Hoi meiden,
Helaas kan ik niet erg van mijn zwangerschap genieten en vroeg me of dit herkenbaar is voor jullie?
Tijdens mijn vorige zwangerschap zat ik ook niet echt op de spreekwoordelijke "Roze Wolk", maar tijdens deze zwangerschap zit ik nog beroerder in mijn vel.
Nu is er ook wel een verschil tussen de zwangerschapppen: Op mijn eerste zwangerschap hebben we een behoorlijke tijd moeten wachten, dus toen we eindelijk na 12 weken een goede echo kregen, was ik natuurlijk ontzettend blij. Toch vond ik tot mijn grote teleurstelling zwanger zijn lang niet zo leuk als ik gehoopd had. Met name mijn groeiende buik heb ik veel moeite gehad. Het feit dat je dat geweldig moet schijnen te vinden hielp ook niet echt.
Deze zwangerschap heeft mij eigenlijk een beetje overvallen. Omdat het de eerste x zo lang duurde besloten mijn man en ik na de 1e verjaardag van onze dochter weer voor een 2e kindje te gaan. Tot mijn grote schrik was het deze x echter al na 2 rondes raak. Ik realiseer me dat dat vreselijk ondankbaar lijkt en dat is dus een van de redenen waardoor ik niet echt geniet.
Ik kan me ook zo verschrikkelijk schuldig voelen tegen over onze dochter, ze is een gevoelig kindje dat erg aan mij hangt, het idee dat mijn aandacht straks verdeeld moet worden tussen 2 kindjes, daar kan ik moeite mee hebben. Nuchter bekeken weet ik dat het heus allemaal los zal lopen en dat Eva het juist gezellig zal hebben met de baby, maar zeker voor het slapen gaan word ik overvallen door dit soort gedachtes.
Ook nu ervaar ik weer die druk van het op die Roze Wolk moeten zitten en trots zijn op en blij zijn met je groeiende buik terwijl ik dat dus totaal niet herken.
Nu las ik op internet een aantal dingen waar ik behoorlijk van geschrokken ben; in het geval van een prenatale depressie (ja, dat bestaat echt) kan dat de ontwikkeling van de baby vertragen (HELP!!) en het kan zich ontwikkelen tot een postnatale depressie (NEE!!)
Ik houd me maar vast aan de gedachte dat ik de vorige x na de bevalling heeeel gelukkig was met mijn baby...
Groetjes Marieke
Helaas kan ik niet erg van mijn zwangerschap genieten en vroeg me of dit herkenbaar is voor jullie?
Tijdens mijn vorige zwangerschap zat ik ook niet echt op de spreekwoordelijke "Roze Wolk", maar tijdens deze zwangerschap zit ik nog beroerder in mijn vel.
Nu is er ook wel een verschil tussen de zwangerschapppen: Op mijn eerste zwangerschap hebben we een behoorlijke tijd moeten wachten, dus toen we eindelijk na 12 weken een goede echo kregen, was ik natuurlijk ontzettend blij. Toch vond ik tot mijn grote teleurstelling zwanger zijn lang niet zo leuk als ik gehoopd had. Met name mijn groeiende buik heb ik veel moeite gehad. Het feit dat je dat geweldig moet schijnen te vinden hielp ook niet echt.
Deze zwangerschap heeft mij eigenlijk een beetje overvallen. Omdat het de eerste x zo lang duurde besloten mijn man en ik na de 1e verjaardag van onze dochter weer voor een 2e kindje te gaan. Tot mijn grote schrik was het deze x echter al na 2 rondes raak. Ik realiseer me dat dat vreselijk ondankbaar lijkt en dat is dus een van de redenen waardoor ik niet echt geniet.
Ik kan me ook zo verschrikkelijk schuldig voelen tegen over onze dochter, ze is een gevoelig kindje dat erg aan mij hangt, het idee dat mijn aandacht straks verdeeld moet worden tussen 2 kindjes, daar kan ik moeite mee hebben. Nuchter bekeken weet ik dat het heus allemaal los zal lopen en dat Eva het juist gezellig zal hebben met de baby, maar zeker voor het slapen gaan word ik overvallen door dit soort gedachtes.
Ook nu ervaar ik weer die druk van het op die Roze Wolk moeten zitten en trots zijn op en blij zijn met je groeiende buik terwijl ik dat dus totaal niet herken.
Nu las ik op internet een aantal dingen waar ik behoorlijk van geschrokken ben; in het geval van een prenatale depressie (ja, dat bestaat echt) kan dat de ontwikkeling van de baby vertragen (HELP!!) en het kan zich ontwikkelen tot een postnatale depressie (NEE!!)
Ik houd me maar vast aan de gedachte dat ik de vorige x na de bevalling heeeel gelukkig was met mijn baby...
Groetjes Marieke