Ow die hormonen

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hi,

heel de zwangerschap heb ik er niet zo'n last van gehad, de hormonen. Wel in de dingen als moe zijn en zo, maar niet dat ik extreem gevoelig was.

Maar gisteravond had ik het niet meer. Ik hoorde een liedje van Marco Borsato en moest erg aan mijn vader denken die twee en half jaar geleden overleden is. En hoe erg ik het vond dat hij deze zwangerschap en dit kleinkindje niet meer kan mee maken. Dat doet eigenlijk na al die tijd best nog wel pijn. Onze zoon heeft hij gelukkig nog wel 4 maanden mee kunnen maken, al moet je soms niet vragen hoe.

En toen ik thuis kwam wilde ik House kijken, dat vind ik een mooie serie. Maar dat ging over een kindje wat erg ziek was. Bij de eerste scene ben ik gelijk weg gezapt. Wat een verschrikking! En de hele avond ben ik "depri" geweest.

Brrrrrr.

Gr. Tamara
 
hallo tamara,

owww heeel begrijpelijk dat je nu juist aan je vader moet denken toch?!
dat is ook niet niks..zeker nu je een kindje krijgt en hoe graag je ook had gewilt dat hij dat had mogen meemaken..
ikzelf heb het er soms ook moeilijk mee dat mijn opa het nooit heeft mogen meemaken dat ik kindjes kreeg.terwijl ik altijd zn "trots" was!
daar heb ik in mijn vorige zwangerschap ook heeeel veeel omgehuild.
toen ik thuis was met mn zoontje was ook bijna het eerste wat ik deed naar het kerkhof om hem op te zoeken..heb daar gewoon tegen de steen staan praten..hielp me wel een beetje.hoe raar het ook klinkt!

ik kan trouwens ook geen series of films kijken waar het om ernstig zieke kinderen gaat of dat er zelfs een dood gaat! ik zap dan ook meteen door!

verder nog heeel veel succes!
Liefs Kim 35.2 wkn (maart mama)
 
Hai Tamara,

Wat zijn het toch rot dingen die hormonen ik kan mijn hele zwangerschap al janken om de meest rare dingen maar net wat je zegt zodra het om zieke kinderen gaat kan ik ook echt niet kijken.
Het is zeer begrijpelijk dat je aan je vader denkt in deze tijd je had hem zo graag de kleine willen laten zien en je geluk delen. Hier thuis wordt het ook een zware tijd volgende week (wordt ik ingeleid) Afgelopen 10 december mijn schoonmoeder verloren en dit zou haar 1e kleinkind worden. Ik merk zeker aan mijn vriend dat het nu extra moeilijk wordt.
Ik wens je heel veel sterkte en nog even en dan kan je je kleine vasthouden!!!
X Susan
 
Praat me niet van hormonen!
Jantje lacht, jantje huilt is er de laatste weken niks bij. Bah! Wat dat betreft zal ik blij zijn als ik bevallen en een paar maandjes verder ben ;-)

Maar dat je op dit soort momenten erg aan jouw vader moet denken vind ik niet gek hoor. Heel logisch dat je graag had gewilt dat jouw vader ook jouw kleine meiske had kunnen zien.

Groetjes Suus
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan