Peuter luistert niet

M

Mandarijntje

<p>Hi allemaal,</p><p>Ik heb een zoontje die over een maand drie wordt en een dochter van net een jaar.</p><p>Mijn zoontje was altijd zo'n schattig lachend lief druifje tot hij twee werd. Nu is hij nog steeds al die dingen maar tegelijk kan hij enorm grenzen opzoeken en niet luisteren. Passend bij de leeftijd natuurlijk.</p><p>Regelmatig zie ik dat het druk is in zijn hoofd en dat hetgeen dat ik vraag niet binnenkomt. Maar over die momenten gaat het niet.</p><p>Of de momenten dat hij van de ene grens naar de andere gaat omdat hij moe is. Die momenten bedoel ik ook niet.</p><p>Het gaat over de momenten dat ik zeg dat hij iets moet laten en het dan toch doet. En het liefst 5x. Ongeacht dat ik uitleg dat het gevaarlijk is, of dat hij zn zusje er pijn mee doet of.. en als ik hem op de gang zet herhaalt hij het daarna. </p><p>Het kan goed gaan over zn zusje als landingbaan gebruiken voor een houten helicopter of haar voeten vastpakken als ze probeerd te lopen. Hij is niet gemeen, hij is gewoon amper 3. Maar het behoeft duidelijke grenzen.</p><p>Soms weet ik niet wat ik ermee moet. En dan hoor ik mezelf, na 3x uitleggen, 1x op de gang zetten, nog 2x uitleggen en uiteindelijk de helicopter wegleggen,  schreeuwen en hij wordt verdrietig. En het helpt niet.</p><p>Eerlijk gezegd denk ik dat hij aandacht eist op deze wijze. Contact wil, samen wil spelen zonder iemand anders (veelal het zusje) z'n grenzen in de gaten te moeten houden. Onbegrenst met papa/mama geinen. Helemaal de aandacht voor zichzelf.</p><p>Maarja, die situatie hebben we gewoon nu veel minder. We creeren die tijd. Maar als ik naar zijn gedrag kijk zoekt hij die tijd 5/6x per dag.</p><p>Herkennen jullie dit? Hoe doen jullie dit?</p><p> </p>
 
Het klinkt als normaal peutergedrag. Actie reactie. Als ik de helikopter land op m'n zusje vindt ze dat niet leuk, als ik het harder doe gaat ze huilen. Ik mag iets niet van mama, eens kijken hoe lang het duurt voordat ze echt boos wordt. Reacties die ik veroorzaak door mijn acties.

Buiten dat het normaal is, wordt je er natuurlijk knettergek van en is dit ook wel de leeftijd om te leren waar de grens is. Wat je beschrijft is heel herkenbaar, 10x zeggen dat het niet mag, in de gang, om vervolgens gewoon verder te gaan waar hij gebleven was. En mij schuldig voelen omdat hij mij zo gek krijgt dat ik geschreeuwd heb...
Wat hier wel goed helpt is om een paar dagen flink consequent te zijn. 1x zeggen dat het niet mag, niet luisteren is op de trap zitten. Verder gaan? Meteen weer terug op de trap. En alles gewoon op een rustige toon. 'Jammer zeg, dat je niet luisterd. Ga maar op de trap zitten, dan proberen we het straks weer opnieuw'. Niet zo gezellig maar dan kunnen we weer een tijdje gezellig vooruit?
 
Doet hij dat alleen bij zijn zusje? In dat geval is het misschien jaloezie? Ik heb zoiets wel ook zien gebeuren bij mijn neefje en nichtje. Zodra de ouders de kamer uit waren ging hij met zijn zusje gooien. Maar dat neefje wordt extreem kort gehouden. Dus weet niet wat onder "leuke" pesterijen valt, en wat echt verkeerd is.
Misschien bijsturen in hoe hij op een leuke manier met zijn zusje om kan gaan, en hem leren zich op een gepaste manier af te reageren. Zoals buiten met de bal spelen, rennen of met papa stoeien. En hem te helpen te uiten wat hem dwars zit.
 
Klinkt als heel normaal peutergedrag.. je kunt niet veel meer doen dan je nu doet, het is inderdaad een vorm van aandacht vragen en grenzen zoeken. Soms helpt het al om heel even 1 op 1 contact te hebben door bijvoorbeeld te vragen: wil je even een knuffel van papa/mama? Even die liefde en aandacht, al is het maar 5 seconden.. 
 
Heel herkenbaar dat continu grenzen opzoeken. 
Ik werd zelf moe van het continu "nee" zeggen en het gevoel hebben dat ik alleen maar op het negatieve reageerde. 


Ik wissel het dan af: 
- waarschuwen en corrigeren zoals je het al zelf doet
- laten zien hoe het nog veel leuker kan! "Landen op je zusje? Dat is veel te makkelijk. Kan je ook landen op de bank?" 

- gewenst gedrag aanmoedigen. Kan heel kort, verspreid over de dag. "Doe je dat helemaal zelf?" "Wat een grote broer/zus ben je." 
 
Kan je er een beetje een grapje van maken? Wij hebben een dochter van 3 en een zoontje van 1, en er een grapje van maken als ze iets doet wat niet mag en dan een beetje afleiden helpt heel goed.
 
Ik vind dit ook normaal gedrag, het is voor een kind gezond om zn grenzen op te zoeken. Heeft hij veel tijd met leeftijdsgenootjes op een kdv bijvoorbeeld?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan