vriend en ik besloten er aan te beginnen. nu is mijn vriend er ook klaar voor, gedeeltelijk omdat zijn vader kanker heeft. zijn vader zal max. nog 5 jaar te leven hebben, maar het kan ook binnen een paar maanden gedaan zijn. mijn vriend weet dat zijn vader heel blij zou zijn als hij grootvader mag worden van ons kindje. mijn vriend bekijkt het als een laatste kado dat hij zijn vader kan geven. ik ben met heel het verhaal wel akkoord maar ik weet niet goed wat me te wachten staat. misschien ben in net als jij hoogzwanger wanneer hij sterft.
Kel24: praat veel met je vriend en met je schoonfamilie, want jullie scheppen enorme verwachtingen: Jullie zullen hem zijn grote wens laten vervullen. Wat nou als dat niet gaat zoals je plant: Misschien duurt het even voordat je zwanger bent, misschien verloopt de zwangerschap niet lekker. Misschien ben je kotsmisselijk en enorm chagrijnig en kan je helemaal niets hebben. Kun je dan je vriend en schoonfamilie bijstaan? Wil je dat uberhaupt of ga jij je 100% richten op je zwangerschap. Dan staat je vriend alleen in zijn zorgen voor vader en eventueel overlijden. Praat hier goed over en wees eerlijk in wat je aankan, emotioneel en lichamelijk. Heen en weer rijden naar het ziekenhuis?? Doen of niet?? Heel belangrijk is dat jullie samen op een lijn liggen en dat je je niet overgehaald voelt om sneller dan in een andere situatie aan een kindje te gaan beginnen. Kanker is een onvoorspelbare ziekte. Mijn vader zou het eerste jaar niet eens halen. Hij heeft 2,5 jaar vol kunnen houden: Je kan je leven daar niet omheen plannen.
); hey sjb, ik vind het eigenlijk een heel droevig verhaal, misschien om dat ik ongeveer in dezelfde situatie zit. het zit namelijk zo: ik heb al jaren een kinderwens, sinds kort hebben mijn vriend en ik besloten er aan te beginnen. nu is mijn vriend er ook klaar voor, gedeeltelijk omdat zijn vader kanker heeft. zijn vader zal max. nog 5 jaar te leven hebben, maar het kan ook binnen een paar maanden gedaan zijn. mijn vriend weet dat zijn vader heel blij zou zijn als hij grootvader mag worden van ons kindje. mijn vriend bekijkt het als een laatste kado dat hij zijn vader kan geven. ik ben met heel het verhaal wel akkoord maar ik weet niet goed wat me te wachten staat. misschien ben in net als jij hoogzwanger wanneer hij sterft.
Kel24: praat veel met je vriend en met je schoonfamilie, want jullie scheppen enorme verwachtingen: Jullie zullen hem zijn grote wens laten vervullen. Wat nou als dat niet gaat zoals je plant: Misschien duurt het even voordat je zwanger bent, misschien verloopt de zwangerschap niet lekker. Misschien ben je kotsmisselijk en enorm chagrijnig en kan je helemaal niets hebben. Kun je dan je vriend en schoonfamilie bijstaan? Wil je dat uberhaupt of ga jij je 100% richten op je zwangerschap. Dan staat je vriend alleen in zijn zorgen voor vader en eventueel overlijden. Praat hier goed over en wees eerlijk in wat je aankan, emotioneel en lichamelijk. Heen en weer rijden naar het ziekenhuis?? Doen of niet?? Heel belangrijk is dat jullie samen op een lijn liggen en dat je je niet overgehaald voelt om sneller dan in een andere situatie aan een kindje te gaan beginnen. Kanker is een onvoorspelbare ziekte. Mijn vader zou het eerste jaar niet eens halen. Hij heeft 2,5 jaar vol kunnen houden: Je kan je leven daar niet omheen plannen.