De laatste tijd gaat het hier allemaal niet zo lekker, er is heel veel spanning. ik heb een hele lieve man die mij altijd behandeld als een prinsesje maar we hebben samen ook veel meegemaakt. na drie jaar van medische molen om zwanger te raken en daarna een zware zwangerschap en nare kraamtijd merk ik dat mijn man moeite heeft met zijn zoon. Meteen toen Zifjon geboren was druften hij helemaal niets hij wilden hem niet vasthouden in bad doen aankleden of hem tegen zich aanhouden. hij vond het eng en was onzeker. Daarna heeft Zifjon 9 weken non stop gehuild en was de lol van een new-born baby er snel vanaf. Ik kreeg het moeilijk en de spanning stijgt. Nu kan hij zich nog steeds niet hecten aan zijn zoon en dit doet mij heel veel pijn. Hoe doet nu wel de standaard verzorgingen maar die extra dingen zoals knuffelen en gekke doen doet hij niet.En als hij ze een beetje doet is het zo minimaal dat je dit bijna niet ziet. Hij wil het liefste dat Zifjon slaapt en gegeten heeft als hij thuis komt van zijn werk want dan heeft hij rust.
Van huis uit heeft hij nooit geleerd te praten en is een echte binnen veter. Ook gingen zij niet goed met emoties om en dat zie ik nu bij hem ook. Gister was ik bij de arts en die vertelden dat mijn man een vorm van een postnatale depressie heeft. ik stond verbaasd omdat ik niet wist dat mannen dit ook konden hebben. Mijn man wilden nooit kinderen en later zijn we er toch samen voor gegaan inclusief het hele traject. hij had dan ook een bepaald beeld van het vaderschap en dat is hem vies tegen gevallen. Dus danig dat hij zich niet kan geven aan zijn zoon. ik weet niet hoe ik hem hierbij kan begeleiden en helpen er is als zoveel gedaan. Wie heeft er tips en ervaring hiermee. En wat doe je met een postnatale depressie bij een man ????
gr van mariska en Zifjon 8,5 maand
Van huis uit heeft hij nooit geleerd te praten en is een echte binnen veter. Ook gingen zij niet goed met emoties om en dat zie ik nu bij hem ook. Gister was ik bij de arts en die vertelden dat mijn man een vorm van een postnatale depressie heeft. ik stond verbaasd omdat ik niet wist dat mannen dit ook konden hebben. Mijn man wilden nooit kinderen en later zijn we er toch samen voor gegaan inclusief het hele traject. hij had dan ook een bepaald beeld van het vaderschap en dat is hem vies tegen gevallen. Dus danig dat hij zich niet kan geven aan zijn zoon. ik weet niet hoe ik hem hierbij kan begeleiden en helpen er is als zoveel gedaan. Wie heeft er tips en ervaring hiermee. En wat doe je met een postnatale depressie bij een man ????
gr van mariska en Zifjon 8,5 maand