Peuter van 2 wil alleen papa

<p>Hoi allemaal,</p><p>De titel zegt het al.. onze peuter van 27 maanden wil de laatste paar maanden alleen maar papa, wat mij erg onzeker maakt.. ik mag letterlijk niet helpen met eten, verschonen, als ie ziek is etc. pas alleen wanneer wij met z’n tweetjes zijn. Is dit herkenbaar? En hoe ga ik hiermee om, want ik heb zo het gevoel dat ik iets verkeerd doe ? <br />dank vast voor jullie reacties!</p>
 
Die van ons is nu bijna 3 en gaat al jaar zo. Zelfs als papa er niet is. Hij krijgt egt een driftbui als die papa niet krijgt. Wilt zo snel mogelijk bij mama weg. Lijkt wel of die me haat. Maar zal bij leeftijd horen.
 
Zo herkenbaar! Ons meisje van (net) 2 ook. De meest extreme fase is net een beetje voorbij, maar ik mocht een tijdje werkelijk níks doen (geen sok aantrekken zelfs ?) en ze kon echt boos en naar tegen me doen! Als ik alleen met haar was, was het mega gezellig en ging alles prima. Maar als ze de keuze heeft..

Het gaat inmiddels beter (ze doet niet meer boos tegen me) maar de voorkeur is nog altijd wel vaak papa. Mij hielp echt altijd het mantra “het is een fase en ze doet dit niet om mij pijn te doen.” Want dat geloof ik echt. Ze zijn klein en in ontwikkeling en houden gelukkig (ook) heel veel van papa ?. En ik genoot 100x harder van dat ene kusje dat ik dan eens kreeg..

Sterkte, het gaat over (en komt vast ook nog wel eens terug, ook hier..)!!
 
Heel herkenbaar. Hier een peuter van 28 maanden en het gaat al tijden zo. Gelukkig wordt het steeds minder, maar het is papa papa papa, tenzij hij behoefte heeft aan knuffelen en rust. Dan komt hij bij mij. Hier komt het waarschijnlijk ook omdat papa 5 dagen werkt en ik maar 3. Ook is hij zondag nog voetballen en 2 avonden weg.
Denk maar zo dat het een fase is en ik geniet op de andere momenten en ik geniet ook als zij lekker aan het stoeien zijn en ik lekker even van onze baby of mijn rust kan genieten.
 
Ohh ik hoop inderdaad dat het maar een fase is, want het maakte me zó onzeker! Bedankt voor jullie verhalen, ik hoop ook voor jullie dat het snel over mag zijn ;) 
 
Hier juist andersom, 2 meiden van 4 jaar en 2 jaar en alles is mama!

Wij zijn er de laatste maanden streng in: vandaag brengt mama je naar bed, morgen papa. We doen het echt om en om.
Papa helpt je met je schoenen, en anders blijf je maar thuis.
Papa zet je in je stoel, en anders eet je maar op de grond.
Papa haalt je vanochtend uit bed, en anders blijf je nog maar een uurtje liggen.
Papa smeert je boterham, en anders eet je een droge boterham.
Etc etc etc!

Dat levert nog wel eens wat gemok op, maar ik weiger het dan écht en ze weten dat. Dus ze geven uiteindelijk wel toe.
Want ik vind het ook niet leuk dat ik alles moet doen, daar heb ik geen zin en energie voor. Papa is ook lief, papa zorgt ook goed voor jullie en kan jullie ook helpen.

Sinds we er strenger in zijn, gaat het veel beter. Kom nou, ik ga m'n kinderen niet laten vertellen hoe zij het geregeld willen. Zo gaat het niet hier in huis! Dus het heeft hier echt geholpen om er wat strenger, duidelijker en consequenter in te zijn en dat accepteren ze nu ook prima.
 
Ja levb,

Zou ben ik ook. En dan heb ik weer een hysterisch kind die zeker 1 uur kan lopen janjen om papa en dan komt hij na de nachtdienst naar beneden om hem te troosten. Heb al zo vaak gezegd dat ie dat niet moet doen maar doet het zo weer. Zo irritant. Het is een papas kindje. Helemaal niet erg maar als die valt en gaat hele tijd om papa huilen terwijl ik er gewoon ben is het zo frustrerend en vervelend zelfs
 
Terug
Bovenaan