en dat heb ik dus....
met week 10 zat ik ineens tot mn knieen onder het bloed. het gevoel dat er deze zwangerschap iets niet goed was klopte dus wel en ik dacht dan ook dat ik ons pukkie kwijt zou zijn.
het eerste, dichtstbijzijnde ziekenhuis dat ik belde( ik liep in het tuincentrum op een kerstshow) stuurde me naar huis met de mededeling te wachten tot ik het vruchtje zou verliezen. mijn "eigen" ziekenhuis liet me direct komen naar de spoedeisende. ik lag dus om half 4 ineens in het ziekenhuis en om half zeven kreeg ik een inwendige echo.
alles bleek prima te zijn met pukkie, goed gegeroeid en niets aan de hand. probleem is dat de placenta volledig over de baarmoedermond heen ligt en dat was gaan scheuren en dus bloeden. in het ziekenhuis grapten ze al dat ik een strippenkaart zou krijgen.......joepie. normaal gesproken treden de eerste bloedingen pas op rond 24 weken en word het met de 20 weken echo vastgesteld, ik ben er dus vroeg bij. ze hebben me wel verteld dat de placenta nog kan weggroeien van waar hij nu ligt. helaas bleek alleen gisteren bij de controle dat dit nog geen millimeter was gebeurt.....dat houdt dus in dat ik nog steeds rustig aan moet doen, niet mag sjouwen en zwaar tillen, niet werken, niet verder dan een half uur van het ziekenhuis, geen samenleving, niet te lang wandelen/fietsen en meer van dat gedoe....leuk als je nog 6 maanden moet. ook die ga ik waarschijnlijk niet uitlopen, als ik met 32 weken b.v een bloeding krijg word pukkie gehaald. in ieder geval word het een keizersnede als er niets veranderd, en die kans is klein....
ik mag dus geen drol. had net een nieuwe baan gevonden en die heb ik dus af moeten zeggen. ben ook niet het typ om niets te doen....waardeloos dus.
ik ben benieuwd of er hier nog meer dames zijn die hier ervaring mee hebben en hoe die ervaring is/is geweest.
groetjes en geniet,
vicky
met week 10 zat ik ineens tot mn knieen onder het bloed. het gevoel dat er deze zwangerschap iets niet goed was klopte dus wel en ik dacht dan ook dat ik ons pukkie kwijt zou zijn.
het eerste, dichtstbijzijnde ziekenhuis dat ik belde( ik liep in het tuincentrum op een kerstshow) stuurde me naar huis met de mededeling te wachten tot ik het vruchtje zou verliezen. mijn "eigen" ziekenhuis liet me direct komen naar de spoedeisende. ik lag dus om half 4 ineens in het ziekenhuis en om half zeven kreeg ik een inwendige echo.
alles bleek prima te zijn met pukkie, goed gegeroeid en niets aan de hand. probleem is dat de placenta volledig over de baarmoedermond heen ligt en dat was gaan scheuren en dus bloeden. in het ziekenhuis grapten ze al dat ik een strippenkaart zou krijgen.......joepie. normaal gesproken treden de eerste bloedingen pas op rond 24 weken en word het met de 20 weken echo vastgesteld, ik ben er dus vroeg bij. ze hebben me wel verteld dat de placenta nog kan weggroeien van waar hij nu ligt. helaas bleek alleen gisteren bij de controle dat dit nog geen millimeter was gebeurt.....dat houdt dus in dat ik nog steeds rustig aan moet doen, niet mag sjouwen en zwaar tillen, niet werken, niet verder dan een half uur van het ziekenhuis, geen samenleving, niet te lang wandelen/fietsen en meer van dat gedoe....leuk als je nog 6 maanden moet. ook die ga ik waarschijnlijk niet uitlopen, als ik met 32 weken b.v een bloeding krijg word pukkie gehaald. in ieder geval word het een keizersnede als er niets veranderd, en die kans is klein....
ik mag dus geen drol. had net een nieuwe baan gevonden en die heb ik dus af moeten zeggen. ben ook niet het typ om niets te doen....waardeloos dus.
ik ben benieuwd of er hier nog meer dames zijn die hier ervaring mee hebben en hoe die ervaring is/is geweest.
groetjes en geniet,
vicky