peuterpuberteit

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi,

Wij hebben een dochter van 18,5 maand en ze begint nu langzaamaan de peuterpuberteit in te gaan. Het is een gezellige dame die graag mag klatsen, maar helaas heeft ze dus ook het nee woordje ontdekt. (iig de betekenis ervan) Als madame nu geen broodje wil eten krijgen we dat er ook niet in. Ik wil er geen strijd van maken (die verliezen we toch) maar ik wil ook niet dat ze met niks naar bed gaat! En als ik zeg dat ze eerst een hapje moet en dat ze dan wat anders mag snapt ze ook nog niet. Wat doen jullie?? Ben even erg benieuwd naar tips!

Alvast bedankt!!
 
Hoi ciomama,

Wij gaan de strijd ook niet aan met onze dochter (22 maanden). Vooral brood eten vindt ze niet leuk. We bieden het aan, als aan tafel zit. Wil ze het niet zet ik het vaak op de salontafel en al spelend gaat de boterham dan alsnog op. nIet de meest ideale manier, maar we hoeven in ieder geval geen strijd aan te gaan.

miralda
 
Hoi ciomama, wij hebben het probleem met al het eten. Onze dochter wil alleen snoep eten of soms fruit en daar kan je nu eenmaal niet op leven. Wij hebben verschillende dingen die helpen.
1 mama hapje van haar bord, papa hapje van haar bord en dan nu ... Mocht ze het dan niet doen dan zeggen we dat ze applaus krijgt als ze het wel doet. dan ook wel een mega groot applaus geven als ze een hapje doet.
2 Heeft ze een held? Onze dochter is gek op mega mindy, dus zeggen we, wil je net zo sterk worden als mega mindy? soms helpt dat. Of wil je net zo goed kunnen zingen als K3?
3 Als ze echt niet eet dan willen we nog wel eens een treintje of vliegtuig geluiden maken.
4 laatste optie is een banaan ipv eten, dan heeft ze in ieder geval iets naar binnen.

succes groetjes silvia
 
Als ze niet wil eten, dan maar niet, ze hebben echt wel genoeg reserve om een maaltijd over te kunnen slaan. En zeker weten, dat ze dan bij de volgende maaltijd wel trek hebben.
Onze dochter is ook wel eens zonder avondeten naar bed gegaan. Maar we geven wel altijd nog een klein toetje na het eten. En dat gaat er altijd in. Als ze haar bord leegeet, dan krijgt ze een speciaal toetje of een ijsje.
En we moeten ook wel goed op de tussendoortjes letten, want ongemerkt gaat er best wel wat in op een dag.
En van eerst een hapje en dan een hapje van iets anders (lekkers) dat werkt ook altijd goed. En als je het gewoon volhoudt, heeft ze dat snel genoeg door hoor.
 
Hou deze gedachte in je hoofd:

JIJ bepaalt WAT ze eet, ZIJ bepaalt HOEVEEL ze eet. En als je consequent geen strijd voert, gaan ze vanzelf wel weer eten. Ze krijgen vanzelf honger. Eten is iets wat niet negatief moet worden, daarvoor is het te belangrijk. Hou de maaltijd gezellig ook als ze niet eet.

Hier is het precies hetzelfde. Strijd om vanalles, drinken - eten, tot nu toe gaat het er eigenlijk nog wel grotendeels in. We hebben haar wel zelf leren eten en drinken. Voeren wil ze niet meer. Misschien kun je dat eens proberen. Of 2 bordjes: 1 voor haar om te proberen, met de andere voer je haar ondertussen. Ze is dan goed afgeleid en lekker zelf bezig en jij weet precies hoeveel ze binnen krijgt.

Ik laat me niet kisten; van sommige dingen maak ik gewoon geen strijd. Loopt ze met mijn laarzen te sjouwen en wil ze die niet terug geven? Prima... 5 minuten later liggen ze in de kamer en kan ik ze alsnog zonder ruzie/strijd opruimen. Jasje niet aan?? dan kan je niet mee... dan doe ik mijn eigen jas aan en zeg gewoon 'Doei' en dan loop ik de deur uit. Wedden dat ze dan de jas aan wil?
Kies dus een aantal dingen van de dag die jij de moeite waard vindt om voor te strijden. Dat gebeurt gewoon, met of zonder gekrijs. En ook consequent, dus elke dag... op dezelfde manier... zonder discussie of aarzeling. En soms helpt het geven van een keuze. Blauw of rood lepeltje?? Groot of klein bordje?? Zelf in de stoel klimmen of tillen? Groene of gele tandenborstel? Dan hebben ze toch een soort van controlegevoel. Ze willen en kunnen al veel zelf en ze vinden het vreselijk als ze vanalles moeten wat ze niet willen.

En trek je niks aan van huilbuien, hoestbuien, kotsen of op de grond krijsen. Ik laat haar gewoon gaan! Even afkoelen en dan even troosten. Het is allemaal al frustrerend genoeg voor ze dat ze veel dingen wel willen maar niet kunnen of dat alles voor hen bepaald wordt. Wordt daar maar niet boos om, dan zijn ze zelf al.

Succes hoor, hier kan ik ook niet altijd geduld opbrengen... zucht... ze halen soms het bloed onder je nagels vandaan.
Straffen over zaken die jij belangrijk vindt: 1 waarschuwing vooraf en daarna in de strafhoek voor 1 minuut, goedmaken en opnieuw je eis herhalen... willen ze nog niet??? Nog 1 minuut erbij... dan willen ze vanzelf een keer.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan