<p>Hallo iedereen, </p><p>Normaal ben ik vooral een lezer ipv een schrijver op forums. Ik ben op dit moment 14 weken zwanger en sinds een week heb ik last van vervelende en terugkerende gedachtes over de dood. Ik wil graag weten of er meerdere dames zijn die last hebben of last gehad hebben van gedachtes over de dood tijdens de zwangerschap. In middels heb ik contact gehad met de verloskundige en huisarts. Ik heb een as woensdag een afspraak met de praktijkassistente. Het lijkt er op dat ik last heb van een prenatale depressie. Wie heeft hier ervaring mee? En vooral belangrijk: is het met de juiste hulp op te lossen? </p><p>Alvast bedankt voor jullie tijd!</p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Prenatale depressie?
- Onderwerp starter Gebruiker10372473
- Startdatum
Hoi,
Wat vervelend. Mijn buurvrouw heeft het ook gehad. Ze heeft toen antidepressiva gehad en dat ging heel goed. Na de bevalling was het ook meteen over.
Die hormonen af en toe.
Heel veel sterkte probeer leuke dingen te doen en heel cliché: vergeet niet te genieten.
Wat vervelend. Mijn buurvrouw heeft het ook gehad. Ze heeft toen antidepressiva gehad en dat ging heel goed. Na de bevalling was het ook meteen over.
Die hormonen af en toe.
Heel veel sterkte probeer leuke dingen te doen en heel cliché: vergeet niet te genieten.
Wat goed dat je je verhaal opschrijft!
Mijn dochter is inmiddels 2. Als ik nu kijk naar de zwangerschap dat weet ik dat ik een depressie had. Tijdens de zwangerschap twijfelde ik hierover en de verloskundige heeft de signalen niet opgepikt.
Ik dacht nooit specifiek aan de dood. Ik was enkel soms weken aan een stuk somber. Veel huilen. Ik kon geen reden achterhalen waarom ik somber was. En dan ging het weer een week of wat iets beter.
De zwangerschap was voor een grote aftakeling. Ik snapte niet waarom mensen zeiden; geniet ervan! En de bevalling, tja. Weeen storm en totaal ruptuur. Maar vergeleken met de zwangerschap was dat voor mij appeltje eitje. De bevalling was namelijk binnen 24 uur klaar en de zwangerschap duurde 9 maanden.
Goed dat je hulp hebt gevraagd en gaat krijgen ?.
Mijn dochter is inmiddels 2. Als ik nu kijk naar de zwangerschap dat weet ik dat ik een depressie had. Tijdens de zwangerschap twijfelde ik hierover en de verloskundige heeft de signalen niet opgepikt.
Ik dacht nooit specifiek aan de dood. Ik was enkel soms weken aan een stuk somber. Veel huilen. Ik kon geen reden achterhalen waarom ik somber was. En dan ging het weer een week of wat iets beter.
De zwangerschap was voor een grote aftakeling. Ik snapte niet waarom mensen zeiden; geniet ervan! En de bevalling, tja. Weeen storm en totaal ruptuur. Maar vergeleken met de zwangerschap was dat voor mij appeltje eitje. De bevalling was namelijk binnen 24 uur klaar en de zwangerschap duurde 9 maanden.
Goed dat je hulp hebt gevraagd en gaat krijgen ?.
Wat bedoel je precies met gedachtes over de dood?
Ik heb tijdens de zwangerschap veel last van doemdenken. Dus ineens heel bang zijn dat mijn man een ongeluk krijgt bijvoorbeeld. Of dat ik val en een miskraam krijg. Of dat de bevalling slecht gaat en ik dood ga. Of dat er brand in huis is en ik niet weg kan komen.
Dat soort gedachtes heb ik wel regelmatig. Lukt nog redelijk om ze weg te jagen maar soms moet ik er wel van huilen. Heb het nooit besproken met de verloskundige maar met mijn man benoem ik het altijd en praat erover met hem dat is heel fijn en kalmerend.
Ik heb tijdens de zwangerschap veel last van doemdenken. Dus ineens heel bang zijn dat mijn man een ongeluk krijgt bijvoorbeeld. Of dat ik val en een miskraam krijg. Of dat de bevalling slecht gaat en ik dood ga. Of dat er brand in huis is en ik niet weg kan komen.
Dat soort gedachtes heb ik wel regelmatig. Lukt nog redelijk om ze weg te jagen maar soms moet ik er wel van huilen. Heb het nooit besproken met de verloskundige maar met mijn man benoem ik het altijd en praat erover met hem dat is heel fijn en kalmerend.
Bedankt voor je reactie.
Wat vervelend dat je ook last hebt van doemdenken. Het uit zich ook in doemdenken waar jij het over hebt. Dus bang dat m'n partner of andere familieleden komen te overlijden. Verder uit het zich ook in denken aan hoe het is om daadwerkelijk dood te zijn. Het feit dat ik er dan helemaal niet meer ben. Die gedachtes beangstigen mij. En daarom keren ze steeds terug.
Wat vervelend dat je ook last hebt van doemdenken. Het uit zich ook in doemdenken waar jij het over hebt. Dus bang dat m'n partner of andere familieleden komen te overlijden. Verder uit het zich ook in denken aan hoe het is om daadwerkelijk dood te zijn. Het feit dat ik er dan helemaal niet meer ben. Die gedachtes beangstigen mij. En daarom keren ze steeds terug.
Wat een herkenbaar verhaal! Ik heb er nooit hulp voor gehad, na de bevalling was het ook verdwenen gelukkig.
Ik droomde er ook heel vaak over en daar dacht ik dan heel de dag aan. Bijna iedere nacht maakte ik mijn man wakker, omdat ik had gedroomd dat of ik of iemand anders stierf. Dat was reden genoeg om daar overdag aan te denken en alle mogelijke doemsenario's bij te verzinnen.
Mag ik vragen of het echt je leven beheerst en of je nu niet meer van je zwangerschap kan genieten?
Ik droomde er ook heel vaak over en daar dacht ik dan heel de dag aan. Bijna iedere nacht maakte ik mijn man wakker, omdat ik had gedroomd dat of ik of iemand anders stierf. Dat was reden genoeg om daar overdag aan te denken en alle mogelijke doemsenario's bij te verzinnen.
Mag ik vragen of het echt je leven beheerst en of je nu niet meer van je zwangerschap kan genieten?
@JannekeN bedankt voor je reactie en wat fijn om te lezen dat dit herkenbaar is. Het doet me ook goed om te lezen dat het na je zwangerschap verdwenen is! Op dit moment worden de gedachtes wel iets minder, maar ik ben bang dat het weer ineens heel erg wordt. Gelukkig kan ik ook genieten van de zwangerschap, ik ben ontzettend blij om zwanger te zijn. Heb jij de gehele zwangerschap last gehad van deze gedachtes? Achteraf gezien, had je dan liever hulp gehad tijdens de zwangerschap?
Eigenlijk wel! Het laatste trimester ook vooral met dingen rond de bevalling. Maar dat kwam ook doordat mijn eerste bevalling moeilijk was. Nu was deze nog moeilijker.
Niet specifiek hulp, denk ik. Ik geloof niet dat dat bij mij de gedachtes had veranderd. Gelukkig kan ik negatieve gedachten vrij makkelijk ombuigen of opschrijven, zodat ik het kwijt ben. Het hielp ook om ze buiten te laten wegwaaien.
Wat verwacht jij van hulp nu?
Niet specifiek hulp, denk ik. Ik geloof niet dat dat bij mij de gedachtes had veranderd. Gelukkig kan ik negatieve gedachten vrij makkelijk ombuigen of opschrijven, zodat ik het kwijt ben. Het hielp ook om ze buiten te laten wegwaaien.
Wat verwacht jij van hulp nu?