Hi,
Bij mijn vorige heb ik ook tegen een depressie aangelopen. Deze is toen niet onderkend. Mijn problemen werden geweten aan mijn slechte slapen en ik kreeg daar slaaptabletten voor. Toen ook mijn vader nog eens ernstig ziek werd, werd alles daar op geschoven. Mijn moeder heeft zich in die tijd ernstig zorgen gemaakt of ik wel blij zou zijn met het kindje, want ik schijn er soms best negatief over gedaan te hebben. Ik heb dat zelf minder in de gaten gehad.
Pas veel later, ruim na het overlijden van mijn vader, kwam ik er met een nieuwe huisarts achter dat ik bijna een depressie heb gehad: pre-partum uitputting noemen ze dat met een mooi woord. Ik heb dus geen medicatie gehad tijdens de zwangerschap, maar wel ruim daarna.
Ik denk dat je in ieder geval hulp "moet" zoeken in de psychologische sfeer. Iemand die je kan begeleiden en de oorzaak van deze depressie kan achterhalen. Want als je weet waarom je depressief bent, ben je al op de helft. Het feit dat je het zelf ook onderkend, is al heel goed.
Of je dan ook nog medicatie zou willen, zou je dan kunnen doen in overleg met de psycholoog/psychotherapeut, maar ik heb wel eens verhalen hier gelezen dat dames die dat hadden, zeer streng onder begleiding waren van het ziekenhuis. niet alleen om de complicaties van de medicatie. Bedenk ook dat je kindje er van onder invloed kan zijn.
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte en hoop dat je snel geholpen wordt.
Gr. Tamara.
