Overschatting door uiterlijke verschijning

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,

Ik ben Hetty moeder van dochter Nikki nu 20 maanden.
Mij ligt het momenteel zo aan me hart, dat mijn dochter "ouder"lijkt dan dat ze werkelijk is.

Ik bedoel hier mee dat haar uiterlijke verschijning groter is dan haar geestelijke leeftijd.
In het dagelijkse leven betrap ik hier mensen op, die haar   op een ouwerlijke manier aanspreken dan dat ze   "aankan".. ( ik moet ze dan wijze op het feit hallow ze is pas 20 maanden hoor!, en dan zie je ze schrikken???!!!)

Nikki is erg groot en snel gaan groeien na haar leeftijd van 6 maanden. Als baby en net bij der geboorte was het een lief klein prulleke ( 2980 gram en 47 cm), maar nu heb ik een beer van een MEID.
Vervelend vind ik wel. Dat soms iedereen "spot"met haar uiterlijke verschijning.
Ze word al "Tonka"genoemd, De Beer"..
en vragen als "wat geven ze jou thuis te eten.. Pokon ofzo"..??

Nikki is een vrolijke peuter met altijd een lach om haar mond, nu merkt ze nog weinig van deze sferen om haar heen.. maar ik word er soms kribbig en doodmoe van.
Doe ik iets verkeerds? En of wil ik haar teveel beschermen?Nikki is absoluut niet dik ofzo alleen fors flink gebouwd,( op het bureau krijg ik iig geen meldingen dat het alarmerend is ofzo)
Nikki is nu 20 maanden, 92 cm lang, weegt bijna 14 kilo en heeft schoenmaat 24 kledingmaat 98/104, ze doet niet onder als maatstaven aan haar nichtje van 3.

Ze zeggen weleens je moet je kind niet teveel vergelijken met een kind van een ander, maar is ze dan door de op en aanmerkingen uit me omgeving daadwerkelijk groter dan "gemiddeld".. Volgens het bureau word het een lange meid idd, ze heeft de bouw van papa en de kans zit er in dat ze een lengte van 1.75-180 of langer zal gaan behalen. (zelf ben ik maar een klein moederke van 1.58)

Dat ze zo'n lange meid gaat worden zit ik nog niet eens zo mee, maar wel de overschatting door dat ze ouder overkomt kwa uiterlijk denken mensen dat ze al meer kan en ik ben weleens bang voor de gevolgen ( prestatiedrang de verw88 eisen).

Wie (her)kent dit.. en hoe ga(an) jij/jullie daar mee om?
 
Vr. gr. Hetty
 
Hoi Hetty

Ik herken jou verhaal heel goed,mijn oudste zoon is ook altijd groot geweest nu gaat hij iets minder hard en werd ook altijd ouder geschat,of verwacht dat hij iets al zou moeten kunnen.Hij is nu 6 1/2 jr en blijkt hoogbegaafd,en dat is niet altijd makkelijk.Wij zijn er nu wel aan gewend,maar het heeft mij ook zeer geraakt als iemand iets over hem zei.
We hebben nu nog een zoontje van 22mnd die bij de geboorte meer dan 5kg woog en nog steeds groot en stevig is.Hij had met de  geboorte maatje 62/  68 aan en  lag een aantal dagen  op couveuse-afdeling en dat was geen gezicht,het was echt al een reusje.Hij had na een paar maanden een heel kapotte huid en dat zag af en toe zwart en dat zag er niet echt fraai uit.Dit kwam achteraf door de koemelk&lactose waar hij dus niet tegen kon.Als mensen in de wagen keken was het niet van ach wat schattig,maar euhhh,of o hij is al wel groot.Toen wij een weekje er even tussen uitgingen,en even gingen zwemmen,keek iedereen en hoorde je mensen zeggen dat ze daarmee gaan zwemmen,nou ik had er echt schoon genoeg van.Ik heb echt tegen me zelf moeten zeggen,we gaan gewoon genieten en kijken alleen naar hem en sluiten ons af van alle rotopmerkingen.
En dat is eigenlijk het enige wat ik tegen jou wil zeggen,kijk naar je kindje en geniet van haar en laat die mensen, ze hebben het verstand van een ziek egeltje,en zijn het niet waard op  te reageren.
Mensen kunnen nou eenmaal niet accepteren dat niet alles volgens  de maatstaven gaat,dus als er een afwijking in is dan sta je er min of meer alleen voor.
Het heeft soms voordelen dat ze groter zijn want ze mogen eerder in de atrakties op een pretpark,zegt mijn oudste nu !! hahahah

Houd moed meid,groetjes Angelique                          
 
thks Angelique voor je aanmoedige woorden..
 
ja ik houd het ook toekomst gericht in voordeel   ( want elk nadeel heeft zijn voordeel wie zei dat ook altijd weer? hahaha)
dat idd met pretparken en ook straks als ze groter is dan, dat ze dan met  moeders mee boodschappen doet en bij de winkelschapgedeeltes kan waar moeder te kleinreikend voor is. (lol).

Nee maar ff serieus, ik vind de reacties van de buitenwereld zo... hoe ironisch "kleinerend".
Het is me 1e kindje misschien ben je daar zuiniger op..maar das natuurlijk ook onzin, maar doordat ze verbaal nog nie zo sterk is, voel ik me genoodzaakt haar spreekbuis te zijn.

Maar iig bedankt voor je (h)erkenning. dat deed me goed  gr. Hetty
 
Hoi Hetty

Of het nou je eerste is of  je tiende, je bent en blijft de mama,en van je kind daar blijven ze van af.Dus geen excusses voor dat je zijn spreekbuis wil zijn,want dat is heel normaal en kat maar lekker van je af.Er zijn genoeg mama's die dit echt wel begrijpen hoor.Ze zeggen toch ook maak van je hart geen moordkuil,dus moet je dat ook niet doen.Je hebt nog kans dat je dochter wat langszamer gaat groeien,en dat ze straks niet  een van de grootste is omdat alle kinderen groter aan het worden zijn.Dat zie ik al bij mijn zoontje in de klas.Ook bij de jongste merk ik dat hij iets langszamer gaat nu in zijn groei.Ik zelf ben ook niet echt klein en ben zeker niet de grootste ik ben  1.77m,de maatschappij wordt steeds groter.

Groetjes  Angelique          
 
Met mijn dochtertje hetzelfde probleem. Ze is nu net 3 maar wordt al een tijdje voor 4 jaar aangezien (is nu 1.02 m). Zelfs op de peuterspeelzaal dacht één van de leidsters dat ze al een tijd 3 was terwijl ze toen net 2,5 werd. Men stelt haar soms echt moeilijke vragen waar ze helemaal geen antwoord op heeft. Dan "vertaal" ik het vaak in voor haar begrijpelijke taal.
Wat ik vervelender vind is dat mensen,  vaak  ook iets  oudere kinderen niet kunnen inschatten wat ze lichamelijk kan.  Ik moet daarvoor echt oppassen en vertellen dat ze dus nog maar 3 is en bepaalde dingen niet kan of dat het nog te gevaarlijk voor haar is.
Wanneer ze wat ouder is kan ze dat hopelijk zelf wel aangeven maar nu is ze zo enthousiast dat ze gewoon meedoet.
Het is wat de omgeving betreft denk ik nooit goed, er zullen altijd opmerkingen zijn of ze nu groot, klein, dik of dun zijn.
Belangrijk lijkt me dat ze bij jou het gevoel blijft houden dat ze helemaal goed is zoals ze is en zo zelfvertrouwen krijgt en houdt wat de omgeving ook zegt.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan