Hallo, ik wilde even iets over mijn ervaring vertellen waar ik nu mee te kampen heb. Het is namelijk zo dat ik een enorme pijn heb in mijn linkerlies, die trekt door naar mijn been en daardoor kan ik op een gegeven moment niet meer lopen. Ik ben 35 weken zwanger en hoef dus nog "maar" 5 weken. Maar ik heb al een kleintje van bijna 1 jaar (9 juli jarig) en die moet ik nu uit handen geven want ik kan ze niet verzorgen. Ik heb in het begin van de week naar de vk gebeld met de vraag wat het is en wat ik eraan kan doen. Ze heeft uitgelegd dat het het kindje is dat tegen mijn schaambeen/lies drukt en dat ik er niets tegen kan doen. Het kwam er op neer dat ze zei, je bent zwanger! Joehoe! Dat had ik nog niet in de gaten! Ik voelde me niet begrepen en was best overstuur. Ze zei ook nog dat ik geluk had want sommige vrouwen hebben dit al bij de 20 weken. Ja, dat is natuurlijk erg maar daar heb ik verder niks aan. Maar een paar dagen later moest ik toch naar de praktijk en kreeg een andere vk (ze werken er hier met 2 en soms een stagaire) en mijn hoop was op haar bevestigd omdat zij meestal wel wat meer begrip kan tonen. Maar kreeg ik die stagaire en die scheepte me ook al af met het feit dat ik zwanger ben! Zoek het maar uit! En dat niet alleen ze wist ook nog te vertellen dat het alleen maar erger kon worden! Maar ik had zoiets van, ik kan zo niet door! Mijn man moet hier alles in het huishouden doen en werkt zelf ook al 60 uur in de week, hoe moeten we dat redden? Ik ben net met verlof en dacht even lekker te gaan genieten van mijn dochter. Over een tijdje moet ze haar aandacht toch delen met het ander kindje. Maar nou ben ik vanochtend naar de huisarts gegaan en die verwees mij door naar de fysio! He,he! Eindelijk iemand die wel iets voor me wilt doen! Ik weet natuurlijk niet of het helpt (maar ik heb natuurlijk wel grote hoop!) maar het feit dat eindelijk iemand naar me luisterd! Ik ben echt niet z'on aansteller die al begint te piepen bij elk klein pijntje. Ik ben best hard voor mezelf dus als ik dan eindelijk aan de bel trek dan is er ook echt iets! En dan wordt je zo behandeld, het viel me erg tegen. Ik mis mijn kleintje en ik zit de hele dag te zitten. Maar ik heb geen keus. Maar wat ik eigenlijk met mijn verhaal wil vertellen is dat je je niet met een kluitje in het riet moet laten sturen! Het is nogal makkelijk gezegd je bent zwanger! Leer er maar mee leven! Hoe moet ik die bevalling straks doen als ik zoveel pijn heb dat ik me amper durf te bewegen? Maar hopelijk wordt er nu iets aan gedaan en krijg ik wat meer rust en mag ik weer zelf voor mijn kleintje zorgen want dat vind ik toch het allerbelangrijkste!
pijn in de lies
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Hallo,
Ik begrijp je helemaal hoor, dat je geen fijn gevoel hebt over je verloskundigen. Bij mijn eerste zwangerschap had ik precies met zulke mensen te maken (je bent niet de enige die zwanger is, miljoenen vrouwen zijn voor je zwanger geweest...). Nou, ik heb dus helemaal geen fijne herinneringen aan die zwangerschap, en dit beïnvloedt enorm ook deze zwangerschap. Ik heb ook heel lang gewacht om weer nog een kind te krijgen, ik durfde gewoon niet meer.
Over de pijn in de lies heb ik ook de laatste dagen (ik ben nu 34+5), maar gelukkig niet de hele dag door. Ik had/heb wel last van mijn bekken, maar volgens de gynaecoloog was "normaal". Dus ik heb, net als jij, me laten verwezen door de huisarts naar een mensendieck therapeute. Ik weet niet waarom verloskundigen en gynaecologen zo zijn, maar ik heb inmiddels geleerd om gewoon bij de huisarts aan de bel trekken als er iets is.
Wat de bevalling betreft, je zult zeker pijn hebben (dat weet je al
), maar ik denk niet dat die pijn in je lies het nog erger zal maken. De mensendieck therapeute heeft me vertelt dat omdat tijdens een bevallig alles soepeler wordt, dan zal ik juist minder last hebben van mijn bekken. Ik denk dat voor de lies hetzelfde geldt.
Veel succes en sterkte
Julia
Ik begrijp je helemaal hoor, dat je geen fijn gevoel hebt over je verloskundigen. Bij mijn eerste zwangerschap had ik precies met zulke mensen te maken (je bent niet de enige die zwanger is, miljoenen vrouwen zijn voor je zwanger geweest...). Nou, ik heb dus helemaal geen fijne herinneringen aan die zwangerschap, en dit beïnvloedt enorm ook deze zwangerschap. Ik heb ook heel lang gewacht om weer nog een kind te krijgen, ik durfde gewoon niet meer.
Over de pijn in de lies heb ik ook de laatste dagen (ik ben nu 34+5), maar gelukkig niet de hele dag door. Ik had/heb wel last van mijn bekken, maar volgens de gynaecoloog was "normaal". Dus ik heb, net als jij, me laten verwezen door de huisarts naar een mensendieck therapeute. Ik weet niet waarom verloskundigen en gynaecologen zo zijn, maar ik heb inmiddels geleerd om gewoon bij de huisarts aan de bel trekken als er iets is.
Wat de bevalling betreft, je zult zeker pijn hebben (dat weet je al
), maar ik denk niet dat die pijn in je lies het nog erger zal maken. De mensendieck therapeute heeft me vertelt dat omdat tijdens een bevallig alles soepeler wordt, dan zal ik juist minder last hebben van mijn bekken. Ik denk dat voor de lies hetzelfde geldt.Veel succes en sterkte
Julia
Wat een akelige verhalen allemaal. Hebben jullie wel eens overwogen om een klacht in te dienen bij de klachtencommissie? Mijn vriendin had ook zo'n ervaring met haar verloskundige die gewoon niet luisterde en die is overgestapt en heeft een klacht ingediend. En die verloskundige was daar niet blij mee.
Ik ben blij dat ik bij een hele aardige praktijk zit, ik moet nog 4 weken.
Ik ben blij dat ik bij een hele aardige praktijk zit, ik moet nog 4 weken.
Om te beginnen je bent geen zeurpiet. Een zwangerschap is niet niks voor een lichaam en daar hebben sommige vrouwen meer last van dan andere en dat zegt niks over je gezondheid of geestelijke toestand. Het is gewoon heel zwaar vooral tegen het einde aan. Ik had ook heel veel last van de streek lies-heup etc. en heb de laaste 6 weken ook bijna niet kunnen lopen. Gelukkig voor mij had ik geen ander kindje rondlopen waar ik voor moest zorgen. Maar wonder boven wonder toen het kindje bij mij eenmaal was ingedaald (een dag voor haar geboorte) was de pijn een stuk minder en heeft de bevalling en het opvangen van de weeen gewoon kunnen plaatsvinden. Onthoud dat een vrouwen lichaam gemaakt is voor een kind te baren en dat dit ook meestal lukt. Ook jij zult dit klusje wel klaren en een prachtig kind op de wereld zetten. Het klint een beetje "ouderwets" maar het is wel zo! En als je echt bij de pakken neerzit denk dan maar aan het wel bekende cliche : over 5 weken heb je een prachtig kind in je armen en ben je alle pijn en kwaaltjes zo vergeten.
Succes ermee en sterkte deze laatste loodjes.
Succes ermee en sterkte deze laatste loodjes.
Hoi hoi,
Ik had al vrij vroeg in de zwangerschap pijn in mijn lies en die straalde door naar benen, bekken en rug. Bang als ik was voor bekkeninstabiliteit, meteen naar de huisarts gegaan. Ik ben ook niet zo'n pieperd, maar hanteer wel het motto: voorkomen is beter dan genezen! De huisarts stuurde me door naar de fysio en daar bleek het een peesontsteking te zijn, veroorzaakt door het extra gewicht dat ik mee aan het torsen was sinds de zwangerschap en mijn daardoor veranderde en verkeerde houding. Met wat oefeningen en therapie (en heel goed op mijn houding letten, vooral bij het lopen) was ik er na een paar weken vanaf.
Trek gewoon altijd aan de bel, als de vk je niet serieus neemt, ga je naar de huisarts en andersom. Jij kent je eigen lichaam het beste! En het zal er best allemaal bijhoren, maar dat wil toch niet zeggen dat je de pijn dan maar voor lief moet nemen? Ik hoop dat de fysio bij jou net zo goed helpt als bij mij!
Ik had al vrij vroeg in de zwangerschap pijn in mijn lies en die straalde door naar benen, bekken en rug. Bang als ik was voor bekkeninstabiliteit, meteen naar de huisarts gegaan. Ik ben ook niet zo'n pieperd, maar hanteer wel het motto: voorkomen is beter dan genezen! De huisarts stuurde me door naar de fysio en daar bleek het een peesontsteking te zijn, veroorzaakt door het extra gewicht dat ik mee aan het torsen was sinds de zwangerschap en mijn daardoor veranderde en verkeerde houding. Met wat oefeningen en therapie (en heel goed op mijn houding letten, vooral bij het lopen) was ik er na een paar weken vanaf.
Trek gewoon altijd aan de bel, als de vk je niet serieus neemt, ga je naar de huisarts en andersom. Jij kent je eigen lichaam het beste! En het zal er best allemaal bijhoren, maar dat wil toch niet zeggen dat je de pijn dan maar voor lief moet nemen? Ik hoop dat de fysio bij jou net zo goed helpt als bij mij!