Hallo allen,
Ik zit met iets wat ik een beetje schaamtelijk vind. Mijn jongste (zoon) is nu 2 jaar en 2 maanden. Los van feit dat hij weinig praat lijkt hij.. sorry dat ik het zeg... ook een beetje dom of heeft hij totaal geen begrip.
Ik kan alles 100 keer herhalen, straf geven en hij kijkt mij aan alsof hij water ziet branden en begint dan gewoon opnieuw. Hij huilt om alles, zelfs als het echt nergens over gaat en ik kan nog zo mijn best doen iets uitleggen maar dan nog lijkt er niks binnen te komen.
Hij doet vaak zijn zus pijn en als ze begint te huilen staat hij er stomweg gewoon naast te lachen. Hij lijkt geen enkele emphatie te voelen. Zowel niet voor zijn zus/broer als voor mijn irritatie.
Soms denk ik wel eens dat hij in een bubbel leeft. Hij knijpt, pakt af, luisterd niet en is totaal ongevoelig voor de reacties daarop maar als hij pijn heeft of iets van hem wordt afgepakt vergaat de wereld zowat.
Ik herken dit gedrag totaal niet van mijn oudere kinderen. Soms vraag ik mij af of hij simpelweg niet de slimste is en soms ben ik echt bang voor een psychopaatje in de dop gezien zijn gebrek aan emphatie.
Zijn oren heb ik al laten testen. Die zijn prima maar met zijn gedrag durf ik nergens heen omdat ik mij er gewoon een beetje voor schaam.
Iemand gedachten hierover?
Ik zit met iets wat ik een beetje schaamtelijk vind. Mijn jongste (zoon) is nu 2 jaar en 2 maanden. Los van feit dat hij weinig praat lijkt hij.. sorry dat ik het zeg... ook een beetje dom of heeft hij totaal geen begrip.
Ik kan alles 100 keer herhalen, straf geven en hij kijkt mij aan alsof hij water ziet branden en begint dan gewoon opnieuw. Hij huilt om alles, zelfs als het echt nergens over gaat en ik kan nog zo mijn best doen iets uitleggen maar dan nog lijkt er niks binnen te komen.
Hij doet vaak zijn zus pijn en als ze begint te huilen staat hij er stomweg gewoon naast te lachen. Hij lijkt geen enkele emphatie te voelen. Zowel niet voor zijn zus/broer als voor mijn irritatie.
Soms denk ik wel eens dat hij in een bubbel leeft. Hij knijpt, pakt af, luisterd niet en is totaal ongevoelig voor de reacties daarop maar als hij pijn heeft of iets van hem wordt afgepakt vergaat de wereld zowat.
Ik herken dit gedrag totaal niet van mijn oudere kinderen. Soms vraag ik mij af of hij simpelweg niet de slimste is en soms ben ik echt bang voor een psychopaatje in de dop gezien zijn gebrek aan emphatie.
Zijn oren heb ik al laten testen. Die zijn prima maar met zijn gedrag durf ik nergens heen omdat ik mij er gewoon een beetje voor schaam.
Iemand gedachten hierover?
. Toch klinkt zijn gedrag inderdaad een beetje vreemd. Volgens mij lijkt het wat op autistisch gedrag. Het kan natuurlijk ook zijn dat hij wat trager van begrip is. Is hij prematuur geboren of netjes op tijd? Het beste wat je kan doen is eens advies vragen bij het consultatiebureau of de huisarts. Jou erover schamen hoeft echt niet hoor. Er zijn wel meer kinderen die niet meteen alles begrijpen of op sociaal gebied wat trager zijn dan andere kinderen.