pittig karakter

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi allemaal !

Onze dochter van 2,5 jaar oud heeft een onzettend pittig karakter, een echte kattekop zullen we het maar noemen. Ze praat al heel goed voor haar leeftijd dus verbaal staat ze ook haar mannetje ! Omdat ze nu midden in de "peuterpuberteit"zit vind ik het opvoeden  op het moment ontzettend moeilijk  en heb er best veel verdriet van dat  er bijna dagelijks van die botsende momenten zijn. Als ik de theorieen van "schatjes"en "supernanny" moet geloven zijn dat de beste manieren om je kind te laten luisteren maar ik ondervind nu aan den lijve zeg maar dat het toch niet altijd werkt bij onze dochter. Het wordt voor mij als moeder ook steeds moeilijker om me echt te beheersen en geen corrigerende tik te geven, heb daar zo'n schuldgevoel bij achteraf, voel me dan echt een super slechte moeder.

Ik zoek echt advies van jullie mama's die ook zo iets hebben meegemaakt of er nog in zitten.

Liefs Kirsten (moeder van Briseis)

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

volgens mij zijn er maar weinig kinderen die deze fase niet meemaken, iedereen zal jouw verhaal dus herkennen.
Ik kan me ook heel goed voorstellen hoor dat je weleens geneigd bent om ze een klap te geven, helaas heb ik dat bij mijn dochter ook al een paar keer gedaan en meteen heb ik dan spijt en barst ik dan zelf bijna in huilen uit.
Het helpt natuurlijk wel even want ze schrikt ervan en de bui is over maar op de lange termijn levert het weinig op en IK wil dit niet voor mijn kind.
Ik heb een tijdje geleden een gordontraining gedaan en daar leerde ik wel veel.
Wat ik onder andere leerde is dat het negeren echt een goede manier, maar dan ook echt stuctureel negeren bij negatief gedrag.
Dus niet de ene keer wel en de andere keer niet reageren, want dan werkt het niet.
En je kunt ook niet alles negeren waarschijnlijk, want zo heb ik bij mijn eigen dochter dat ze haar broertje weleens slaat of omduwt, dat kan ik dus niet negeren want ze doet hem pijn, wat ik vaak wel doe in zo'n situatie is mijn zoontje oppakken en knuffelen en haar geen aandacht geven en dat vindt ze toch niet leuk.
Het is moeilijk hoor, mijn man en ik hebben er ook vaak mot over, de een weet het dan beter dan de ander of hij zegt tegen mij "daar moet je echt iets mee hoor"ja duh alsof ik dat niet probeer weet je wel.
Opvoeden is nu eenmaal moeilijk, je probeert het goed te doen en wilt het gezellig hebben met je kids en dat lukt nu eenmaal niet altijd.
Geniet van de dingen die wel leuk zijn, probeer desnoods wat vaker met haar iets samen te doen, probeer juist naar die dingen te kijken die wel gezellig zijn.
Schrijf desnoods 's avonds een paar dingen op (of bedenk ze gewoon)  die heel erg leuk waren, vaak als er zo'n negatieve dag is geweest vergeet je de leuke dingen, en die zijn er toch echt iedere dag ook wel hoor.
veel sterkte met deze fase, het gaat echt over moet je maar denken.
groeten Martine