Vanochtend zijn we naar de orthopeed geweest, dr. Itz. Lynn heeft inderdaad een heupdysplasie en krijgt een Camp-spreider. Gelukkig hoeft ze 'm alleen maar om als ze slaapt, overdag en 's nachts, dan kan ze als ze wakker is gewoon lekker vrij spelen.
Het duurde allemaal wel erg lang, om 8.15 uur hadden we de afspraak, maar na half 9 waren we pas aan de beurt. Toen moesten we nog naar de instrumentmaker, een afspraak maken voor een nieuwe echo en weer terug om die afspraak door te geven aan dr. Itz, wat hem eigenlijk weer niet uitkwam (hij wil erbij zijn als die echo gemaakt wordt) en dus moesten we weer wachten tot het één en ander geregeld was.
Nou ja, voordeel van al dat uitlopen was dat ik Lynn nog een voeding zelf kon geven, voordat ik naar mijn werk ging. Daardoor was ik trouwens wel errug laat op mijn werk: half 11! Maar er was niemand die het opviel, allemaal lekker gestresst aan het werk, hihi. Ik heb op mijn gemak mijn post doorgelezen, afspraken gemaakt en vooral veel bijgekletst met mijn collega's. Natuurlijk kon ik wel 20 keer hetzelfde verhaal vertellen over Lynn en haar heupjes en het flesweigeren.
1 collega waarmee ik ook een avondopleiding heb gedaan, is een beetje overspannen geworden, doordat ik weg was! Ik kreeg er wel even een brok van in mijn keel, het is wel fijn dat je gemist wordt, maar zo erg...
Ik kwam trouwens allemaal Rennies tegen in mijn kastje, tas, enz. Echt raar dat dat nog maar zo kort geleden is, die zwangerschapskwaaltjes.
Mijn moeder past op dinsdag altijd op, dus was het aan haar om Lynn aan de fles te krijgen. Gelukkig heeft ze niet vreselijk liggen brullen, maar veel gedronken heeft ze ook niet. Uiteindelijk heeft ze het verdikt met nutriton met een lepeltje gegeven en heeft Lynn zo 50 ml op. En ik was lekker vroeg thuis voor de volgende voeding.