Hai Maan,
Wij hebben ook een zoontje, van nu 2jr en 8mnd, en de ergste piek van de peuterpubertijd lijken achter de rug. Maar het staat me nog vers in het geheugen, en ik heb nog wel wat tips naast consequent zijn:
- Laat je kind weten wat er komt. Peuters houden van voorspelbaarheid. Je kunt bv. per dagdeel vertellen wat er allemaal gebeuren gaat. Een verraste peuter puber kan geweldig dwars liggen.
- Bij ons zoontje helpt het als we begrip toonen voor zijn driftbuien. Zonder al te veel aandacht te geven beaamen we zijn verdriet. "Ja, jammer he dat we dit of dat gaan doen, ik begrijp dat je liever wilt spelen".
- Als iets echt moet kun je de gebiedende wijs gebruiken. Probeer dan niet in de vragende vorm te praten. Als je een vraag stelt, zal hij veel vaker nee zeggen, en heeft dan nog gelijk ook. Dus niet "kom je aan tafel?" maar "kom, we gaan aan tafel".
- Wanneer je ergens bent waar hij het heel leuk vind, op tijd zeggen dat je weggaat.
- Alternatieven aanreiken voor huilen, krijsen en drift. Uitleggen dat je het ook kunt vertellen door te praten of te vragen.
- En ook af en toe eens wel de keus laten. Een peuter leert dat hij een eigen ik is, een eigen wil heeft. Het is ook belanrijk dat hij ervaart dat zijn wil er toe doet. Dat hij af en toe wel iets te zeggen heeft, er zijn genoeg situaties waarin je hem deze ruimte kunt geven. Ons zoontje voelt zich dan een hele pief, en dat is ook wel eens leuk naast al die regels van pap en mam!
Verder af en toe diep ademhalen en je realiseren dat het echt weer over gaat. En maar even lachen om dat kleine bolwerk van emoties!
Veel succes!
Groetjes Soela
