Gisteren heb ik dus mijn gesprek gehad.
Ik heb er heel bewust hier nog niets over gezegd omdat ik even één en ander wilde afwachten.
het was een heel positief gesprek en ik heb zeker een goede indruk gemaakt, maar wat ik ook wel wist, er zit een gat in mijn kennis. Zonder al te gedetailleerd te gaan, ik heb veel ervaring maar niet op het specifieke gebied waar ik nu naar gesolliciteerd had, en tja dat was juist de uitdaging.
Echter ze zijn naar zoveel mensen op zoek dat ze nu geen mensen hebben om me te begeleiden in het opdoen van die kennis die ik zo hard nodig zou hebben. Ze waren er van overtuigd dat ik het wel zou kunnen, maar ze vonden het niet fair om me zo in het diepe te gooien.
Maar goed nu heb ik zelf aangegeven in ieder geval te weten waar mijn kennisgebrek zit, en daar mee aan de slag te gaan. Over een x-aantal maanden (dat zullen er dan minimaal 8 zijn, maar dat weten zij nog niet) gaan we dan weer in gesprek. Ze hopen dat het bij hun wat minder hectisch is op dat moment en als ik al wat van het gat gedicht heb dan kan het alsnog wat worden.
Kortom een hele nette afwijzing dus, waarbij ik zeker op dit moment geen rotgevoel heb.
Eigenlijk ben ik een klein beetje opgelucht, want het zou wel pezen geworden zijn met de cursussen en te halen examens zijn geweest en dat terwijl ik toch ook aan die kleine moet denken. Kortom helemaal verdrietig ben ik niet en ik weet nu wel wat me de komende maandne te doen staat.
Zo meiden en nu gaat Miep genieten
Kus
Miep
Ik heb er heel bewust hier nog niets over gezegd omdat ik even één en ander wilde afwachten.
het was een heel positief gesprek en ik heb zeker een goede indruk gemaakt, maar wat ik ook wel wist, er zit een gat in mijn kennis. Zonder al te gedetailleerd te gaan, ik heb veel ervaring maar niet op het specifieke gebied waar ik nu naar gesolliciteerd had, en tja dat was juist de uitdaging.
Echter ze zijn naar zoveel mensen op zoek dat ze nu geen mensen hebben om me te begeleiden in het opdoen van die kennis die ik zo hard nodig zou hebben. Ze waren er van overtuigd dat ik het wel zou kunnen, maar ze vonden het niet fair om me zo in het diepe te gooien.
Maar goed nu heb ik zelf aangegeven in ieder geval te weten waar mijn kennisgebrek zit, en daar mee aan de slag te gaan. Over een x-aantal maanden (dat zullen er dan minimaal 8 zijn, maar dat weten zij nog niet) gaan we dan weer in gesprek. Ze hopen dat het bij hun wat minder hectisch is op dat moment en als ik al wat van het gat gedicht heb dan kan het alsnog wat worden.
Kortom een hele nette afwijzing dus, waarbij ik zeker op dit moment geen rotgevoel heb.
Eigenlijk ben ik een klein beetje opgelucht, want het zou wel pezen geworden zijn met de cursussen en te halen examens zijn geweest en dat terwijl ik toch ook aan die kleine moet denken. Kortom helemaal verdrietig ben ik niet en ik weet nu wel wat me de komende maandne te doen staat.
Zo meiden en nu gaat Miep genieten
Kus
Miep