Para - para!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik ben van nature wat paranoia en achterdochtig aangelegd... (in een heel erge ontkenning zou ik het voorzichtig en voorbereid willen noemen ;-) haha)
Meestal heb ik hier geen problemen mee en kan ik mijzelf direct tot de orde roepen... maar NU!
Echt... niet grappig dit! Overal zoek ik wat achter of ben ik bang dat er wat gebeurd, niet eens met mij, maar met mijn man of dochter.
Voorbeeld: Man gaat even biertje doen bij vriend, uurtje zei hij, vervolgens zou hij ongeveer rond 10u terug moeten zijn, maar geen man en hoor alleen maar sirenes!
Voorbeeld: Tik Tik... Boem Boem... ergens in huis hoor ik wat zouden ze mijn kind komen halen? (nav die horror verhalen van dat VRESELIJKE SBS6 met die nog VRESELIJKERE Alberto Stegeman (iedereen die niet weet waar ik het over heb, gewoon negeren want ik wil jullie niet ook op gedachtes brengen!)

't Slaat over het algemeen nergens op, achteraf sla ik mijzelf voor me kop, maar ik weet van een mug een olifant te maken en krijg mijn gedachtes dan niet rustig. In Hollywood zouden ze me miljoenen betalen voor de scenario's die ik zou even uit me mouw kan schudden, maar ja, thuis in mijn eentje op de bank, of als iedereen slaapt heb ik er niks aan natuurlijk. Kennen jullie dit? Zo ja, tips? :)
 
Ik moet toegeven dat ik me er nu ook meer druk om maak. Bijv dat mijn man onze hond gaat uitlaten.
Dan zegt hij altijd kleine rondje of grote rondje. Dan weer ik ongeveer ik hem weer terug kan verwachten. Maar hij heeft soms gepresteerd dat hij dus veel grotere rondje had gelopen en dat hij bekenden tegen kwam. Ja dan maak ik mij er ook erg druk om.
Komt waarschijnlijk door de hormonen.
Tips heb ik niet. Voor jou denk ik handig dat je dit ook uitlegt aan je man. Dat hij dan ook meer begrip hebt voor deze situatie bij jou.
En anders in de professionele richting zoeken die jou daarin kan begeleiden met tips??? Niet beledegend bedoeld hoor!!!
Liefs
 
:) nee hoor, heb hulp gehad bij problemen met verwerking van verlies van mijn moeder, dus ben daar erg bekend mee... en geloof je gelijk wat betreft die hormonen! Maar die onder controle houden... PFFF! :)
 
Hallo,

Ik kan je wel snappen.

Vorig jaar een miskraam gehad en op 1 oktober j.l is mijn moeder overleden. Als mijn vader te lang de hond uit laat of zijn telefoon niet oppakt, kan ik me ook heel erg ongerust maken. Dit ook met mijn vriend en hond, heel erg bezorgd en oplettend. Soms zeg ik wel eens tegen me vader ( als grapje ) dat hij maar gewoon op de bank moet blijven zitten en nergens heen moet gaan ;-)

Ik denk zelf dat het komt omdat ik een heftig jaar achter de rug heb en bang ben weer een belangrijk persoon in mijn leven te verliezen. Ik denk dat dit ook heel normaal is.

Zoals al wordt aangegeven ; deel jouw gedachten met je man zodat hij rekening kan houden met je hormonen, die worden over een tijdje vast wel weer minder!

Succes!
 
Ik herken het ook maar dan maak ik me meer zorgen over mijn eigen lichaam. Heb ik ook behandeling voor gehad (cognitieve gedragstherapie). Dit is ontstaan na mijn eerste zwangerschao (januari 2010).

Ik heb toen direct na mijn bevalling meerdere longemboliën gehad. De arts heeft me goed geholpen maar nam ons niet serieus. Hierdoor een lichte vorm van hypochondrie ontwikkeld. Nu voor de tweede keer zwanger en moet zeggen dat ik redelijk rustig ben. Alles heeft tijd nodig, het zal wellicht zwaar worden maar gewoon blijven vechten en jezelf ervan overtuigen dat jou werkelijkheid misschien ietswat afwijkt van de echte werkelijkheid.

Succes allenn ;)
 
Als het jouw dagelijks leven echt in de weg staat en je merkt dat relativeren niet goed meer lukt of dat je een aantal keer per dag adrenaline door je lijf voelt gaan, dan is het tijd om naar de huisarts te gaan. Die kan je helpen.
 
hi,
ik ben zelf paniek gevoelig, en heb alleen maar paniek/ angst aanvallen in mijn(2e) zwangerschap gehad.
ik schudde meer dan iemand met parkison..
1ste zwangerschap was ik nog druk met alle nieuwe dingen die je in een zwangerschap tegen komt.
dus viel toen alles nog mee.

in de zwangerschap had ik ook last van gedachten die mij verwarden.
zoals ongelukken, mensen die dood gaan..
wat als.. en dan.. vragen..

maar verder gaat het wel goed haha

ps. en dat over alberto..vreselijk.
alert blijven! helaas moet dat!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan