Peuter overstuur als baby huilt

<p>Goedemorgen,</p><p>Een aantal dagen terug zijn mijn man en ik voor een tweede keer ouders geworden. Naast onze dochter van (net) 2, zijn wij nu ook een zoon rijker.</p><p>Voor iedereen is de situatie natuurlijk wennen, zo ook voor mijn dochter. Echter is er één ding wat mij echt aan het hart gaat.. zodra ons zoontje wat langer huilt (langer dan een een kleine minuut) raakt mijn dochter ook compleet overstuur. </p><p>Niets wat haar kan kalmeren. Uitleggen waarom de baby huilt (honger, koude billetjes bij het verschonen etc), haar laten zien hoe de baby getroost kan worden, niks helpt. Ze schrikt er enorm van en het lijkt haar flink stress te geven op deze momenten. </p><p>Is dit normaal, gaat dit vanzelf over? Ik voel me onwijs schuldig over deze hele situatie, graag hoor ik ervaringen of advies..</p><p>Liefs een mamma</p>
 
Haihai
Mijn zoontje heeft dit ook lange tijd gehad, het is vanzelf over gegaan. Wel steeds uitgelegd en op een gegeven moment wel eens wat strenger geweest (nee je hoeft niet mee te gaan doen als de baby huilt) maar eig is het vanzelf steeds minder heftig geworden. Ze zijn nu bijna 3 en de ander 1 jaar en beste maatjes :)
 
Wat fijn om te lezen, ik voel me er behoorlijk wanhopig door.
Ik hoor alleen hoe lief broertjes en zusjes reageren op een nieuwe baby, mijn dochter houdt zich vooral afzijdig. Hopelijk kan ik over een tijdje ook zeggen dat ze de beste vrienden zijn.
 
Herkenbaar onze dochter van 2 had het ook. Zelf nog geen 2e maar compleet overstuur door huilen nichtje of bij de gastouders. De tip van onze gastouder ze heeft het helemaal uitgelegd. Jij kan praten maar de baby niet en als hij huilt moet hij wat eten. Nu zegt ze zelf al als hij één kick geeft tegen de gastouder dat het baby'tje moet eten :)

Soms nog wel eens ontregeld maar niet meer zo erg als aan het begin
 
Hier ook een broer die niet blij was met zijn huilende babybroertje… Hij was 2 jaar en 3 maanden toen zijn broertje geboren werd. En wilde ook niet in zijn buurt komen. De kraamverzorgster probeerde hem er elke keer bij te betrekken, maar hij wist niet hoe snel hij weg moest…


Het heeft echt een aantal maanden geduurd, en toen begon hij het toch wel leuk te vinden zo’n broertje. En zeker toen de jongste kon zitten gingen ze steeds meer samen ‘spelen.’ Inmiddels zijn ze dikke vrienden. Ook weleens ruzie hoor, maar de meeste tijd spelen ze heerlijk samen.

Ik denk dat ze even moet wennen aan de nieuwe situatie. Zelf kan je je er een voorstelling van maken hoe het gaat zijn als de baby er is. Maar voor een peuter is dat natuurlijk heel moeilijk, zo niet onmogelijk. Ik het inderdaad elke keer benoemen waarom haar broertje huilt. En probeer ook af en toe even tijd met je dochter door te brengen. Dat hoeft echt maar even te zijn. Zodat ze weet dat je er ook echt nog voor haar bent
 
Hier twee jaar leeftijdsverschil ook, en precies hetzelfde meegemaakt. Uitleggen waarom de baby huilt, en prijzen als ze een keer niet meehuilt. Het is voor een peuter enorm wennen natuurlijk. Ze zijn hier ondertussen 1 en 3, en ze gaat nog wel huilen als haar broertje hard gaat gillen en zij moe is. Het helpt dan als wij tegen hem 'klaar' zeggen, zodat ze weet dat pappa en mamma het oppakken.
 
Terug
Bovenaan