Prenataal onderzoek

[Anoniem]

Ik ben vandaag voor de 1e keer naar de VK geweest en alles zag er goed uit. Echter ik ben bijna 36 (over 2 weken) en nu wordt wel voorgesteld om eventueel een prenataal onderzoek te laten verrichten. Daarbij kan worden gedacht aan vruchtwaterpunctie, nekplooimeting/bloedonderzoek.

Zijn er vrouwen die hier ervaring mee hebben?

Ik ben nu 9 weken zwanger.

Ik hoor graag van jullie, want vind het een lastige beslissing

 

[Anoniem]

Hoi,

Ik ben zelf 35 en de vk heeft ook aan ons voorgesteld om er over na te denken. Wij hebben er eigenlijk niet zo'n behoefte aan, want wat als de uitslag slecht is, ben je dan in staat om te zeggen: haal maar weg? Wij niet waarschijnlijk en wij hebben ook een aantal dingen waar we wel mee kunnen leven, zoals syndroom van Down.

Vooralsnog laten we dus niets onderzoeken.

Maar het blijft je eigen keuze hoor, heb in het laatste nummer van "kindje op komst" ook een heel artikel erover gelezen en misschien dat je daar ook iets aan hebt?

Groetjes Marasje (ps: wij verwachten een tweeling!)

 

[Anoniem]

Wij hebben het wel gedaan. We kozen voor een nekplooimeting + bloedonderzoek en op 20 weken een uitgebreide speciale echo. Een vruchtwaterpunctie is betrouwbaarder, maar ik vond dat eng vanwege de (kleine) kans op een miskraam.

Ook bij ons zou een kindje met Dwon welkom zijn geweest. Maar zo'n 40% van die kinderen heeft ook een hartafwijking, en dan wil je toch graag voorbereid zijn, dus in 't ziekenhuis bevallen en een kinderarts gewaarschuwd enzo. Dat leek ons verstandiger.

Naar mijn mening is de vraag ook eigenlijk niet "wil je onderzoek doen" want die is nogal makkelijk te beantwoorden. De echte vraag is eigenlijk "wat doe je met de uitslag" en daar kun je alleen zelf maar antwoord op geven...

Suc6, het is pittig maar gelukkig zijn de risico's wel groter dan toen je jonger was maar nog steeds klein hoor!

 

[Anoniem]

hoi!
ik ben met 39 jaar nu zwanger van mijn 3de kindje. de eerste twee kwamen toen ik 37 was, en 38... (hoezo oude moeder?!)
in ieder geval: in geen van beide keren heb ik een vruchtwaterpunctie gedaan omdat de nekplooimeting prima was, en andere tekenen ook. in beide gevallen heb ik gekozen voor een morfologisch echo met 20 weken, om daar andere markers te zoeken, en dat was het dan.
Nu, bij de derde kijk ik er iets anders tegenaan, omdat ik nu de levens van inmiddels 4 personen beinvloed mocht er een zwaar gehandicapte persoon bijkomen. ook ben ik nog ouder, dus ditmaal ga ik ws wel voor de punctie. lijkt me niet leuk, zeker niet om het weg te laten halen mocht het niet ok zijn, maar ik heb de beslissing wel genomen om het ditmaal zo te doen.

succes in ieder geval met de beslissing!

saski

 

[Anoniem]

Hallo!
Ik heb voor dezelfde keuze gestaan, vorig jaar. Was toen 36. Volgens de officiele richtlijnen mogen verloskundigen je dit overigens niet voorstellen, je moet zelf met de vraag komen.
De belangrijkste vraag nadat wij een doorverwijzing hadden gekregen voor prenataal onderzoek, was : waar leg je de grens? Wat vind je wel acceptabel en wat niet? Wij konden daar echt geen antwoord op geven en vonden het ook bizar om over na te denken. Uiteindelijk gekozen voor de uitgebreide echo met 5 maanden en verder niets. En alleen vanwege het feit dat wij reeds 2 dochters hebben en hun niet wilden opzadelen met evt. ernstig lichamelijk gehandicapt broertje/zusje.

Vooral ook het idee dat je een foutieve, negatieve uitslag bij een gezond kind zou kunnen krijgen, waarbij je dus de zwangerschap van een gezond kind zou afbreken, vond ik niet acceptabel.
Daarbij komt nog dat ik op het moment dat ik 5 maanden zwanger zou zijn, het niet meer over mijn hart zou kunnen verkrijgen om de zwangerschap af te breken.

Uiteindelijk is ons zoontje vlak voor de echo overleden en dood geboren. Niemand weet waarom. Eerder gemaakte echo's en onderzoek hebben nooit aanleiding tot zorg gegeven. Ook na de geboorte is niets afwijkends gevonden. Zekerheden kun je dus niet krijgen.
Ik weet echter nu wel wat het is om vroegtijdig te moeten bevallen van een kindje dat nooit zal leven. En geloof me, dat is een ervaring die ik niemand toewens.

Ik ben nu weer zwanger en sta weer voor dezelfde keuze.Ik realiseer me nu  meer dan voorheen  dat deze ervaring ook iets is wat ik mee moet nemen bij het besluit tot een prenataal onderzoek bij mijn huidige zwangerschap. Kan ik,  naast de keuze voor prenataal onderzoek, ook de keuze voor het vervolg aan, als het niet goed mocht zijn? Kan ik het nog een keer aan, om te moeten bevallen van een baby die niet verder zal leven?Het zijn allemaal zaken waar je liever niet over nadenkt, en ik wil je niet bang maken, maar als je eenmaal de eerste keuze gemaakt hebt, kun je niet meer om de evt. vervolgkeuzes heen. En dat is zeker iets om te overdenken, vind ik.  
Veel succes!