Pittig of tijdelijk kwaad?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Goedemiddag,

Mijn dochtertje is bijna 11 maand en de laatste 2 weekjes kan ze echt heel kwaad worden als het niet gaat zoals zij wil.
UIteraard geven we daar niet aan toe.

Is dit normaal voor deze leeftijd? Is dit een tijdelijk trekje (ten behoeve van haar ontwikkeling) of is het een pittige tante?

Wie herkent dit en heeft tips voor mij om hiermee om te gaan?

Alvast bedankt!!!!!!!!

 
Heb een dochter van ruim 10 maand, een pittige tante volgens de vk en gyn een uur na de geboorte   .

Vorige week waren we allemaal wat ziek en zijn we wat toegeeflijk geweest (op de arm in slaap en niet zoveel in de box). Ben sinds 2 dagen weer terug naar consequent aanpakken, en sindsdien is het krijsen af en toe. Ik denk dat het bij de leeftijd hoort.
(tot 3 weken  huilde ze vrijwel niet). Ik negeer het meestal, af en toe leid ik haar wat af. Ik geef er in ieder geval niet aan toe, let er ook op dat ik haar pas weer uit de box haal als ze helemaal gekalmeerd is.
Ik denk dat consequent zijn ook  voor de kinderen zelf het meest duidelijk is!  
 
Mijn dochtertje van ruim 10 maanden heeft ook eigenlijk de hele periode helemaal  niet gehuild en van haar zeiden ze ook vlak na de geboorte dat het een pittige tante is. Nu begint ze wat vaker te huilen als ik weg loop of als ze veel te moe naar bed gaat en ik dan weg loop. ) Mopperen of dreinen als ze haar zin niet krijgt is ook regelmatig aan de orde. Of....als ik nee zeg; iets anders weigeren wat ik van haar wil. Bijv. als ze haar pap niet wil eten. Ze wijst dan naar een speeltje wat op tafel ligt en als ik het haar geef dan gaat ze wel verder eten. De tijd van heel consequent zijn is voor ons ook duidelijk aangebroken en ik  roep al heel veel; Nee, Maud! De ene keer luistert ze hier goed naar en de andere keer niet. Ze herkend het wel want ze schud nee met haar hoofdje bij dingen die ze eigenlijk niet mag soms doet ze het dan toch en andere keren schud ze nee, kijkt mij aan  en gaat iets anders doen.
Als ze haar zin niet krijgt wil ze ook nog wel met haar neus gaan snuiven en haar lipje optrekken. Erg grappig en probeer dan maar niet te lachen!!!
 
Uiteraard is de toon waarop je nee zegt belangrijk en afleiden doe ik ook.

Ze zeggen dat kindjes op die leeftijd Nee nog niet zouden begrijpen maar ik ben er van overtuigd dat dat wel zo is. Alleen zijn ze het snel weer kwijt / of de verleiding is te groot. En ze snappen natuurlijk nog niet waarom iets niet mag maar dat iets niet mag dat snappen ze echt wel!
 
Mijn zoontje wordt deze week 1 jaar maar zit ook in zo'n fase. Hij is ook druk bezig met zijn tandjes enzo dus daar zal het ook wel aan liggen, maar als hij zijn zin niet krijgt kan hij ENORM brullen. Ik word er af en toe helemaal dol van... Dus ben ik gaan proberen om tegen hem te zeggen: Nee, er is niets om te huilen (met zo'n strenge stem hahaha, ik lijk mijn moeder wel) en wonder boven wonder werkt het vaak. Ik krijg dan wel een verschrikkelijk schattig pruillipje te zien waar ik dan vertederd om moet lachen.... en dan lacht hij ook... wat voor mij dan weer bevestigd dat meneer kijkt hoever hij kan gaan met mama.

Maarja... sterkte...!

Groetjes
Yvonne
mama van Alex
 
ik heb ook zo'n pittig mannetje rondlopen, hij is inmiddels al weer 20 maanden maar kan soms erg boos worden als iets niet lukt of als hij zijn zin niet krijgt.
Het is een fase, ze kunnen het immers nog niet verwoorden en ja als iemand mij niet begrijpt kan ik ook weleens boos worden.
Niet teveel aandacht aan geven en niet bij iedere boze bui haar zin geven want dan is het hek van de dam, ik was er vaak toe geneigd om maar van het gezeur af te zijn, maar helaas het wordt daardoor alleen maar erger.
Dus consequent zijn is de beste oplossing.
succes ermee. Martine
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan