A
Anoniem
Guest
He meiden,
ik kom hier niet zo vaak schrijven maar lees wel vaak mee, maar had nu iets wat ik toch eens aan jullie wilden vragen.
Heb een heerlijk ventje van maart 2008, ben dol op hem. Maar oh,oh,oh wat maakt ie het me lastig de laatste tijd.
OP de commode wil hij praktisch niet meer op zijn rug liggen, tenzij ik na drie keer hem eerst te hebben teruggelegd en gezegd te hebben dat hij even moet blijven liggen tot mama klaar is, hem dus echt boos aanspreek en stevig vastpak.... dan word hij heeel boos, gaat heel hard huilen maar blijft dan wel liggen (dit 5 keer op een dag is niet echt leuk meer)!!
Met spelen, als hij iets niet wil of juist wel en dat lukt niet, nou berg je maar,,, hij kan zo boos worden, en als het dan nog niet lukt, jawel dan gaan we gewoon weer heel hard huilen!!! pffff... ik weet het meestal goed te negeren, maar nu dit al een paar weken zo gaande is begint dit toch echt op mijn zenuwen te werken (en op mijn zwangerschapshormonen, hihi)...
Ook lopen is een verhaal, dat doet hij het liefst de hele dag, maar hij durft nog niet alleen, dus komt voor alles mama halen, en dan lopen we samen naar het doel.... Maar als we samen aan het wandelen zijn en ik wil de ene kant uit en hij de andere dan hebben we wederom een probleem, en dus is het weer brullen geblazen... ik win het altijd wel, maar vind het zo vervelend dat hij nu echt bij alles gaat huilen!!!
Kennen jullie dit?
Ën als klap op de vuurpijl krijgen we nu last van verlatingsangst!!!! Aaaaah mijn geduld wordt echt enorm op de proef gesteld!!
Kan iemand me vertellen dat dit echt een fase is??????
x romaty
ik kom hier niet zo vaak schrijven maar lees wel vaak mee, maar had nu iets wat ik toch eens aan jullie wilden vragen.
Heb een heerlijk ventje van maart 2008, ben dol op hem. Maar oh,oh,oh wat maakt ie het me lastig de laatste tijd.
OP de commode wil hij praktisch niet meer op zijn rug liggen, tenzij ik na drie keer hem eerst te hebben teruggelegd en gezegd te hebben dat hij even moet blijven liggen tot mama klaar is, hem dus echt boos aanspreek en stevig vastpak.... dan word hij heeel boos, gaat heel hard huilen maar blijft dan wel liggen (dit 5 keer op een dag is niet echt leuk meer)!!
Met spelen, als hij iets niet wil of juist wel en dat lukt niet, nou berg je maar,,, hij kan zo boos worden, en als het dan nog niet lukt, jawel dan gaan we gewoon weer heel hard huilen!!! pffff... ik weet het meestal goed te negeren, maar nu dit al een paar weken zo gaande is begint dit toch echt op mijn zenuwen te werken (en op mijn zwangerschapshormonen, hihi)...
Ook lopen is een verhaal, dat doet hij het liefst de hele dag, maar hij durft nog niet alleen, dus komt voor alles mama halen, en dan lopen we samen naar het doel.... Maar als we samen aan het wandelen zijn en ik wil de ene kant uit en hij de andere dan hebben we wederom een probleem, en dus is het weer brullen geblazen... ik win het altijd wel, maar vind het zo vervelend dat hij nu echt bij alles gaat huilen!!!
Kennen jullie dit?
Ën als klap op de vuurpijl krijgen we nu last van verlatingsangst!!!! Aaaaah mijn geduld wordt echt enorm op de proef gesteld!!
Kan iemand me vertellen dat dit echt een fase is??????
x romaty