Slik je nu geen medicatie dan?
Ik was al gestopt met werken, alle stress die ik kon mijden moest ik mijden en werken lukte nog wel maar mijn werkgever (of ieder andere) kon niet meer op mij bouwen. UWV was het eens en sinds een jaar ben ik nu arbeidsongeschikt en hopelijk helpt een ablatie volgend jaar beter zodat ik weer mee kan doen.
Bij de 13de week ging het dusdanig raar al dat ze me hebben opgenomen voor een week om de medicatie (propranolol) af te stemmen. Ben toen vooral heeeeel erg bang geweest dat het kindje het niet zal redden. Met de 16de week zei de cardioloog dat ik niks meer mocht doen, behalve rust en kleine dingen in huis, geen inspanningen of bukken, tillen etc. Van stress, pijn en andere lichamelijke ongemakken wordt het ook bij mij erger. Anderhalf week geleden (ben nu 23 weken) werd het zo erg, zonder reden, dat ik bang was dat ik het niet zal redden: regelmaat was ver te zoeken in het ritme. Heb toen een acupuncturiste gebeld, andere optie was cardioloog om andere medicatie in te stellen (verapamil) en die zie ik nog niet zitten. Wonderbaarlijk genoeg (geloof niet zo in alternatieve geneeswijzen) werkt het acupunctuur gebeuren fantastisch. Heb al drie dagen weinig klachten, ritme is mooi rustig en regelmatig en voel me fantastisch! Eerste behandeling was goed en merkte al verschil, maar de tweede behandeling (vrijdag) bracht echt verschil.
Vind het dus van tijd tot tijd heel eng en voel me ook wel onbegrepen door sommigen. Helaas moet ik medicatie slikken (ze zijn bang voor cardiomyopathie en dat willen we natuurlijk ECHT NIET) en ik wil ook gewoon genieten van die kleine straks.
Heb vanochtend een hartecho gehad en omdat het hart nu weer zo rustig is, ben ik weer even bang dat het niet goed gaat met de kleine. Gelukkig morgen weer Gyn Controle, hopelijk even kijken! Dan ook holter weer inleveren en hopelijk belt de cardioloog mij dan pas 10 nov en niet eerder. Zal hem dan ook eens peilen.
Had jij het verwacht? Dat het erger zal worden? En hoe houd jij het ritme zo rustig mogelijk?