Peuter huilt bij zien moeder

[Michellex-]

Dag mama's,

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, mijn zoontje huilt tegenwoordig wel eens als ik hem ophaal van de peuterspeelzaal of van de gastouder.
De eerste keer was bij de peuterspeelzaal. Ik stond daar tussen de andere ouders en ben gewend dat mijn zoontje lachend en rennend naar mij toe komt. Die dag was dat niet het geval. Hij lachte een heel klein moment, maar begon daarna hard te huilen en rent het plein op (zo ver mogelijk van mij weg). Ik heb deze situatie als heel verdrietig ervaren, omdat het voor mij voelt alsof mijn kind niet blij is om mij te zien. De leidsters waren ook verbaasd.

Daarna is het nog twee keer gebeurd. Ik voel me erg onzeker hierover en merk dat ik als ik mijn zoontje ga ophalen al gespannen ben. Ik heb het idee dat andere ouders denken dat ik niet goed ben voor mijn kind, want waarom zou hij anders huilen en weg rennen? Ook de leidsters zijn echt verbaasd als het gebeurd en lijken het niet eerder te hebben meegemaakt. Ik wordt er heel onzeker van en snap niet wat ik verkeerd doe.

Gisteren kwam ik thuis van werk en paste een vriendin op. Ook toen moest hij huilen toen ik terug kwam. Daarna is het wel weer goed, maar ik weet dan echt niet hoe ik moet reageren. In mijn eigen veilige omgeving durf ik nog wel wat uit te proberen (zoals benoemen dat mama er verdrietig van wordt of proberen in gesprek te gaan), maar bij de peuterspeelzaal voel ik totaal geen ruimte omdat ineens alle ogen op mij zijn gericht. Dan maak ik er maar een grapje van.

Oh nog een goede toevoeging, mijn zoontje is 3 en heeft een ontwikkelachterstand. Ook op het gebied van taal loopt hij achter. Hij zegt alleen losse woordjes, dus uitvragen naar wat maakt dat hij huilt lukt nog niet.

 

[gebruiker111771]

Volgens mij is dit volstrekt normaal gedrag zo nu en dan. Het kan zomaar zijn dat je jouw zoontje uit zijn spel haalt en dat hij daarom boos is en gaat huilen  Ik krijg regelmatig te horen van mijn kinderen dat ik ze te vroeg ophaal. Ze willen nog verder spelen, koekje eten (ik mag ze niet ophalen voor koekjestijd). Ze hebben het daar gewoon naar hun zin, maar zijn te moe aan het einde van zo'n dag om op een lieve manier te reageren. 

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hi,
Ik zou ipv vertellen hoe zijn gedrag jou laat voelen meer richten op wat hij zelf voelt. Kindjes hebben vaak al moeite om hun eigen emoties te herkennen en verwerken, door daar ook nog die van jou aan toe te voegen maak je het op dat moment niet makkelijker voor je kleintje. Je kunt dit natuurlijk later op een rustig moment nog wel laten weten aan je kleintje, maar ook dan zou ik wel uitkijken dat je hem geen schuldgevoel aanpraat. 
Als je kindje zelf nog niet kan vertellen wat er aan de hand is kan het soms helpen om alleen al te benoemen wat je ziet, zonder het waarom erachter te zoeken. Vaak worden ze al rustiger omdat ze zich gezien voelen. Als hij wat gekalmeerd is kun je samen op zoek naar de oorzaak, jij kan suggesties geven en hij kan knikken als dat het is (ik weet niet op wat voor manier jouw zoontje communiceerd, maar dit werkt bij mijn zoontje van 2 die ook nog niet praat erg goed).
Misschien heeft hij moeite met de overgang van de ene situatie naar de andere. Of vind hij het simpelweg jammer dat er een einde komt aan de oppas/opvang omdat hij het daar zo leuk heeft.
Ik zou de oorzaak minder bij jezelf zoeken als in dat je zoontje jou als persoon/moeder afwijst op zo'n moment. Ik herinner me vaak de quote "mensen zijn niet tegen jou, ze zijn voor zichzelf". Met kids is dit net zo. Ze hebben geen hekel aan jou, ze zijn het niet eens met wat jou komst/aanwezigheid voor hun betekend.

 

[HeHoLetsGo]

Hier ook regelmatig hoor. Krijsen als ik hem wegbreng maar net zo hard als ik hem kom halen. Of een onverschillige knuffel en weer langs me door kijken. Persoonlijk trek ik me dat niet aan (en al helemaal niet wat anderen kunnen denken), ik weet hoe het er thuis aan toegaat en ik er alles aan doe hem de wereld te geven dus dan denken ze maar. 
Trek het je niet aan mama!

 

[Tesssa]

O, ik kan me heel goed voorstellen dat het je pijn doet! Maar ik denk eerlijk gezegd ook niet dat het iets tegen jou is. Ik denk zoals hiervoor ook al gezegd is, dat het meer voortkomt uit de wellicht onverwachte situatie voor hem of dat hij simpelweg daar niet weg wil omdat het zo leuk is daar of hij net met iets bezig was. En dus niet omdat hij jou niet leuk vindt, maar omdat hij zich moeilijk kan uiten. 'Ineens' ben je terug of moet hij stoppen met spelen. Of had hij iets in zijn hoofd wat hij wilde doen en kan dat ineens niet meer (afmaken).
Ondanks dat ik echt snap dat het rot voor je is, zou ik proberen het je niet persoonlijk aan te trekken. Wie weet helpt het als er oppas thuis is, om 10 minuten voordat je thuis bent de oppas in te schakelen, zodat zij alvast met hem kan afronden en wellicht bij het raam/de deur op je kan wachten oid. Dan is het voorspelbaarder, wordt hij voorbereid op je komst en wordt hij niet abrupt gestoord in zijn spel. Succes! 

 

[MamaE]

Dit is heel normaal gedrag, het is een vorm van ontlading en het uiten van emoties. Gewoon je kindje laten, hij is waarschijnlijk juist heel blij dat hij je ziet maar weet daar nog niet de juiste uiting van emotie bij te geven. Geef hem even de tijd en als hij ervoor open staan lekker bij je nemen en knuffelen! zéker niet tegen hem zeggen dat het jou verdrietig maakt, hij kan daar echt niks mee! Zeg tegen hem dat het allemaal goed is, hij best even mag huilen, vraag of hij een knuffel wil etc. 
Ik heb dit ook elke week als ik mn dochter ophaal van de opvang (ze is bijna 2). dan is ze heerlijk aan het spelen, ziet mij en begint spontaan te huilen. Eenmaal bij me draait ze weer bij en wil ze vaak zelfs nog even verder spelen.