Partner wilt alleen uitgaan

G

Gebruiker10132898

<p>Hi allemaal..</p><p>Ik zit er al een tijdje mee en hoop dat jullie mij gerust kunnen stellen en of ik het nou zo verkeerd zie .</p><p>Ik ben nu 25 weken zwanger en heb best een moeilijk zwangerschap. Ben al sinds begin af gaan ziek. Kan niet eens normaal werken en als het lukt werk ik maar 50 % . Daarnaast heb ik ook nog een partner die best lui is en dus ik alle en de huishouden moet runnen en voor eten moet zorgen. </p><p>Naast dat doen we amper nog leuke dingen. Partner wilt alleen thuis zitten en zeg dat we financieel nu ook op onze centjes moeten letten. Maar met zijn vrienden naar een dure festival kan hij volgend week wel gaan. Daar heeft hij wel 200en euro's aan uit op een dag. En dan gaat hij alleen maar zuipen en aan de pillen en is hij waarschijnlijk ook nog eens onbereikbaar. Zo is mijn partner namelijk altijd en ik wordt er echt gek van. En als ik weg wil en wat leuks wil doen dan kan het niet en voel me zo opgesloten want wil ook wat leuks doen met me partner. En zo een festival is heel de dag en maak me zorgen omdat ik al nog erger ziek wordt door de warmte dat ik steeds flauw val etc En dan ben ik heel de dag alleen en ziek. Ik vind dat hij alleen aan zich zelf denk en zich niet verantwoordelijk opstelt. </p><p>Hij is er gewoon niet voor me want zo had ik vorig x ook last en erge buik pijn ineens en ik bleef hem maar bellen maar hij nam niet op . Hij ziet ook niet in dat hij er niet voor me is en vind dat normaal. Ben toen maar zelf en huilend naar de vk en ehbo gaan bellen.</p><p>Elke x wilt hij ook met zijn vrienden op stap het is maar dat ik aan geef dat ik het niet leuk vind . We krijgen hierdoor wel steeds hele erge ruzie en kan ik mijn emoties niet meer onder controle houden en dit is niet goed voor het kindje en maak me er zo zorgen om.</p><p>Overdrijf ik nou ? Of snappen jullie mij ergens? Wie maakt het zelfde ongeveer mee en kan me een beetje ermee helpen? Misschien nog tips voor me?</p><p>Groetjes,</p>
 
Ik denk dat jullie allebei elkaar tegemoet kunnen komen. Door hormonen kan je wel echt onredelijk worden, maar je ervaart die dingen ook wel met een reden natuurlijk.
Je kan hem meer de ruimte geven in zijn vrijheid, en hij jou meer in emoties. Ga ook gewoon met vriendinnen er op uit anders, want snap dat het eerder aan je gaat vreten als hij steeds leuke dingen doet en jij al zo lang thuis zit. Blijkbaar is er wel financiële ruimte voor leuke dingen dus daar kan jij dan ook gebruik van maken 
 
Hee wat vervelend zeg. En even hard gezegt wat is hij een klootzak zeg. Hoe ziet hij dit voor zich over 10 weken? Als jij geen auto meer kan rijden, weeën hebt en naar het ziekenhuis moet. 
Ik ben zelf 37 weken, mijn man en ik hebben afgesproken dat hij nog maar 1 biertje drinkt en gelukkig snapt hij dit. En kwa huishouden doe ik ook nog steeds alles. Ruim ook achter zijn kont op, heb het opgegeven om daar ruzie over te maken. Sta ik met krampen te stofzuigen, tilt hij zijn voetjes wel op zodat ik er onder kan stofzuigen.....
Het enige wat je kan doen is praten, misschien met iemand erbij die neutraal is?
 
Ik weet niet wat jullie leeftijd is maar dit zijn dingen waarover je ruzie hebt als je 18 bent en dan meestal zonder zwangerschap en dan draait het veelal om jaloezie. 
Als ik nuchter nadenk dan zie ik het voor me dat jij hem 20x belt als jij ergens last van hebt en ook nog eens het lijntje kort wil houden als hij erop uit wil.
Probeer je eens te verplaatsen in hem, misschien is het geen prater en vind hij alles toch nog wel erg spannend en wil hij het er van nemen vóórdat de baby er is. Misschien denkt hij dat dit straks allemaal niet meer kan.
Mannen zijn wat dat betreft net kinderen soms, hoe harder jij NEE roept hoe meer hij de drang krijgt iets te doen. 
Ga met hem een goed gesprek aan, probeer redelijk te blijven en geen zinnen te beginnen met "ik vind dat jij dit" want dan is het dat je met de vinger naar hem wijst en dan heeft hij al snel geen zin meer in het gesprek. Praat vanuit jezelf en hoe je je voelt en eventueel je angsten wat betreft jaloezie en eenzaamheid. Stel jezelf open en stoer doen hoeft echt niet. Probeer ook geen slachtofferrol aan te nemen want als hij echt een klootzak is kan je het prima in je eentje en heb je hem helemaal niet nodig.
 
werkt praten niet en vermoed je sowieso dat je er alleen voor staat? Bespaar jezelf de stress en verlaat zo'n eikel.
Misschien waren jullie hiervoor beide van de feestjes etc en nu zwanger en heel jullie leven op zn kop, dat kan ik niet zien dus dit is even gebaseerd over hoe ik "denk" geen feiten.
 
Succes
 
Hmmm, lastige situatie. Ik heb hier toevallig vorige week een gesprek over gehad met mijn vriend, ik zou je aanraden dat ook te doen. Aanleiding bij ons was dat we een afspraak hadden iets te doen in het weekend, maar hij die nacht zo ontzettend dronken geworden was dat hij de dag erna niet echt meer in staat was iets anders te doen dan op de bank liggen.
De manier waarop ik het gesprek in ging was niet verwijtend, maar meer vragend ("ik heb het gevoel dat je dit nu meer doet dan vroeger..") en ik heb het ook een beetje bij mezelf gehouden ("ik ben er misschien wat gevoeliger voor nu, omdat ik zelf niet kan drinken al maanden en ik denk ik gewoon ook jaloers ben").
Mijn vriend vond het totaal niet erg dat ik het zei en gaf zelf ook aan dat hij toch nog wel het gevoel heeft dingen te moeten doen vóór ons zoontje geboren is - dus dat hij misschien daardoor iets meer drinkt op dat soort avonden. Dat begrijp ik ook zeker en als ik heel eerlijk tegen mezelf ben is het vaak ook gewoon jaloezie dat hij dingen kan doen die ik niet meer kan doen nu (naar een festival gaan bijvoorbeeld). Wat wij hebben afgesproken is dat hij vanaf dat ik 37 weken ben alleen nog hoeveelheden drinkt waarmee hij kan rijden en waarmee hij er voor mij zou kunnen zijn bij de bevalling. En dat we ook als het mooi weer is in ieder geval wel ook afspreken samen iets leuks te doen een dag ofzo. Hij mag dan van mij uitgaan wat hij wil, maar niet meer zoals vorig weekend mij afzeggen omdat hij te diep in het glaasje gekeken heeft de dag ervoor.
Soms is het goed je vriend bewust te maken van het feit dat jij al een vrij lange tijd dingen moet laten. Niet alleen aangeven dat je niet lekker bent en ziek, maar ook hem doen inzien dat je überhaupt zwanger bent al maanden, waardoor je bepaalde dingen sowieso (ongeacht of je ziek bent of niet) niet kunt doen. Dat je steun wil van je partner is heel logisch, maar je moet het wel direct vragen en uitleggen en niet suggestief zijn en verwachten dat hij het zelf wel inziet (ik weet natuurlijk niet of je dat doet, maar ik spreek vanuit mijn eigen situatie en ik weet dat dit bij ons zo werkt). Een man weet nou eenmaal niet hoe het voelt om zwanger te zijn en hoe zwaar het soms echt kan zijn. Ik heb dat letterlijk uit moeten leggen en pas sinds een paar weken (ben nu 35 weken) ziet hij zelf ook dat het sowieso zwaar kan zijn.
Het hangt er natuurlijk wel vanaf hoe je er in het algemeen zelf in staat. Ik zou het heel ongemakkelijk vinden als mijn vriend ineens alles voor mij zou doen terwijl ik zelf nog prima kan functioneren alleen omdat ik zwanger ben, maar sommige vrouwen vinden het juist heel fijn als hun vriend hen op handen draagt tijdens de zwangerschap.
 
Mijn vriend is ook erg van het stappen en drinken.
Ik ben ook helaas vanaf week 5 al ziek en ben nu bijna 21weken.
Ik heb met hem afgesproken dat hij tot oktober nog zn ding mag doen. Maar na 3 oktober is het klaar.
Zo weet hij ook waar hij aan toe is, en ik weet dat stappen voor hem heel.belangrijk is. Hoe meer ik toe laat, hoe leuker hij word. Want een chagarijn van een vent op de bank, dat moet ik niet. Als ik ziek ben kan hij toch niets voor me doen. Dus ga lekker.
Ik zou je adviseren je er wat meer bij neer te leggen.
En wellicht veranderd hij helemaal zodra jullie kleine er is. Dan word het voor een man ook allemaal wat "echter" 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan