PLS HELP! ben ik onredelijk m.b.t. alimentatie vragen?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi iedereen,Mijn ex (32) en ik (24) hebben een zoontje van ruim 4 jaar oud. We zijn erg moeizaam uit elkaar gegaan, op dat moment was hij werkloos en heb ik besloten geen alimentatie van hem te vragen. Na een lange periode kon ik het niet meer aan elkaar vast knopen en is hij 50,- per maand gaan betalen, later is dit verhoogd naar 65.Niet lang hierna kreeg mijn ex werk. Zoonlief was 1 keer in de 3 weekenden bij hem en op vrijdag (ik had voor die dag geen oppas). Dit betekende dat zoonlief voortaan op maandag EN vrijdag naar de opvang moest. Ik heb hem gevraagd of hij dan de kosten van de opvang wilde delen met mij gezien het mij geen geld hoeft te kosten als hij ineens werk heeft. Wilde hij niet, terwijl ik in alle redelijkheid denk dat we deze kosten zouden moeten delen! Zoonlief gaat inmiddels naar school en zijn de kosten voor de opvang (tijdelijk) vervallen, binnenkort ben ik genoodzaakt weer fulltime te werken (naast mijn HBO studie) en zal zoonlief 2 dagen naar de opvang moeten. Mijn moeder past 2 dagen (di en do) op en de oma van vaders kant ook 1 dag (wo). Ik heb berekend wat een kind redelijkerwijs kost op deze leeftijd, ik ben uitgekomen op 257,- (gemiddeld, inclusief alle kleding/jassen/schoenen/douchen/wassen/eten etc etc). Mijn ex werkt 20-25 uur, verdient daar een minimumloon, daarnaast heeft hij een eigen onderneming waar hij ook inkomsten uit haalt. Verder haalt hij daar ook zwart geld uit, hij verdient dus veeeel meer dan is geregistreerd. Hij verdient gemiddeld net niet twee keer modaal (op papier net iets minder dan modaal). Ik zou willen dat hij 128,50 betaalt + alle bijkomende kosten zoals contributies sportschool/schoolreisjes/zijn verjaardag/schoolboeken/schoolgeld etc. etc.. Deze kosten kunnen we delen op het moment de rekening komt en hoeft dus niet in het maandelijkse bedrag te worden verwerkt. Ik vraag al niet eens meer om een bijdrage in de opvang, want daar gaat hij sowieso niet mee akkoord. Hij vindt namelijk dat het mijn verantwoordelijkheid is dat ons kind opvang heeft op de dagen dat wij werken.Hij vindt mijn voorstel enorm onredelijk en vindt het bedragje dat hij nu betaalt eigenlijk al te veel. Ben ik nou echt onredelijk? Ik hoop hier onafhankelijk advies te krijgen. Ik wil namelijk geen rechtszaak om geld maar vind wel dat hij zijn verantwoordelijkheid moet nemen ten aanzien van ONS zoontje.

Ik wil jullie in ieder geval bedanken voor het lezen van mijn bericht en evt. het advies want ik weet inmiddels niet meer wat ik moet.
 
Ik heb zelf nog geen kinderen helaas maar kom uit een gescheiden gezin en zie genoeg vrienden om me heen die. Kids hebben en uit elkaar zijn. Je hebt recht op kinder alimentatie. Ben je ook gertrouwd geweest dan heb jij okk recht op partner alimentatie. Schaam je er niet voor. Laat het bedrag wettelijk vaststellen zodat hij t moet betalen en er geen verwarring over kan ontstaan. Mijn vader heeft nooit 1 cent voor mij betaald en dan heb ik hem heeeeeeeeeelll lang kwalijk genomen. We hadden t niet breed en meneer leefde als god ik Frankrijk. Mijn advies is laat wettenlijk vastleggen wat hij moet betalen. Kan ook met 5 kaar terugwerkende kracht. Het is ook zijn kind en dus niet meer dan normaal dat hij meedraagt in de kosten. Zet desnoods wat je niet van de gekregen alimentatie gebruikt op een spaarrekening voor je zoontje. Echt meis voel je niet schuldig. Je hent er recht op. En vergeet niet t is niet voor kou maar voor je zoontje. Dus hoef je ke miet schuldig te voelen want je kleine vent kan je zo wel een goeie toekomst geven en die last hoef je niet alleen te dragen. Dikke kus
 
Heel simpel, jij hebt jullie zoontje de meeste tijd, dus komt hij er nog genadig vanaf met de helft. Wat mutsie al zegt, laat het even uitzoeken en vast leggen wat hij zou moeten betalen. Dat is uiteraard gebaseerd op het "witte" inkomen. Maar als ik het zo lees, kan hij prima van zijn zwartverdiende centjes leven. Vraag juridische hulp voor de berekening. Het is tenslotte ook zijn kind.
 
Juridisch gezien zou hij meer moeten bijdragen dan hetgeen ik hem vraag, ik wil er alleen geen strijd van maken en het is ook niet mijn intentie om hem 'kaal te plukken'. Het gaat mij er puur om dat hij bijdraagt in de behoeften van zoonlief. Dit wil ik graag in goed overleg, ik hoop hem er morgen van te overtuigen dat het verstandig is gezamenlijk een advocaat te nemen zodat we er misschien/hopelijk toch samen uit komen.
 
Heel veel succes en ik snap dat je t grvoel hebt m kaal te plukken als je vraagt waar je recht op hebt maar schat t is voor je kind. Vergeet dat niet. Dat bedrag waar je recht op hebt is niet voor niets wettelijk vastgesteld. Zet t voor je zoon op een spaarrekening voor later. Een studie kost ook een godsvermogen en zo investeren jullie wel alle 2 in zijn toekomst. Echt meis hoop dat je je schuldgevoel opzij kan zettenen aan je zoon kan denken. Miscien red je t nu met de helf van t bedrag maar syrstraks wil je zoontje studeren en heb je geen buffer. Dan sla je jezelf voor je kop dat je niet gevraagd heb waar je recht op heb. Denk er goed over na.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan