Peuter wil getild worden

A

ANONYMOUS_USERNAME

Wie heeft een goede tip voor mij? Wij hebben een zoontje van ruim twee en een half. De laatste maanden wil hij telkens veel getild worden, van de trap, naar de auto. Het is een pittig en energiek mannetje en als ik weiger zet hij het op een brullen. Als ik hem aan zijn arm mee neem laat hij zich hangen en is het nog belastender voor mijn rug. Ik kies er vaak voor hem gewoon maar te tillen om het zo geen enorm "ding"te laten worden. Ik hoop dan dat met zo min mogelijk aandacht het snel weer over waait. Hij houdt echter lekker vol. Inmiddels ben ik 16 weken zwanger van ons tweede kindje. Tijdens mijn vorige zwangerschap moest ik na 26 weken halve dagen de ziektewet in vanwege rugklachten. Ik ben er erg bang voor dat mijn zoontje dit proces op dit moment versneld..
Wie heeft handigheidjes of ideen voor me?
 
Hoi Soela,

Ik herken je probleem. Mijn zoontje is ook 2,5 jaar en ineens zegt ie zelf steeds: ian beebie, ian beebie. Hij gedraagt zich dan ook echt als een baby'tje. Ik moet zijn flesje geven en tillen hoort daar idd ook bij. Nu is het voor jou nog vervelender omdat je zwanger bent. Ik weet helaas niet hoe je dit kan oplossen, misschien kan je het extra leuk en interessant maken voor hem om zelf dingen te dragen of te doen. Dat je hem daarvoor in deze "fase" extra voor beloond. Niet omkopen natuurlijk
Heel veel suc6, ook met je zwangerschap!
Groetjes, Tanja
 
Hoi Soela,
Als je uit hebt gesloten dat het niets lichamelijks is (dat hij pijn heeft oid), dan is hij
gewoon lekker aan het testen hoever hij kan gaan. Hier hebben we er ook een rondlopen....
Maar bij ons werkte het gewoon om te negeren. Dus zeggen dat hij prima zelf kan lopen en dan verderlopen. Het duurt een paar keer en ja, hij zal ook best heeeel boos worden.
Maar je zult zien dat als je dit volhoudt dat het dan echt overgaat. Echt waar!!!
Maar je kan ook prima naar hem benoemen dat je een zere rug hebt (auwa rug).
Hij is oud genoeg om dat (een beetje) te begrijpen.
Mijn zoontje is herstellende van een botontsteking in de enkel en heeft daardoor 2
maand niet kunnen lopen. Dus hij moest gedragen worden. Maar aangezien ik toen
hoogzwanger was en met 33 weken al wat weeën had, mocht en kon ik hem echt
niet tillen. Dat begreep hij heel goed. Hij vond het niet leuk, maar dat compenseerde
ik door hem wat vaker op schoot te nemen en te knuffelen.
Nou is jullie situatie gelukkig anders, maar misschien kun je het toch op jullie
situatie aanpassen.
Succes ermee en liefs
Melanie mmv Quinten (31-08-04) en Elvira (22-05-07)
 
vervelend nu je zwanger bent maar helaas (?) hoort het er echt bij. MIjn dochter van 2 jaar en 3 maanden is er nu weer een beetje overheen, ze heeft het ook gehad, samen met ALLE kinderen uit haar creche! Ik maak er geen enkel probleem van, het is een fase. Negeren vind ik persoonlijk echt geen optie. Ik (en mijn man)  hebben haar elke keer getild als ze erom vroeg en nu is het over. Ze wil nog wel heel soms getild worden maar ze vind het veel leuker om zelf te lopen! Sterkte met je zwanegrschap!
 
hoi hoi,

ik herken het ook gelijk.
het is inderdaad een fase waarin in mijn geval het beste was om te negeren met de woorden je hebt zelf beentjes en voetjes dus je kunt heel goed zelf lopen.
in jouw geval wel een hele moeilijke fase zo met je rug.
wat ook leuk om te vertellen is dat ik sinds kort te horen krijg dat hij op mijn antwoord weer het volgende zegt ja maar mama mijn beentjes zijn weggelopen dus kan niet zelf lopen haha
tja en wat zeg je dan haha
ik wens je in ieder geval heel veel sterkte met je rug.
groetjes mij
 
Hi,
Ik ken dit probleem met fietsen/hond uitlaten. De Skelter moet dan mee en halver wege wil hij  niet meer....
Ik ben een paar keer zo gek geweest om hem te gaan duwen voor de fiets mee te nemen maar dat ging gauw vervelen omdat ik dan ook nog een hond bij me heb. Bij weer zo een bui van "ik wil niet fietsen en zeker niet lopen" heb ik de skelter bij mensen in de tuin gezet en ben nog een stuk verder gelopen en ben daar op de stoep gaan zitten met de hond. De kleine lag een dikke 50 meter verder in mijn zicht te krijsen.... Alle mensen die voorbij kwamen vonden het maar Wat zielig maar heb alle commentaar genegeert en ik heb gewonnen.... Hij kwam aan lopen en wilde toch wel naar huis fietsen...
Dit houd ik met een aantal zaken steeds vaker vol!
 
Hai meiden,
Wat heerlijk om te lezen dat ik niet de enige met zo n eigenwijze peuter ben.
Het is dus heel herkenbaar voor andere mama's!
En er is hoop zo te lezen. Ik vind het wel moeilijk om het zo aan te gaan met hem,
daar ben ik vaak een te weke moeder voor. Als ik lekker uitgeslapen ben en ik heb geen enkele haast zou ik dat wel eens kunnen proberen. Maar hem positief benaderen, er weinig aandacht aan geven en hem gewoon af en toe even tillen werkt uiteindelijk dus ook, de fase gaat voorbij zo te lezen. Alleen hoop ik wel snel want die buik wordt maar dikker... Dat verhaal van een baby willen zijn herken ik ook.
Soms kan hij heel zielig doen over iets heel kleins of met zijn tuitbeker melk languit op schoot liggen. Of opeens kruipend naar boven. Tata, zegt ie dan. En ja geef ze eens ongelijk, lekker tutten met mams is ook heerlijk. Overigens hebben we hem nog niet verteld dat er een kleine komt, dat leek ons nog zo n eind weg. Maar je weet nooit wat hij aanvoelt.. Nu nog maar genieten van deze grote baby, met eigen benen om te lopen!
Groetjes Soela
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan