Hoi,
Misschien heb ik advies, kijk maar even of je het ziet zitten en of het bij je past ;-)
Hier een dochter van nu 5 weken die met 3,5 weken niet meer wilde slapen... zichzelf ontzettend in de weg leek te zitten, vermoeid? verveeld? honger? we wisten het niet meer. Ik zat vol continue 3 slokken te voeden, viel op mijn arm al trappend en slaand met haar handjes toch in slaap, naar haar bedje, weer krijsen, dus spelen of voeden enz.
Met yogalerares een en ander besproken, zij dacht idd aan oververmoeidheid en daardoor slecht drinken etc. Wij hielden haar onbewust veel te lang wakker omdat we tekenen van vermoeidheid aanzagen voor verveling of honger (is bij jou niet het geval lijkt me) Heb toen de volgende tips gekregen (zij had ze uit een boek van iemand die onderzoek heeft gedaan naar huilbabys), is even moeilijk geweest, maar ze werkten!
1. kindje wakker in bed leggen bij eerste tekenen van slaap na voeding, verschoning, knuffelen, even spelen. Kindje vanaf 6 weken kan meestal max. 1 uur tot 75 minuten wakker zijn.
2. kindje kans geven om de dag te verwerken en er is maar 1 communicatiemiddel en dat is huilen... de een wat meer dan de ander. Om het patroon te doorbreken kan het huilen heel lang duren, maar dat is meestal eenmalig, daarna vaak nog maar zo'n 10 minuten pruttelen met tussenpozen of helemaal niet meer!
reageren op het huilen: spreek een tijd af, begin met 30 minuten (moeilijk! maar proberen waard), als een langere adempauze, eenmalig 30 minuten opnieuw in laten gaan (nog moeilijker!). Daarna aai over de bol en strelen, en weer weg gaan. Meestal kort daarop valt de baby in slaap. Zo niet, even opnemen, niet spelen of kamer uitgaan, weer wachten, dan evt. bij borstvoeding troostvoeden (weer geen gewoonte van maken) om je kindje doezelig te maken.
Nou verder weet ik het niet want bij Esma was dit de eerste middag nadat we het hadden ingezet het langste (met tussenpozen, dat wel...)
Geloof me, ik heb diverse keren op willen geven, maar als ik dan ging kijken was ze helemaal niet overstuur gek genoeg...
Inmiddels hebben we een ander kind dat zich met een gelukzalige glimlach in bed laat leggen en daar gelijk ontspant! Ze eet beter en begint een normaal ritme te krijgen.
Voor ons werkte het want het alternatief van op de arm slapen werkte gewoon niet meer, maar het was zo moeilijk... En als ik dan naar mijn dochter kijk die weer zo fit en ontspannen is, dan weet ik dat het het waard is geweest. Ik probeer het huilen dat ze af en toe nog doet- soms zit er nog een boertje dwars of heeft ze wat te weinig gegeten enz. dat blijft nog even lastig inschatten voor mij... probeer ik niet als verdriet te zien maar als het verwerken van de dag en haar manier van communiceren.
Misschien heb je er wat aan? Ik realiseer me ook dat er mensen zijn die dit niks vinden of dat er kindjes zijn bij wie het niet werkt., dat kan, maar ik vind het niks om van alles uit de kast te moeten halen om je kind te laten slapen, wat na een tijdje toch niet meer werkt. . De gekste dingen geprobeerd, geloof me. Ze kunnen het dus allebei leren: niet in bed slapen en wel in bed slapen.
succes, Marnie
