<p>Hallo allemaal,</p><p>al een tijdje de behoefte gehad om mijn onderwerp hier eens te belichten en te zien wat andere mensen denken, maar tot op heden is het er nog niet van gekomen.</p><p>Dus hierbij; wij zijn vader en moeder van een bijna 4 jarige dochter en sinds geruime tijd (langer dan een jaar) heeft onze dochter buien waarbij ze niks wil weten van papa. Soms gaat het beter en soms wat slechter. Wij zijn benieuwd of er meer gezinnen zijn die dit probleem hebben herkennen?</p><p>Het ene moment kan onze dochter vrolijk bezig zijn met knutsellen of puzellen oid en het volgende moment, meestal als er iets gebeurd wat tegen zit, kan haar gedrag 180 graden draaien en in 90% van de gevallen mag papa niet meer bij haar komen of tegen haar praten.</p><p>Meestal gaat dit na een paar minuten weer over, door haar aandacht af te leiden met iets grappigs of een knuffel. het doet een klein beetje denken aan dit topic: https://www.oudersvannu.nl/forums/onderwerp/peuter-paniekaanvallen/<br /><br />Want het kan soms ook heftiger worden, zeker als mama niet thuis is, en kan het in schreeuwen (krijsen) en stampen ontaarden als papa haar probeert te kalmeren. Ook als ze 's ochtends wakker wordt en ze roept om mama en papa staat op, is papa totaal niet welkom.</p><p>Wij zijn in principe een normaal functioneredn gezin (ten minste, zo zien wij het zelf) . Papa gaat meestal op zondag met onze dochter zwemmen en dan zijn er ook nooit probelemen en gaat ze zonder problemen naar het zwembad. ook in andere vrijetijds situaties zoals speeltuin of spelletjes doen gaat het meestal goed, maar meestal 1 keer per dag... kan ze zomaar ontploffen.</p><p>Zijn er meer ouders die deze situatie herkennen? Hoe gaan jullie er mee om? </p><p>Groeten SJ</p>
Peuter wil papa niet
- Onderwerp starter Santtu
- Startdatum
Hoihoi, heb je haar al eens gevraagt wat er scheelt? Of weet ze het zelf ook niet? Mischien kun je haar vragen hoe je dit kunt proberen op te lossen. Mischien heeft zij een goeie tip.
Ik heb ook een keer gehoord dat soms kinderen niet snappen wat er aan de hand is. Ik roep mama waarom komt papa dan? Als je uitlegt dat het niet altijd mama kan zijn. En soms papa komt of helpt. (weet niet welke leeftijd dat is kan ook voor kinderen van 2 zijn) Die van mij is pas 4 maanden dus ik heb nog geen ervaring.
Ik weet niet of je er iets mee kunt. Maar wil je wel veel succes wensen. En ook je man!
Ik heb ook een keer gehoord dat soms kinderen niet snappen wat er aan de hand is. Ik roep mama waarom komt papa dan? Als je uitlegt dat het niet altijd mama kan zijn. En soms papa komt of helpt. (weet niet welke leeftijd dat is kan ook voor kinderen van 2 zijn) Die van mij is pas 4 maanden dus ik heb nog geen ervaring.
Ik weet niet of je er iets mee kunt. Maar wil je wel veel succes wensen. En ook je man!
Mijn dochter is ruim 2 jaar en heeft ook voorkeur voor mama. Mama moet haar schoenen aandoen, haar haren kammen, in de kinderstoel zetten, uit bad halen, haar schoenen aandoen etc... het gaat de hele dag door.
Maar ik luister er gewoon niet naar. Als mijn man haar in de kinderstoel wilt zetten, doet hij het gewoon. Jammer voor haar. Dan is ze ff heel boos en huilt ze, maar we lachen erom en het is zo weer over.
Als ze s nachts om mama roept en mijn man gaat naar haar toe, hoor ik haar ook: Nee, mama!! Mijn man zegt dan: Mama slaapt. En dan is het goed.
We hebben ook nog een baby van 4 maanden. Ze snapt nu heel goed dat als ik de baby op schoot heb, ik haar niet kan helpen en dan accepteert ze ineens wel dat papa haar helpt want dan zegt ze: Mama heeft de baby op schoot, papa kan helpen.
Ik snap wel waar het gedrag vandaan komt, de meeste dagen ben ik alleen met haar thuis en papa werken. Papa doet dingen op een andere manier en mama is gewoon veilig en het meest vertrouwd.
Maar ik ga haar zeker niet de baas laten spelen hierin. Papa is papa en hij kan ook je schoenen aandoen. Dan huilt ze maar en is ze maar driftig, ik geef er niks om. Dus hier zijn we er gewoon streng in
Misschien kun je gewoon eens aan je dochter vragen waarom ze zo doet, als ze bijna 4 is ksn ze dat misschien wel uitleggen?
Tja, en toch gewoon streng zijn denk ik... zij is toch niet de baas??
Maar ik luister er gewoon niet naar. Als mijn man haar in de kinderstoel wilt zetten, doet hij het gewoon. Jammer voor haar. Dan is ze ff heel boos en huilt ze, maar we lachen erom en het is zo weer over.
Als ze s nachts om mama roept en mijn man gaat naar haar toe, hoor ik haar ook: Nee, mama!! Mijn man zegt dan: Mama slaapt. En dan is het goed.
We hebben ook nog een baby van 4 maanden. Ze snapt nu heel goed dat als ik de baby op schoot heb, ik haar niet kan helpen en dan accepteert ze ineens wel dat papa haar helpt want dan zegt ze: Mama heeft de baby op schoot, papa kan helpen.
Ik snap wel waar het gedrag vandaan komt, de meeste dagen ben ik alleen met haar thuis en papa werken. Papa doet dingen op een andere manier en mama is gewoon veilig en het meest vertrouwd.
Maar ik ga haar zeker niet de baas laten spelen hierin. Papa is papa en hij kan ook je schoenen aandoen. Dan huilt ze maar en is ze maar driftig, ik geef er niks om. Dus hier zijn we er gewoon streng in
Misschien kun je gewoon eens aan je dochter vragen waarom ze zo doet, als ze bijna 4 is ksn ze dat misschien wel uitleggen?
Tja, en toch gewoon streng zijn denk ik... zij is toch niet de baas??
Vreemd, ik dacht dat ik hier gisteren een reactie had geplaatst. Nog maar een keer dan. We hebben vaak geprobeerd te vragen, waaom ze papa niet wil vaak kom er dan een antwoord dat we geen vriendjes zijn of ze blijft stil. Qua tijd gaan we even veel met onze dochter om, dus daar kan het niet aan liggen en meestal speelt ze even graag met papa als met mama. Waar het misschien wel aan zou kunnen liggen is dat papa haar 's ochtends wakker maakt en naar kinderdagverblijf brengt. Zelf zecht ze dat ze het niet leuk vind om daar heen te gaan, hoewel ze er wel altijd plezier heeft. Maar misschien geeft het haar een gevoel dat papa haar niet wiö en naar KDV brengt? In elk geval bedankt voor jullie reacties