Peuter "ziet" spoken

A

ANONYMOUS_USERNAME

hallo allemaal,

Sinds een week wil onze dochter 's avonds niet meer slapen want "spijkermen" zit op haar kamer.
We hebben gewoon nog hetzelde ritueel, pyjama aan, tanden poetsen, verhaaltje voorlezen en als we dan naar beneden willen gaan begint het. Ze schreeuwt, krijst en huitl alles bij elkaar. Ze slaapt alleen nog als wij naast haar blijven zitten.

Wie heeft er tips?
 
Onze zoon heeft het ook gehad wij hadden een "spokendoos". Elke avond voordat hij ging slapen deden we ze samen vangen en deden we ze uit de deur samen met hem. Na 2 weken had hij het er niet meer over nu zecht hij wel eens dat we de deur snel moeten dicht doen anders komen ze binnen. We gaan tot zekere hoogte mee maar afentoe zeggen we ook dat ze niet bestaan,

Hopelijk hebben jullie er wat aan.
 
Hoi
Mijn beide kinderen zien spoken. Mijn dochter ziet vaak een baby spookje, in het begin wilde hij steeds met haar spelen maar zij wilde slapen en dan ging hij wel weer weg. Tegenwoordig probeert hij blijkbaar in haar bedje te klimmen.

Gisteravond kwam mijn zoon (bijna 3 jr) lijkbleek uit zijn kamertje. Mama, zei hij, er zitten spookjes op mijn kamer, kom maar kijken. Hij wees aan waar ze zaten (ik zag natuurlijk niets) ik heb ze door het raam weggestuurd en dat vond mijn zoon prima. Hij vertelde dat het een oudere man was met een baby spookje.
Kom ik evenlater bij mijn dochter om haar te laten plassen voor de nacht, zegt ze mam, het spookje is vanavond niet geweest ( ik dacht even, nee die zit bij je broer).
Volgens mij zit daar op die bovenverdieping toch wat, heb dat gevoel vaak zelf ook. Bovendien wonen we in een huis van 130 jaar oud en daar hebben veel zielen geleeft zullen we maar zeggen.

Volgens mij is er meer tussen hemel en aarde.

Doeg Martine
 
Bij mijn dochter van bijna 4 is het duidelijk niet echt. Ze ziet niet echt iets, maar wordt soms wel bang van haar eigen fantasie. Meestal is ze niet eens echt bang, maar wil ze nog niet gaan slapen.
Als ze me roept dat er een spookje onder het bed zit dan ga ik op mijn knieen zitten en zeg tegen het spook dat het nu heel snel moet komen. Soms doe ik alsof het spookje niet komt en speel ik dat ik boos word op het spookje. Dan tel ik tot 3, zoals ik ook bij haar doe. Als het spookje dan komt, dan speel ik altijd dat het een heel klein spookje is, het past in mijn hand. Zo is het minder eng. Meestal is het ook een roze spookje. Nog minder eng, hoe kan je bang zijn voor een klein roze spookje. Dan vraag ik aan mijn dochter of het spookje bij haar mag slapen of dat het bij ons in het grote bed mag. In het begin mocht hij nooit bij haar blijven, maar inmiddels wel. En gelukkig plast hij nooit in haar bed, want dat doen spookjes niet (volgens dochter).
Kortom een hele show, de eerste keer keek ze me aan alsof ik gek was. Maar bang is ze niet!!!!
 
Hi,

Het is natuurlijk zeer beangsitigend voor een kind! Ik zelf geloof ook dat er meer tussen hemel en aarde is en ik denk ook dat onze zoon gevoelig daar voor is. Het probleem is dat ik ze zelf niet zie en dat lijkt me moeilijk mee om te gaan.

Ik zou (denk ik) ook gewoon doen of het spook er wel is. En dan vragen of het weg wil gaan. Ik weet niet hoe oud je dochter is, maar wellicht kan je je dochter zelf aan het spook laten vragen of het weg wil gaan. Of net als Reisa, gewoon mee doen. Ik denk niet dat je moet gaan ontkennen dat er spoken zijn, want dan ontken je ook eigenlijk het gevoel van je dochter: de angst. Wel kan je haar misschien uitleggen dat ze niet bang van hoeft te zijn en dat ze ze altijd mag weg sturen.

Heel veel succes.

Gr. Tamara.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan