<p style="text-align: left;">Hallo allemaal,</p><p>10 jaar geleden ongeveer heb ik van de gynecoloog de diagnose PCOS gekregen. Ik ben al vanaf mijn 13e, toen ik voor het eerst ongesteld werd, nooit regelmatig ongesteld geweest. Meestal duurt mijn cyclus zo'n 6 tot 8 weken.</p><p>Ik heb 5 jaar geleden wel op de natuurlijke manier een zoon gekregen. Hij was een supermooie verrassing omdat de gyn dus had gezegd dat zwanger worden niet makkelijk zou gaan en dat ik maar langs moest komen als ik wel zwanger wilde worden. </p><p>Nu zijn we al een jaar bezig voor een tweede kindje, maar er gebeurt helemaal niks. Omdat ik in maart bijna 3 maanden geen menstruatie had gehad was ik toen naar de huisarts gegaan. Zij zei toen dat ik na een jaar proberen terug mocht komen voor een doorverwijzing naar de gynaecoloog, als het nog niet gelukt zou zijn. </p><p>We zijn nu dus ong. een jaar verder. Vandaag had ik een belafspraak met een andere arts (wel van dezelfde praktijk) voor die doorverwijzing. Helaas dacht deze arts daar dus anders over. Zij zei dat als ik nog wel ongie word, en dus een eisprong heb, ik geen PCOS kan hebben. Daarom moest ik nu maar een half jaar ovulatietesten gaan doen en dat mijn man zijn sperma moet laten testen. Als we dan steeds rond de juiste tijd klussen en nog niet zwanger zijn mag ik terug komen. Zij vond ook dat de gynaecoloog hetzelfde van me zou vragen en dat tot 2 jaar proberen normaal is. Daarom is ze niet van plan me nu een doorverwijzing te geven. </p><p>Mijn vraag is nu of er meer vrouwen hier zijn die tegen deze muur zijn aangelopen. Wat ik hier nl. steeds lees is dat de dames met PCOS eigenlijk zonder veel moeite worden doorverwezen en van de gun. meteen mogen beginnen met chlomid e.d. </p><p>Ik ben echt best wel van slag door het gesprek met de huisarts en hoop op antwoorden van jullie. Zodat ik kan nagaan of het wel normaal is hoe ik behandeld ben. </p><p>Groetjes Lianne</p><p> </p>