Er was een keer een aanbieding van wipstoeltjes bij de Kruidvat o.i.d.. Aangezien mijn man elke minddag in de stad loopt, stuurde ik hem naar de winkel om een extra wipstoeltje voor boven te kopen. Mijn man komt in de winkel en kon het zo gauw niet vinden, dus vraagt één van de verkoopsters waar hij de babywippers kan vinden. De verkoopsters keek hem wat vreemd aan en vroeg wat mijn man precies bedoelde. Mijn man antwoordde: "Nou, gewoon, zo'n ding waar je je baby in kunt wippen!". De verkoopsters vond het maar raar hoor. M'n man snapte er niets van en ging de winkel weer uit. Hij kwam thuis en deed verslag. Ik mocht erg lachen. Eindelijk begreep m'n man waarom de verkoopster hem zo raar had aangekeken. Ik had 'm ook nog eens naar de verkeerde winkel gestuurd. Geloof dat 'ie toen bij de Etos in de aanbieding was. Arm ventje.
Heb er nog één.
We kwamen 's avonds terug uit België en moesten voor de draaibrug in Terneuzen wachten. Er kwam een mooi groot schip aan en mijn man wilde een foto maken. We reden in een MX5 (cabrio), dus mijn man moest de sleutel uit het contact halen en de koffer openmaken. Hij pakt het fototoestel en gooit de koffer weer dicht. Hij gaat weer in de auto zitten om de camera in te stellen. Hij kijkt naar mij en voelt in z'n broekzakken. Shit! Sleutels in de koffer gelegt en de koffer dichtgegooid. Gelukkig heeft hij altijd een reservesleutel bij zich in z'n jaszak. Je raadt het al: de jas ligt in de koffer. Wat nu? Er zit niks anders op dan de wegenwacht bellen en de politie. De brug ging namelijk weer open en wij stonden vooraan, dus flink in de weg! Een auto achter ons heeft het verkeer een beetje tegengehouden totdat de politie kwam. Ik had letterlijk knikkende knieen. Hoe moesten we de sleutel uit de koffer krijgen? We zijn door de wegenwacht weg gesleept. Er zat niets anders op dan een gat in de koffer te boren. Maar dat zag m'n man echt niet zitten! We konden gelukkig een auto lenen om thuis (uur rijden) de andere reservesleutel op te halen. We moesten dan wel een rijbewijs afgeven. Ik had destijds nog geen rijbewijs en die van m'n man lag in het dashboard kastje wat op slot zat. Volgende probleem dus. Na veel overtuigen heeft m'n man z'n betaalpasje achtergelaten en zijn we in een Ford Ka naar huis gereden. De tunnel was er nog niet dus we moesten met de boot over. Komen we bij de boor, vaart 'ie net weg. Zucht. We moesten toen helemaal over antwerpen terug rijden. De volgende morgen gingen we weer vroeg op pad, met reservesleutel. We konden onze auto openmaken en meenemen naar huis. Wat een avontuur zeg. Bij thuiskomst heeft m'n man direct een hendeltje onderaan de auto gemaakt. Voor als we het eventueel nog een keer zouden hebben. Het is daarna trouwens niet meer gebeurd.
Zo, beetje lang verhaal geworden hoor. Sorry .
Groetjes,
Nelly.
