pff ik weet het niet meer

A

ANONYMOUS_USERNAME

Sinds wij terug zijn gekomen van vakantie, is het een drama om Thomas s'avonds naar bed te brengen. We moeten maar bij hem blijven 'titten' als we dat niet doen dan is meneer helemaal overstuur en komt gewoon uit zijn bed (ledikant en slaapzak aan) Ik ben dat meer dan zat want je kan gerust een uur zitten en ik ga echt niet mijn avond daar door verpesten. Nu loop ik gewoon weg. Leg Thomas wel uit dat hij moet gaan slapen en dat mama naar beneden gaat zitten bla bla bla. Vanavond doe ik het weer en meneer slaapt gewoon nog niet. Hij komt weer zijn bed uit en ik leg hem steeds terug zonder iets te zeggen. Maar meneer gaat nu gewoon zitten spelen en doet gewoon het licht aan. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Ben echt wanhopig aan het worden.
Liefs Esther
 
Hoi hoi

Wat ontzettend vervelend. Tja, 's avonds is de energie op en moeten ze echt niet meer gaan spoken.....papa en mamatijd en dan is het echt vervelend als die tijd je niet gegund wordt.

Heb ik tips? Misschien wel. Siebe is de afgelopen 3 weken bij zijn vader geweest en heeft  moeite met de overgang, alleen uit die zich midden in de nacht. Hij heeft me al 2 nachten wakker gehouden. Van maandag op dinsdag zelfs 6 keer eruit geweest, omdat hij steeds huilde en ging zitten. Ook 's avonds is het inslapen in een keer een stuk problematischer. Zodra ik weg wil gaan, zegt hij wel: "mama, deur stukje open". Ik vermoed dus dat hij bang is in het donker. Bij M. heeft hij ook een paar keer aangegeven dat hij het eng vindt. Dus ik ga morgen een lampje kopen. Hij heeft al een nachtlampje, maar dat geeft niet genoeg licht. Misschien is dat ook het probleem bij Thomas. Probeer eens de deur open te laten of een lampje op zijn kamer aan te doen.  Merijn heeft ook al sinds zijn 2de jaar een extra lampje dat ik aan doe wanneer hij gaat slapen en als ik dan ga kijken als ik zelf ga slapen, doe ik dat lampje weer uit. Gisteravond laat  begon Siebe weer en na  3 keer heb ik, inmiddels was het weer nacht, tegen hem gemopperd en gezegd dat hij nu ECHT moest gaan slapen en dat Merijn ook al lang sliep en ik ging slapen en dat ik dus ook ECHT niet meer terug zou komen als hij weer zou gaan huilen. Ik heb het dus redelijk bot gebracht, maar het hielp wel, want ik heb hem niet meer gehoord.

Andere tip, slaapt hij 's middags nog en kun je dat slaapje wellicht inkorten of steeds een dag overslaan. Het kan natuurlijk zijn dat hij niet moe genoeg meer is en daarom steeds ligt te spoken.

Ik wens je veel succes toe en laat nog eens weten hoe het over een tijdje gaat. Ik hoop in ieder geval dat ik Siebe zijn storinkje kan verhelpen met een extra lampje. Vannacht zijn ze weer bij hun vader dus ik kan even bijtanken....hahaha!

Groetjes Fonske
 
Hoi Esther,

Lastig is het als ze op dit punt niet willen luisteren en zich helemaal overstuur huilen.
Onze dochter heeft dit probleem op het moment ook.
Niet dat we bij haar moeten zitten, maar ze wil gewoon niet slapen en verzint allelei dingen op de tijd met 1 van ons te rekken.
Ik kan er op den duur zo boos om worden, maar daar raakt ze alleen maar meer van overstuur en dus probeer ik me heeeel lang geduldig op te stellen en rustig (zonder stemverheffen tegen haar te praten).

Wat ik probeer is: consequent hetzelfde avond ritueel. Huilen probeer ik wat te negeren en om te buigen naar iets anders. Door haar bijv. te kietelen (werkt niet altijd, soms wordt ze daar ook boos om). Ik laat haar soms ook 2 a 3 min. huilen (vertel dat mama benenden is en thee gaat drinken  en dat ze moet gaan slapen)  en even uitrazen en neem zelf ook even een adempauze. Dan kan ik weer rustig naar haar toe en uitleggen dat ze moet gaan slapen.
Roept ze nog om water of deken bij, dan gaat 1 van ons naar haar toe, doet waar ze om vraagt, zonder echt contact te maken (dus niet aankijken, niet praten). Dat werkt wel bij haar. Ze wordt rustig bij het zien van ons en krijgt wat ze wil en daarna weet ze dat het klaar is.

Maar op het moment is het hier ook een ramp! Kan soms ook wel janken (en deed dat gisteren ook echt even). Ze maakt het haarzelf zo moeilijk en het lijkt of ze niet te bereiken is. Zo overstuur. Volgende week naar consultatiebureau, waar ik dit ook wil bespreken. Misschien hebben hun nog een tip.

We hebben overigens ook een lampje aan bij het naar bed gaan met sfeer licht.

Kan je niet echt DE TIP geven. Is per kindje weer anders. Probeer consequent te blijven en bijv. hetzelfde avondritueel uitvoeren. Breng samen tijd door voor het slapen gaan met een rustige activiteit. Maar misschien doe je dat al.

Succes ermee en ben benieuwd of het over een niet al te lange tijd beter is. Hopenlijk wel. Het is erg intensief, zeker na een dag en als je een avond zo hard nodig hebt om bij te komen en eigen dingen te doen.
Zet hem op!
Groetjes, Marianne mv Rebecca (09-08-06
 


Hier idem dito..




 
Ik mag eigenlijk niet meer bij hem weg gaan s'avonds.. hij klimt dus meteen weer uit zijn bed en begint op de deur te bonken en te roepen/schreeuwen "mama deur open doen!!!!". Hij wil dus dat ik op de kamer blijf. Die vogel gaat dus niet op. Ook nu blijven we vasthouden aan onze standaard bedritueeltjes en wijken er niet vanaf. Hij heeft nooit moeilijk gedaan met in slaap vallen, dus nu moet hij ook niet jammeren   (maar wat kan dat soms hartverscheurend zijn,..bleh)

Gelukkig houd hij na een klein half uurtje op met zijn wanhoopspogingen..

Hij zit nu echt weer in een mamafase, mama moet hem dragen, alleen maar bij mama willen zitten etc..


 
We brengen hier Kay nog altijd samen naar bed dus ik zorg er nu voor dat ik iets eerder van de kamer ga en Roger de laatste zinnen van het verhaaltje voorleest. Dat scheelt enorm. En ik moet zeggen, dit is nu een week aan de gang en het huilen is al een héél stuk minder. Nog een paar dagen volhouden en hij heeft het (hopelijk) door dat zijn  tactiek niets uithaalt.  


 
Toen ik na een uurtje ging kijken (vanavond) of hij goed lag, was ook de grote lamp in zijn slaapkamer aan. Meneer lag wél netjes in bed en onder de dekens haha.. Misschien maar eens zijn nachtlampje aanlaten het eerste uur ;-)

Vanmiddag vond ik meneer zelfs voor het eerst slapend voor de slaapkamerdeur met zijn hoofd op zijn ezel (knuffel). Kreeg de deur niet open toen ik even wilde gaan spieken hoe hij lag. Schoof de deur iets verder open en zag de twee voetjes hahaha.. gelukkig had hij zich wel weer zijn sokken aangedaan, want ja,.. als je steeds dat bed uit komt met je blote voeten is natuurlijk koud hahaha..


 
Ach,.. ik hoor dat iedereen nu in deze fase zit en tsja,.. het hoort erbij zullen we maar zeggen!

Hoe gek ik er nu ook af en toe van wordt, ik blijf voet bij stuk houden! De aanhouder wint! Maar ja,.. Ik geloof dat Kay dit ook zo denkt hahahhaa!!


 
Succes meid!

Over een aantal weken is het vast weer over..


 
Esmé
 
Heftig he! Geloof dat iedereen wel eens in die fase terecht komt!
En geloof me, het gaat echt over!

Hier duurde het ongeveer 6 weken. Ook steeds uit bed komen, gillen, deur opendoen, alles uit bed gooien. We hebben haar steeds weer zonder veel  te zeggen in bed gelegd en de deur weer dicht gedaan. Meestal na 8 keer gaf ze het op. was  een hele strijd, maar de aanhouder wint echt.  Boos worden  werkte niet echt, daar raakte ze nog meer van overstuur. Wel hebben  wij het avondritueel beneden,  zodat als we alles gehad hebben ze meteen in bed kan, zondre nog verhaaltjes te lezen of tanden te poetsen. Hier is het wassen en pyjama aan boven, naar  beneden voor koppie thee, boekje  lezen en dan tandjes poetsen en dan "vliegt" ze naar bed.    

De aanhouder wint en dat ben jij!

Lisenka mv Tessa & Meike
 


Nou, hier is de fase gelukkig alweer voorbij!



Het heeft een dikke  week geduurd en nu slaapt meneer weer sinds enkele dagen zoals altijd; zonder tegensputteren, geroep en uit bed komen.


 
Ik heb sinds enkele dagen een héél klein lampje aangelaten op zijn kamer en schijnbaar geeft dit rust. Eerder had ik niks aan want daar had hij nooit geen moeite mee. Waarschijnlijk vind hij  het "donker" tóch ineens net iets te spannend!

Want als we ergens zijn   of lopen zegt hij ook altijd;" mama, kijk eens.. donker.. Lampje aan doen".


 
Misschien een idee Esther!

Koop een leuk lampje en maak er een ritueeltje van dat het kleine lampje aan gaat als je het verhaaltje hebt gelezen, klets nog wat en dan gaan...

Kay heeft namelijk een krokodille kamer en natuurlijk ook een krokodillelamp. Natuurlijk ontzettend stoer als die aan is! Hier geven we dus altijd samen een flink applaus als hij aan gaat hahahha


 
Hij dus sneller dan verwacht een happy mum and son!!


 
Esmé mv Kay
 
Bedankt voor jullie lieve reactie en jullie verhalen. Was een weekendje weggegeweest dat was wel even lekker.
Het slapen gaat nog steeds niet hoe we het willen maar het gaat al ietjes beter.

Esmé bedankt voor je tip ik ga vandaag nog een leuk nachtlampje halen!

Liefs Esther
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan