post partum uitputting

[Anoniem]

Hoi,

Ik las hier ergens over geenrozewolk.nl en ben voor de grap eens gaan kijken. Toen ik het stukje over post partum uitputting las viel mijn mond een beetje open; dat heb ik ook!!!
Moe, moe, moe en daardoor kan ik dingen niet meer in perspectief zien. Vlekken die er niet uit gaan na de was worden een drama en zijn reden voor een huilbui, dat soort zaken. Dat labiele gedrag, die vermoeidheid, dat ben ik helemaal niet, dus ik begon me wel een beetje zorgen te maken
Ik kon het eerst niet goed plaatsen, een depressie was het niet, want, nou ja, ik was niet depressief. Zat een beetje te twijfelen of je een ppd kon hebben zonder depressieve gevoelens. Was ik dan nog aan het ontzwangeren terwijl ik hier in de eerste maanden geen last van had? Of was ik dan aan het mutsen?

Ik weet het, het is gewoon een stom label wat ik er op wil plakken, en het enige wat ik nodig heb is rust in mijn hoofd en wat ruimte in de dagelijkse gang van zaken. Dus ik ga mezelf even op een dieet zetten van veel groente/fruit/vis, veel wandelen en vooral van veel lekkere boeken in weg te duiken! Gelukkig is vriend-lief super lief en heel behulpzaam, dus met wat rust, ritme en regelmaat voor mama kom ik er snel weer bovenop!

KT

 

[Anoniem]

Hoi KT,
Hier ook erg veel herkenning in het stukje over pp-uitputting!
Ook ik ging heel erg twijfelen aan mezelf. Na de eerste ben ik wel depressief geweest, dus ik wist dat het dat niet was, maar toch zat ik niet lekker in mijn vel.
Toen las ik dat stukje en weet nu wat het is.
Stom hé, dat we overal een naam voor moeten hebben. Maar ik denk dat het ons helpt om het een plekje te kunnen geven en er mee om te kunnen gaan.
Neem idd de tijd voor jezelf, maar daar ben je al hard mee bezig, zo te lezen.
Ik doe mijn best, maar het wil nog niet echt lukken, mede doordat mijn vriend het ook altijd superdruk heeft.
Maar het komt vast allemaal weer goed.
Liefs Sil

 

[Anoniem]

Hoi KT,

Ook ik herken je gevoelens, ik voel me al 9 maanden zo ontzettend kl*te ondanks ik antidepressiva slik. Ik zit de laatste tijd ook weinig op het forum omdat ik elke dag doodmoe ben en nergens geen zin meer in heb. Je moet het tijd geven en proberen zo veel mogelijk te rusten misschien kunnen jullie een (korte) vakantie plannen? Ik heb 4 maanden tegen die negatieve gevoelens gevochten tot ik helemaal overstuur bij de huisarts terecht kwam en mijn gevoel gelukkig serieus nam. Ik voel me nog steeds compleet ontwricht maar we gaan over 3 weken 15 dagen naar Griekenland en die vakantie houd me op de been, ik hoop dat ik na die vakantie weer een beetje mens ben want zo is het ook niets. Schrijf het van je af en nogmaals pak elk uurtje rust wat je kunt pakken en schakel desnoods wat hulp in op dagen dat je je echt helemaal super slecht voelt dat scheelt al zo veel en misschien is het een kleine troost dat je niet de enige bent met deze gevoelens , voor mij is het tenminste een teken dat het niet vreemd is om je zo te voelen.

Succes en een dikke

Puk

 

[Anoniem]

Lieve meiden,

Wat een herkenning!!!!
Ik heb het stukje ook net gelezen en ik herken zooooveel dingen.
Ook ik kan me niet helemaal vinden in ppd. Maar dit daarentegen wel.
Ik ga ook maar eens wat meer rusten en goed eten. (al smaakt maar wenig me echt goed)
Oooh, ik ben hier echt blij mee zeg!
Kan ik het tenminste een naam geven.

Ik ga het vanavond eens aan mijn man laten lezen.

Liefs,
Issie

 

[Anoniem]

Hoi mammie's,

Zoals sommige weten ben (o.a) ik degene die dus 3 weken geleden helemaal brak was. Huilen en veel negatieve gevoelens. Nu is dus 3 weken verder ben voel ik me zeker wel voor 70% hersteld. Achteraf denk ik ook dat ik last had van die vreselijke vermoeidheid.(lang leve geenrozewolk.nl! ) Het ligt nog wel op de loer hoor....een nacht slecht slapen, drukke dienst en dan thuis nog veel moeten doen zorgt er wel voor dat ik me weer zo vreselijk vervelend voel. Ik heb 3 weken niet gewerkt, Daan bijna elke (werk)dag naar de de oppas gebracht ('s middags) en zelf veel geslapen. Dat lukte ook, want ik was bekaf! Het rare is en blijft dat ik 's nachts nog steeds niet goed slaap. Als ik eenmaal wakker ben, ben ik aan het malen. En het gaat helemaal nergens over! Heel apart is dat.
Deze week begin ik weer met werken. Ik werk 24u pw. Ik heb er ook best wel weer zin in. Dat is wel een positief teken dacht ik zo. Ik heb nog geen vakantie, die komt voor mij in sept. Ik hoop dus ook echt dat ik het ook zo goed blijf doen als nu!
Dus mammie's: goed voor jezelf proberen te zorgen. Mij heeft het echt goed gedaan. (al is natuurlijk iedere situatie anders....)

iedereen heel veel sterkte!!!

gr Anita

 

[Anoniem]

OOOOHHHHHH dit is zo herkenbaar. Ik ben hier al een tijdje niet meer zoveel aanwezig maar ik wil toch graag even mijn verhaal doen. Sorry als ik teveel klaag.

Ik ben ook zo verschrikkelijk labiel. Ik huil om niks en ben ( vaak in de middag ) te moe om een normaal gesprek te voeren. Ik zit nog steeds in de ziektewet.
Moet wel even zeggen, ik ben de laatste maanden van de zwschap ernstig ziek geweest. Mijn lijf en geest hebben daar een enorme knauw van gekregen ( 3 weken zhuis, 10 kilo afgevallen, ondergewicht na de bevalling, vertrouwen in mijn lijf kwijt, angst om weer ziek te worden  ). Misschien is het hierdoor eigenlijk juist makkelijker voor mij dan voor jullie. Dat ik me niet goed voel begrijpt iedereen. Maar ik besef me, nu de ernstige vermoeidheid langzaam steeds minder wordt, dat ik ook geestelijk weer stabieler word. Van lichamelijke vermoeidheid kun je dus echt labiel worden. Ik vind dat moeilijk te accepteren maar heb geen keuze. Die hebben we allemaal niet natuurlijk. Je kunt je dan zo zwak voelen en afhankelijk. Ik zorg nu heel goed voor mezelf en heb veel aan manlief en familie. Ik hoop dat het bij jullie ook steeds beter zal gaan. Ik ga over 5 weken weer werken. Eindelijk de ziektewet uit.

 

[Anoniem]

Lieve allemaal,
Ten eerste wil ik zeggen dat er niemand hier aan het klagen is en dat je je daar zeker niet voor hoeft te verontschuldigen.
Ik vind het wel heel fijn om te lezen dat er meerder mensen zijn die dit hebben; het ligt dus niet aan mij, ik ben niet de enige.
Allemaal heel veel sterkte.
Sil

 

[Anoniem]

Hé Sil,

Ik las net je laatste berichtje ff, voel je je weer niet zo goed meis? Jouw boek gaat mee op vakantie want ik kom er anders niet aan toe om te lezen en ik wil het lezen!!!!! Hou je haaks en dikke  van mij.

Groetjes,

Puk


P.S. meiden we vechten ervoor hè, kom op!!!!!