pfff, heb zo'n naar gevoel

[ANONYMOUS_USERNAME]

Denk dat het naar aanleiding was van de aflevering van Char. Normaal gesproken kijk ik dat niet, maar ik was aan het zappen en toen ging het over een kindje dat verbrand was.


Het jongetje van drie klom via de kinderstoel op het aanrecht over het gasfornuis. De electrische ontsteking ging aan en de gevolgen waren vreselijk.


Gisteren dat bericht van die achterlijke kerel in Belgie….

Lucas wekt bij mij het meest heftige gevoel op wat er bestaat. Ik ben alleen zwanger geweest, alleen bevallen, heb alles samen met mijn moeder gedaan en dat was super! Lucas is voor mijn gevoel heel erg van mij. Ik kan hem ook moeilijk delen en ik vind het heel vervelend als ik de controle niet heb. Vindt het vreselijk als hij 1x in de 2 weken de zaterdag naar zijn vader gaat. Ik wil zelf met hem… en letten ze dan wel goed op? Rent hij dan niet zo maar het erf af en laten ze hem niet alleen als hij in bad zit?
 

Als je dan dat van Char zag, dan raak ik helemaal van slag. Stel je voor dat er op een dag wat met je kind gebeurt…. Of als er wat met mij gebeurt, dan kan hij mij later niet eens herinneren. Dat beangstigd mij heel erg de laatste tijd.

Iedere avond voor hij gaat slapen zeg ik; mama houd van jou, het allermeeste en dan zegt hij… mmmm kom kroelen mama!

Soms wel heftig hoor, mama zijn.
 

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik snap helemaal wat je bedoelt, al voed ik mijn kinderen dan wel samen  met hun papa op. Ik denk dat iedere moeder dit herkent! Sinds ik moeder ben gaan dit soort nieuwsberichten door merg en been...

Gelukkig heb ik er niet zoveel last van om Isis en Nika aan anderen over te laten. Alhoewel... met het kdv heb ik geen moeite, maar een oppas vind ik bijvoorbeeld alweer lastiger. Het liefst alleen als ze al slapen! Dan kan er niet zoveel gebeuren... Als ik overdag oppas nodig heb dan vertrouw ik ze eigenlijk alleen aan mijn zussen (maar die werken ook gewoon) of aan mijn schoonmoeder (maar die woont een uur hier vandaan) toe.

Groetjes,
Myrna

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Cynthia (huh, schrijf ik het wel goed zo?)
Laat je niet gek maken hoor! Ik zou zeker niet naar dat soort rare programma's kijken.
En je mag best een beetje vertrouwen hebben in je naaste familie. Jou kleintje is voor hen en voor je ex ook een oogappeltje. En zij willen ook niet dat er wat gebeurt.
Ik snap ook wel dat niemand zo goed oplet als mamma, maar het is belangrijk (ook voor je kind) dat het af en toe los van jou is. Zo ontwikkelt je kind ook een eigen identiteit. Los van jou. En daardoor zal ze echt niet minder van je gaan houden hoor. Juist meer. Jullie band is sterk genoeg om een dagje bij een ander te overleven. Een moeder die een kind geeft wat het nodig heeft (en dat is dus ook leren zelfstandig te zijn, en opvoeden waar nodig) is de beste moeder die er is. Je moet er alleen zelf nog even een goed gevoel bij krijgen.
Misschien is er wel een goed boek over of zo, die je een beetje ondersteund in hoe je hier tegen aan moet/kan kijken.
Heel veel sterkte ermee, en nogmaals: Laat je niet gek maken door wat je hoort en ziet. Want dan kan beter iedereen onderduiken en nooit meer de deur uitgaan, er gebeuren zoveel gekke dingen op deze wereld. Het meeste weten we niet eens. Maar daar ga ik m'n leven niet door laten leiden hoor. Mijn leven is mijn leven, en ik ga niet bang zijn voor iets wat er nog niet eens is.
Liefs NElleke