Peuterpubertje!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi mama's



Ik krijg altijd veel complimenten over hoe vrolijk mijn zoontje is en iedereen vind hem altijd super makkelijk dat hij niet eenkennig is  (en ook niet geweest)  en zichzelf zo goed kan vermaken. Hij vermaakt iedereen met zijn gekke dansjes en rare streken, en dat is allemaal heel  gezellig.
Maar een andere kant van mijn zoontje is dat hij heel driftig kan worden en soms expres heel onaardig lijkt te doen. Hij mept dan met z'n vuist en zet een snerpend krijsgeluid op. En dat doet ie dus als hij een dagje met me alleen is, of met z'n vader en mij samen. Ook als ik gezellig een uitje denk te maken, met de bus naar het park en daar wandelen kan hij zo sjagerijnig zijn dat ik helemaal gestrest terug kom.
Gaan we met z'n driewieler een stukje rijden dan wil hij halverwege ineens de duwstang duwen en als ik hem zijn zin niet geef laat hij zich op de grond zakken om lekker te gaan krijsen. Als ik hem dan vlug op zn driewieler neerplant kan ik alleen nog maar aan naar huis gaan denken en rijd ik met een krijsende peuter op een driewielertje rond (zo van hij heeft er geen zin in maar zijn moeder wil heel graag.) Hij weegt inmiddels 10kg en ikzelf maar 48 en ik ben maar 1.64cm dus ik houd hem al niet meer als ik hem al worstelend moet dragen om weer thuis te komen. Het moeilijke is dat hij nog niet praat (zoals de meeste op deze leeftijd) en ik me ook nog niet geroepen voel om een uitgebreide uitleg te geven waarom hij niet zelf mag oversteken!!! enzenz.
Best lastig, denk dat dit de peuterpuberteit is! Zie ook mijn stukje bij het onderwerp Voeding. Hij is me de hele dag aan t uittesten, tafel verschuiven met een brede smile op zn gezicht en dan kijken wat mijn reactie is, naast me gaan staan met zn handjes omhoog en dan zegt ie 'jah...jah...' zo van Ja pak me nou op. En zo nog veeeeeel meer. Ik de supermarkt ineens genoeg van het wagentje hebben waarna hij zich helemaal slap laat worden en een geluid maakt alsof hij stikt.        
En ik wilde hem nog wel netjes opvoeden! Hoe pak je dat in godsnaam aan op deze leeftijd (Hij is te klein om echte beloningen bijv. stickers te snappen, hij is te klein voor een waarschuwing, hij is te klein om even af te koelen op de gang)
Tips zijn meer dan welkom.
Bedankt.

Groetjes Mamalina
 
Hoi MamaLina,

Als ik je verhaal zo lees, dan denk ik dat je je zoontje wat onderschat... Je hebt er niet bijgezet hoe oud je zoontje is, maar ik schat anderhalf ongeveer. Kinderen van deze leeftijd begrijpen echt al ontzettend veel hoor! Ook ík leg mijn dochter van anderhalf uit waarom ze bijvoorbeeld niet de deur open mag doen, of waarom we goed moeten uikijken bij het oversteken.
Je vertelde dat je zoontje begint te krijsen als ie iets wil wat jij eigenlijk niet wilt. Geef hem dan zijn zin ook niet naderhand! Het is even moeilijk, maar je zoontje begrijpt daarna al heel snel dat krijsen geen effect heeft op jou, en zal dit dan ook niet meer doen. Het is heel belangrijk om duidelijk, en consequent te zijn. Zo weet je zoontje waar hij aan toe is, en jij ook!

Ik weet dat het allemaal heel makkelijk lijkt nu, maar ik weet ook dat deze aanpak werkt! Hou je vast aan je eigen regels, en probeer ze altijd op dezelfde manier te hanteren!

Succes ermee, en geniet ondanks alles toch van je spontane knulletje!
 
Het is lastig. Je had het waarschijnlijk nog zo van te voren bedacht. Maar opvoeden is niet makkelijk en je komt er vaak achter dat je dingen anders doet of anders gaan dan je je had voorgenomen. Ik begrijp heel goed wat je bedoelt!
Ik kan je één duidelijke tip geven: reageer ALTIJD hetzelfde!!! Niet met de tafel schuiven is niet met de tafel schuiven. Nee is nee!! Wijk daar niet van af. Dan blijft hij je uitproberen. Geef hem zijn zin niet. Jij bepaalt wat er gebeurt, jij bepaalt wat hij wel of niet mag en hij mag altijd het zelfde. Straffen kan je hem zeker wel. Even een time-out op een stoel en hem daar laten zitten. Je hoeft echt geen hele uitleg te geven waarom iets wel of niet mag. Je bent hem ook geen uitleg verschuldigd. Hij moet leren dat nee nee betekent. Knoeien onder het eten betekent klaar met eten.
Ik kan je een boek aanraden: als we nou weer eens gewoon gingen opvoeden.
Daar staat heel veel in en geeft praktische tips vanuit de praktijk.
Succes!

groet,
Jinny
 
Kinderen op deze leeftijd (heb er zelf een van 22 maanden) willen alles zelf doen. Bij ons mag dat ook, dus ook knoeien onder het eten en uitproberen. Maar we zijn wel consequent! En ga op je eigen gevoel af, als iets voor jou niet klopt of niet goed voelt, grijp je in. Wij hebben een heel relaxt kind dat best wel eens stout is, maar dat vooral doet als ze eigenlijk toe is aan even rust. Dat creeren we dan dus ook.
Geniet van je kind, en blijf ook rustig als t niet gaat zoals je hoopte. Dan blijft het gezellig!
 
Hoi,
Ikben nieuw op dit forum, maar hopelijk vindt ik hier wat steun! ik ben een jonge moeder van 24, met een dochterje van 16 maanden. ze is enorm aan het uitproberen, spelen met het eten, haar hoofd omdraaien alsik met een hap aankom zetten, uiteindelijk huilen. ik heb weinig geduld hiermee, en merk dat ik er onzeker van wordt want hoe weet ik nou of ze wel genoeg heeft gegeten? ik geef voor het slapen gaan nog maar een papfles zodat ze in elk geval wel wat binnen heeft.
verder probeert ze constant hetzelfde kastje, voorwerp te pakken waarvan ik telkens weer zeg " nee dat mag niet"
kan iemand me tips geven hoe ik hiermee om kan gaan zonder zo snel al mijn geduld te verliezen. ik voel me er best lullig onder naar mijn dochter toe..
groetjes marije
 




Hallo Marije,

Mijn zoontje is ongeveer net zo oud als je dochter; 16,5 maanden (04-09-04). Hij is ook enorm aan het klooien met het eten. De ene keer gaat het goed, maar de andere keer is het drama; lepel uit je hand slaan, eten weer uit de mond halen enzovoorts.
Afgelopen zaterdag had ik er genoeg van, ook mijn geduld raakte een beetje op,  en heb hem zelf laten eten. Huppakee: handjes in het eten, vorkje erbij. Ik prikte het eten aan het vorkje, hij zette het vorkje in zijn mond. Zo af en toe prikt hij zelf ook wat eten aan het vorkje, maar hierin mist hij nog een beetje coordinatie waardoor het niet altijd goed gaat.
Veel sterkte en plezier!

Groetjes Marieke
 
quote: marije24 reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('23-01-2006 15:48:41'));

Hoi,
Ikben nieuw op dit forum, maar hopelijk vindt ik hier wat steun! ik ben een jonge moeder van 24, met een dochterje van 16 maanden. ze is enorm aan het uitproberen, spelen met het eten, haar hoofd omdraaien alsik met een hap aankom zetten, uiteindelijk huilen. ik heb weinig geduld hiermee, en merk dat ik er onzeker van wordt want hoe weet ik nou of ze wel genoeg heeft gegeten? ik geef voor het slapen gaan nog maar een papfles zodat ze in elk geval wel wat binnen heeft.
verder probeert ze constant hetzelfde kastje, voorwerp te pakken waarvan ik telkens weer zeg " nee dat mag niet"
kan iemand me tips geven hoe ik hiermee om kan gaan zonder zo snel al mijn geduld te verliezen. ik voel me er best lullig onder naar mijn dochter toe..
groetjes marije



 
quote: marije24 reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('23-01-2006 15:48:41'));

Hoi,
Ikben nieuw op dit forum, maar hopelijk vindt ik hier wat steun! ik ben een jonge moeder van 24, met een dochterje van 16 maanden. ze is enorm aan het uitproberen, spelen met het eten, haar hoofd omdraaien alsik met een hap aankom zetten, uiteindelijk huilen. ik heb weinig geduld hiermee, en merk dat ik er onzeker van wordt want hoe weet ik nou of ze wel genoeg heeft gegeten? ik geef voor het slapen gaan nog maar een papfles zodat ze in elk geval wel wat binnen heeft.
verder probeert ze constant hetzelfde kastje, voorwerp te pakken waarvan ik telkens weer zeg " nee dat mag niet"
kan iemand me tips geven hoe ik hiermee om kan gaan zonder zo snel al mijn geduld te verliezen. ik voel me er best lullig onder naar mijn dochter toe..
groetjes marije



hallo Marije. Ik zou me er niet teveel zorgen om maken.
Hoe meer je probeert haar te laten eten, hoe meer ze haar   af gaat zetten.
Mijn zoontje van 17 maanden heeft het ook   een poosje gehad, terwijl hij toch al zelf kan eten. Ik heb er geen aandacht aan besteed. Zo van: als je niet eten wil dan niet!
Op den duur komen ze er wel achter dat het niet veel zin heeft om niet te eten, omdat ze dan geen aandacht van papa en mama krijgen.
ik hoop dat je er wat aan hebt, bij mij hielp het wel
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan