Prenataal onderzoek??

A

Anoniem

Guest
Hallo meiden,

Komende dinsdag heb ik mijn 20-weken echo op het programma staan. En... ik merk dat ik er steeds meer tegenop zie. Mijn grootste angst is dat er een ernstige afwijking  wordt geconstateerd  en ons de vraag wordt gesteld of we de zwangerschap willen voldragen of willen afbreken. De grote vraag die ik aan mezelf stel is: Wil ik dat? Wil ik dat die onmenselijke verantwoordelijkheid op mijn schouders ligt? Dat ik zo'n beslissing moet nemen? Wie ben ik dat ik over een menselijk leven beslis? De kans is (hoe klein ook) aanwezig dat die vraag aan mij en mijn man gesteld wordt.
Voor mezelf heb ik nu trouwens dat ik de zwangerschap zou voldragen. Is zo'n 20-weken echo voor mij dan wel echt nodig?

Al deze vragen spoken op dit moment door mijn hoofd en ik word er onrustig van. Als ik naar mijn eigen lichaam kijk en let op hoe ik me voel dan is alles prima.Dan heb ik er alle vertouwen in.  Nu er zo'n echo voor me ligt word ik helemaal onzeker en angstig.  

Mijn vraag is of meer meiden hierover na hebben gedacht? En hoe ben je tot je beslissing gekomen? Zijn er ook meiden die bewust niet voor de 20-weken echo hebben gekozen? Wat was daarvoor de reden?

Ik vind het erg fijn om te horen!

Liefs, Line

 
Hoi,

Ik heb de 20 weken echo gehad omdat we geen keus hadden. Bij ons is in week 10 al een probleem vastgesteld. Door dit hele traject (wekenlang echo's en onderzoeken) weet ik inmiddels aardig wat van de mogelijke afwijkingen.

Ik zou het in jouw geval wel laten doen. De reden is dat er ook een aantal afwijkingen zijn waarbij het kindje na de geboorte niet levensvatbaar is. Als je hier achterkomt met 20 weken dan weet je al dat nog 20 weken rondlopen met dit kindje in je buik tot nog veel meer ellende lijd namelijk een doodgeboorte of dood na geboorte. Als je zegt voor Down of andere handicaps hoe ik het niet te weten dan snap ik dat. Een kind is een kind en als je dat samen aan kan why not?! Helaas komt een hartafwijking waarbij het kindje de 40 weken niet haalt of in de eerste maanden na de geboorte overlijd ook mogelijk.

Realiseer je dat de kans dat er iets mis is heel erg klein is en dat de meeste 20 weken echo's gewoon hartstikke goed gaan en leuk zijn. Ik zou zeggen gaan dan heb je rust. Hoef je achteraf ook niet meer te twijfelen. Tuurlijk gebeuren er nare dingen maar die kans is echt klein hoor en als het zo is moet je er toch aan geloven. Bij ons is een chromosoomafwijking gevonden en 1 van de tweeling heeft moeten overlijden om het andere kindje te redden maar dit overgebleven kindje doet het meer dan prima!

Gr.ing
 
Hoi Line,

Wij hebben er bewust voor gekozen om de 20 weken echo niet te laten maken. Ik denk dat ik die onmenselijke  keuze om de zwangerschap af te breken ook niet zou kunnen maken, en zou dus ook mij zwangerschap voldragen. Nog een reden is dat je toch ook wel regelmatig hoort dat er iets niet goed is  nader onderzocht moet worden, dan zit je een paar weken in spanning en dan blijkt het toch goed te zijn. En je kunt er ook niet alles op zien, dus het geeft geen 100% zekerheid op een gezond kindje.

De gyn die ik had met de eerste echo vond dat een vrouw ook de kans moest hebben op een onbezorgde zwangerschap, zonder het er een  heel medisch iets van te maken.

Maar het heeft natuurlijk ook zijn voordelen, als er iets is waardoor je beter in het ziekenhuis kunt bevallen dan weet je dat tenminste. En een echo is altijd toch wel leuk.

Wij doen het dus  niet, maar ik heb ook heel erg getwijfeld hoor en soms nog wel. Het blijft een moeilijke keuze! Je moet doen waar jij en je man/vriend je goed bij voelen. Succes!!

groetjes, daantje
 
Ik moet 2 mei voor mijn 20 wken echo en ook ik ben bang.  maar omdat  ik Inge Flausmaus, en Randy hun verhalen  heb gevolgt, heeft voor mij de doorslag gegeven om het juist wel te doen.  In hun geval had hun kindje geen schijn van kans en/of  zou het pijn lijden, na de geboorte,  waarna het zeker zou sterven. Ik vind dan de keus om een kindje in je buik te laten overlijden, pijnloos en rustig, menselijker, voor mijn gevoel, ook al  is het een beslissing en  ervaring die je voor de rest van je leven met je mee zult dragen.  Maar dat is het verliezen van je kindje na de geboorte ook.

Wat ik ook een belangrijke plus vind, stel ze vinden een afwijking die operabel is, dan kun je in een speciaal ziekenhuis bevallen en krijgt het kindje direct de medische zorg die het verdient en nodig heeft. Je kunt je er op voor bereiden en geeft jezelf en het kindje hierdoor een betere kans.

Het blijft een moeilijke beslissing en ik snap daarom ook niet goed als ik lees dat meiden zich op hun 20 weken echo verheugen. mensen in mijn omgeving roepen ook dat het juist leuk is. ja achteraf, als je een foto meekrijgt van je kerngezonde baby, dan was het een leuke ervaring.

succes volgende week dinsdag.
xxxAnnette
 
Hoi Line,

Deze discussie heb ik al een paar keer hier op het forum voorbij zien komen. En het maakt elke keer weer een hoop los in menig vrouw die dit forum bezoekt.

Ikzelf heb de 20 weken echo wel gedaan. Het gaf mij ook een dubbel gevoel. Aan de ene kant keek ik er heel erg naar uit om die hummel weer te zien maar aan de andere kant was ik ook ontzettend zenuwachtig. Want inderdaad, stel nou dat............

Maar ja, moet je een echo afzeggen omdat je bang bent voor wat komen gaat? Omdat je geen keuze durft te maken voor als die gemaakt zou moeten worden? Is dat niet hetzelfde als de realiteit niet onder ogen willen zien? Want geloof mij, mocht er iets met je kindje aan de hand zijn en je moet een keuze maken, dan komt dat toch wel. Is het niet met 20 weken, dan komt die keuze bij de 40 weken.

Je geeft zelf al aan dat je de zwangerschap niet af zou breken als je kindje gehandicapt is. Dat zouden wij ook nooit doen. Daarom hebben wij bijvoorbeeld geen nekplooimeting laten doen. Een kindje met het syndroom van Down is bij ons ook van harte welkom. Wij hebben de 20 weken echo laten doen voor situaties waarbij het kindje niet levensvatbaar zou zijn of geen menswaardig leven zou kunnen leiden. En om een goede opvang na de geboorte kunnen waarborgen als dat nodig zou zijn. Want wat zou je doen als jouw kindje na de geboorte overlijdt omdat de doktoren een bepaalde afwijking niet hebben kunnen constateren die ze bij een echo wel hadden kunnen zien? Met wat voor een schuldgevoel zou je dan zitten?

De 20 weken is niet voor niets nu in je zorgpolis opgenomen. Ik zou gewoon gaan. En natuurlijk hoor je veel erge verhalen als je eenmaal zwanger bent. Maar uiteindelijk is het maar een heel klein percentage van zwangerschappen waar iets mis is. Het overgrote gedeelte van de stellen gaat met een grote glimlach en een mooie foto naar huis.

Succes ermee.

Groetjes,
Maike
Morgen 25 weken zwanger van een knulletje
 
Bedankt voor de reacties! Vanmiddag vloog het me in één keer aan en al die vragen spookten door mijn hoofd. Vanavond ga ik er nog goed met mijn man over praten. Ik heb het al eerder bij hem aangekaart, maar hij wuift mijn zorgen weg en doet er luchtig over. En het is ook zo dat het de overgrote meerderheid gewoon blij en opgelucht de echoruimte verlaat. Maar ja, het is toch niet raar dat ik deze gevoelens heb? Ik wil gewoon een goede beslissing nemen waar ik volledig achtersta.

Het is niet zo dat ik de realiteit niet onder ogen wil zien. Ik ben me juíst bewust van de realiteit dat het kindje niet gezond kan zijn. Dat de ergste vraag die je in je leven ooit gesteld kan krijgen aan mij gesteld kan worden.

Ik merk wel dat het me al meer rust geeft door open te zijn over deze angstgevoelens. Ik hoef niet uit te kijken naar deze echo, want het blijft een medische echo en geen pretecho. Als ik dit mezelf voor hou en nog even goed met mijn man erover doorpraat ga ik met een rustiger gevoel naar de 20-weken echo.

Liefs, Line
 
20weken echo VRESELIJK!! maar wel doen ik was vreselijk aan de diaree toen ik moest maar beter iets ontdekken met 20wkdan met 40wk
en teon ik zwanger was van een tweeling had   eentje een chromoomen afwijken (down syndroom)dat vond ik nog niet eens zo erg maar toen ze verder gingen kijken zaten er allemaal gaten in het hart en haar nieren waren niet goed .En ik wilde haar geen leven geven( Als ze het uberhaupt zou overleven )van ziekenhuis in en uit ik heb de zwangerschap toen afgebroken uit liefde voor haar.
met mijn zoontje gaat het uitstekend.Wilde nooit meer zwanger worden en wat gebeurt er zwanger heel heel bang geweest voor de 20wk echo maar het mooie is dat het weer een meisje van was gezond mooi hart en mooie nieren!! dankzij de 20wk echo onderzocht dus de laaste 20weken waren genieten.dus DOEN !

zal mijn meisje nooit vergeten heb nu 2 zoons en een prachtige dochter van 4 mnd

groetjes Francis

succes met de echo komt vast goed allemaal!!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan